«Սեֆյան Պարսկաստան»–ի խմբագրումների տարբերություն

1590 թվականին նա խաղաղության հասնելու պատրվակով համաձայնվեց ստորացուցիչ պայմանագրի, հրաժարվելով [[Միջագետք]]ից, [[Հայկական լեռնաշխարհ]]ից, [[Ատրպատական]]ից, [[Կովկաս]]ից<ref>Savory, Roger (2007). Iran under the Safavids, p. 177: Cambridge University Press. ISBN 978-0521042512.</ref><ref>Sicker, Martin (2001). The Islamic World in Decline: From the Treaty of Karlowitz to the Disintegration of the Ottoman Empire, p. 151-52: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0275968915.</ref>: Աբբասը կարողացավ աստիճանաբար կայսրությունը ցեղային կոնֆեդերացիայից վերափոխեց ժամանակակից կայսերական կառավարություն: Կայսերական գանձարանը սկսում է հարստանալ վարչական տարբեր միավորներից հարկերի հավաքագրման հաշվին: Այս առումով հատկապես կարևոր էր [[Գիլան]]ը և [[Մազանդարան]]ը, որոնք զբաղվում էին [[Մետաքսագործություն|մետաքսի]] արտադրությամբ: Այս եկամուտով Աբբասը կարողացավ ստեղծել կենտրոնական, կայուն բանակ: Թուրք-պարսկական թշնամանքի բորբոքումից խուսափելու համար նա զորակոչեց իր բանակը «երրորդ ուժից»՝ մանկահասակ չերքեզներից, վրացիներից, մասամբ նաև՝ հայերից վերապատրաստվելով ռազմիկների: Աբբասի ստեղծած կանգնած բանակը բաղկացած է. 10000-15000 էթնիկ կովկասցի հեծելազորից, 12000 իրանցի աշխարհազորից ու հրետանավորներից: Շահի թիկնազոր գունդը կազմված էր բացառապես կովկասյան ղուլամներից, կտրուկ աճեց մինչև 3,000<ref>Savory, Roger (2007). Iran under the Safavids, p. 78: Cambridge University Press. ISBN 978-0521042512.</ref>: Սա վարձկան բանակ էր, որի քանակը հասնում էր մինչև 40 հազար մարդու: Շահ Աբբասը նաև կարողացավ հրավիրել ռազմական խորհրդատվություն եվրոպական մի շարք դեսպանների, հատկապես անգլիացի Էնթոնի Շիրլիի և նրա եղբայր Ռոբերտ Շիրլիի կողմից: