«Ահարոն Տատուրյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 2.
| ծննդյան վայր = Օվաճըգ, Իզմիթի գավառ, Թուրքիա
}}
'''Ահարոն Ստեփանի Տատուրյան''' ([[1886]], [[սեպտեմբերի 19]], [[գյուղ]] Օվաճըգ, Իզմիթի սանջակ, [[Թուրքիա]] - [[1965]], [[հունվարի 31]], [[Փարիզ]]), [[հայ]]
== Կենսագրություն ==
Սովորել է [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսի]] Մխիթարյան, [[1907]]-[[1909]] թվականներին՝ [[Վենետիկ]]ի [[Մուրատ-Ռափայելյան վարժարան]]ներում։ Սահմանադրության հռչակումից հետո վերադարձել է Կ.Պոլիս, զբաղվել ուսուցչությամբ։ [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի օրերին աքսորվել է [[Կոնիա]], 1919 թվականին վերադարձել է Կ.Պոլիս։ 1922 թվականին անցել է [[Բուլղարիա]], ապա՝ [[Չեխոսլովակիա]], որտեղ հետևել է [[Պրահայի համալսարան]]ի գրական ճյուղի դասընթացներին։ 1929 թվականին հաստատվել է [[Ֆրանսիա]]յում ([[Փարիզ]], [[Մարսել]]), զբաղվել ուսուցչությամբ։
Գրական ասպարեզ է իջել [[1902]] թվականին՝ աշխատակցելով «Բազմավեպ», «Մեհյան» և այլ պարբերականների։ Իր ստեղծագործությունները հրատարակել է շատ ավելի ուշ. Փարիզում լույս է ընծայել «Մագաղաթներ» ([[1938]]), «Պոհեմականք» ([[1939]]), «Սօսեաց անտառ» ([[1948]]), «Երկնէր երկիր» ([[1957]]), «Բագիններուս կրակին դէմ» ([[1958]]), «Կարմիր աւետարան» ([[1959]]) ժողովածուները։ Ետմահու հրատարակվել են նրա «Վերջին կաթիլներ» և «Հին քերթուածներ» (երկուսն էլ՝ [[1971]]) ժողովածուները։ Տատուրյանը երգել է մարդկային վիշտը, պատկերել «խեղճ մարդկանց» վիճակը հակասություններով լի աշխարհում։
== Երկեր ==
* Սփյուռքահայ բանաստեղծություն, Երևան, 1981 (ժողովածու)
{{ՀՍՀ|հատոր=11|էջ=604}}
| |||