'''Համազասպ Ասատուրի Համբարձումյան''' (25. 9. [25․9․1880[1880]], գ․գյուղ Բասարգեչար (այժմ՝ ք․քաղաք [[Վարդենիս]], [[ՀՀ]] [[Գեղարքունիքի մարզումմարզ]]ում) _- 3․2․19653. 2. [[1965]], [[Երևան]], թաղված է Բյուրականում[[Բյուրական]]ում), թարգմանիչ, գրականագետ։ Բանասիր․Բանասիրական գիտ․գիտությունների դ-րդոկտոր (1953), պրոֆ․պրոֆեսոր (1954)։ [[ՀԽՍՀ]] գիտ․գիտության վաստ․վաստակավոր գործիչ (1962)։ Վ․[[Վիկտոր ՀամբարձումյանիՀամբարձումյան]]ի հայրը։ Ավարտել է Պետերբուրգի[[Սանկտ Պետերբուրգ]]ի համալսարանի իրավաբ․իրավաբանական ֆակ-ըֆակուլտետը (1908)։ Անտիկ գրակ․գրականությու է դասավանդել [[ԵՊՀ]]-ում։ Լույս են տեսել նրա «Արյուն էջեր» (1903), «Անհունի էջերում» (1904), «Հպարտ հոգու երգերից» (1905) և այլ գրքեր։ Թարգմանել է եվրոպ․եվրոպական և ռուս․ռուսական բանաստեղծների, [[հին հուն-հունարեն]]ից՝ «Հույն ողբերգակներ» (1950, ժող․ժողովածուն), Հոմերոսի «Իլիականը» (1955)։ Հ-իՀամբարձումյանի անվ․անվան դպրոց կա Վարդենիսում։
