«Արեգակ»–ի խմբագրումների տարբերություն

== Արեգակնային ճառագայթում ==

{{հիմնական|Արեգակնային ճառագայթում}}

[[Արեգակնային հաստատուն]]ը միավոր մակերեսին ուղղահայաց ընկնող ճառագայթման էներգիան է։ Արեգակնային հաստատունը Արեգակից մեկ [[աստղագիտական միավոր]] հեռավորության վրա (այսինքն՝ Երկրի վրա կամ Երկրին մոտ) մոտավորապես <span class="nowrap">1368&nbsp;վտ/մ²</span> է<ref name=TSI>{{cite web|title=Construction of a Composite Total Solar Irradiance (TSI) Time Series from 1978 to present |url=http://www.pmodwrc.ch/pmod.php?topic=tsi/composite/SolarConstant|accessdate = 5 October 2005}}</ref>: Այս էներգիան մասամբ կլանվում, անդրադառնում և ցրվում է Երկրի մթնոլորտում, ինչի արդյունքում մակերևույթ ավելի քիչ էներգիա է հասնում (մոտավորապես 1000 <span class="nowrap">վտ/մ²)</span> <ref name=El-Sharkawi2005>{{Cite book|last=El-Sharkawi|first=Mohamed A.|title=Electric energy|date=2005|publisher=CRC Press|isbn=978-0-8493-3078-0|pages=87–88}}</ref>: Երկրի մթնոլորտի վերին շերտում արեգակնային ճառագայթումը կազմված է՝ 50% ինֆրակարմիր լույսից, 40% տեսանելի լույսից և 10% ուլտրամանուշակագույն լույսից<ref name="Solar radiation">[http://curry.eas.gatech.edu/Courses/6140/ency/Chapter3/Ency_Atmos/Radiation_Solar.pdf Solar radiation]</ref>: Մթնոլորտը կլանում է ուլտրամանուշակագույն ճառագայթման 70%-ը՝ հատկապես կարճալիք մասը<ref>{{cite web|url=http://rredc.nrel.gov/solar/spectra/am1.5/ |title=Reference Solar Spectral Irradiance: Air Mass 1.5|accessdate=12 November 2009}}</ref>: [[Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներ]]ը իոնացնում են Երկրի մթնոլորտի վերին շերտը՝ ստեղծելով [[իոնոլորտ]]<ref name=Phillips1995>

{{Cite book