|
=== Իմացաբանություն ===
Որոշ գիտնականներ հաստատել էր, որ Լյութերը ուսուցանում էր, որ հավատը իմաստային տեսանկյունից հակասական են և հավատի վերաբերյալ հարցերը չեն կարող ընկալվել բանականությամբ:Նա գրում է. Մեր Քրիստոնեական հավատի վերաբերյալ բոլոր հոդվածները, որը Աստված բացահայտել է մեզ համար իր իսկ բառերով բաականության առկայության պարագայում կեղծ են և անմիտ: <ref>Martin Luther, ''Werke, VIII''</ref> իսկ "[That] Բանականությունը ոչ մի կերպ չի կապվում հավատի հետ [...] Բանականությունը մեծագույն թշնամին է, որ հավատը ունի:Այն լրացնում է հոգևորը: <ref>Martin Luther, ''Table Talk''.</ref> Ինչևէ նա գրում է իր վերջին գործում, որ մարդկային բանականությունը ոչ թե հավատի դեմ է,երբ լուսավորվում է , այլ այն ավելի շատ առաջնորդում է այն<ref>Martin Luther, "On Justification CCXCIV", ''Table Talk''</ref>առաջ bringingքաշելով claimsպնդումներ heնա wasբանվիճում aէր:Ժմանակակից [[Fideism#Luther|fideist]]Լյութերական intoուսումնասիրությունը dispute. Contemporaryտարբերվող Lutheranիրականություն scholarship,է however,հայտնաբերել: hasԼյութերը foundձգտում aէ differentտարանջատել realityհավատն inու Luther. Luther rather seeks to separate [[Faith_and_rationality#Lutheran_epistemology|faith and reason]] in order to honor theբանականությունը, separateորպեսզի spheresպատվի ofդրանցից knowledgeյուրաքանչյուրին thatվերաբերող eachգիտության appliesոլորտները: to.
==On Islam==
In 1542, Luther read a Latin translation of the [[Quran_translations#Latin|Qur'an]].<ref>Brecht, 3:354.</ref> He went on to produce several critical pamphlets on Islam, which he called "Mohammedanism" or "the Turk".<ref>Daniel Goffman, [https://books.google.com/books?id=3uJzjatjTL4C&pg=PA109 ''The Ottoman Empire and Early Modern Europe''], Cambridge: Cambridge University Press, 2002, {{ISBN|0-521-45908-7}}, 109; Mullett, 241; Marty, 163.</ref> Though Luther saw the Muslim faith as a tool of the devil, he was indifferent to its practice: "Let the Turk believe and live as he will, just as one lets the papacy and other false Christians live."<ref>From ''On war against the Turk'', 1529, quoted in Roland E. Miller, [https://books.google.com/books?id=BjC7K1j_AT8C&pg=PA208 ''Muslims and the Gospel''], Minneapolis: Kirk House Publishers, 2006, {{ISBN|1-932688-07-2}}, 208.</ref> He opposed banning the publication of the Qur'an, wanting it exposed to scrutiny.<ref>Brecht, 3:355.</ref>
==Անտինոմիան հակասություն==
==Antinomian controversy==
[[File:LutherPulpit.jpg|thumb|left|upright|Pulpit of St. Andreas Church, Eisleben, where Agricola and Luther preached]]
EarlyՎաղ in 1537, [[Johannesթվականին Յոհաննես Agricola]]Ագրիկոլան (1494–1566)—serving—ծառայելով atորպես theպաստոր timeԼյութերի asծննդավայրում`Այսլեբենում pastor,—իր inքարողում Luther'sպնդում birthplaceէր, Eisleben—preachedոր aՏիրոջ sermonավետարանը inև whichոչ heթե claimedՏիրոջ thatբարոյական God'sօրենքն [[Goodէ news(Տաս (ChristianityՊատվիրանները)|gospel]], notվեր God'sեն moralհանում lawԱստծո (theզայրույթը [[TenՔրիստոնյաների Commandments]]),նկատմամբ:Հիմնվելով revealedայս God'sև wrathԱգրիկոլայի toմյուս Christians.քարոզների Basedվրա onԼյութերը thisկասկածում sermonէ and others by Agricola, Lutherոր suspectedԱգրիկոլան thatՎիտենբերգում Agricolaպտտտվող wasորոշակի behindանանուն certainանտինոմիան anonymousդրույթների [[Antinomianism|antinomian]]հետևում thesesէ circulatingկանգնած:Այս inդրույթները Wittenberg.հաստատում Theseէին, thesesոր assertedօրենքը that theպետք lawէ isՔրիստոնյաներին noուսուցանվի longerոչ toթե beմիայ taughtհասնի toքաղաքային Christians but belonged only to city hall.կենտրոն:<ref>Cf. Luther, ''Only the Decalogue Is Eternal: Martin Luther's Complete Antinomian Theses and Disputations,'' ed. and tr. H. Sonntag, Minneapolis: Lutheran Press, 2008, 23–27. {{ISBN|978-0-9748529-6-6}}</ref>Լյութերը Lutherարձագանքում responded toէ theseայս thesesդրույթներին withԱգրիկոլայի sixդեմ seriesուղղված ofդրույթների thesesվեղ againstշարքով Agricola and theև antinomiansանտինոմիաներով, fourորոնցից ofչորսը whichդառնում becameեն theվիճաբանությունների basisհիմք1538-ից for [[disputation]]s1540-ական between 1538 and 1540.թվականները:<ref>Cf. ibid., 11–15.</ref>Նա Heնաև alsoարձագանքում respondedէ toայս these assertions inպնդումներին այլ otherգործերում writings, suchայդպիսիք asեն hisիր 1539 [[openթվականի letter]]բաց toնամակը CՍ. GüttelԳութթելին ''AgainstԸնդդեմ the AntinomiansԱնտինոմիաների'', <ref>Cf. ''Luther's Works'' 47:107–19. There he writes: "Dear God, should it be unbearable that the holy church confesses itself a sinner, believes in the forgiveness of sins, and asks for remission of sin in the Lord's Prayer? How can one know what sin is without the law and conscience? And how will we learn what Christ is, what he did for us, if we do not know what the law is that he fulfilled for us and what sin is, for which he made satisfaction?" (112–13).</ref> andև hisիր bookգիրքը ''OnԽորհուրդներ theև CouncilsԵկեղեցի and the Church:'' from the same year.<ref>Cf. ''Luther's Works'' 41, 113–14, 143–44, 146–47. There he said about the antinomians: "They may be fine Easter preachers, but they are very poor Pentecost preachers, for they do not preach ''de sanctificatione et vivificatione Spiritus Sancti'', "about the sanctification by the Holy Spirit," but solely about the redemption of Jesus Christ" (114). "Having rejected and being unable to understand the Ten Commandments, ... they see and yet they let the people go on in their public sins, without any renewal or reformation of their lives" (147).</ref>
In his theses and disputations against the antinomians, Luther reviews and reaffirms, on the one hand, what has been called the "second use of the law," that is, the law as the Holy Spirit's tool to work sorrow over sin in man's heart, thus preparing him for Christ's fulfillment of the law offered in the gospel.<ref>Cf. Luther, ''Only the Decalogue Is Eternal,'' 33–36.</ref> Luther states that everything that is used to work sorrow over sin is called the law, even if it is Christ's life, Christ's death for sin, or God's goodness experienced in creation.<ref>Cf. Luther, ''Only the Decalogue Is Eternal'', 170–72</ref> Simply refusing to preach the Ten Commandments among Christians—thereby, as it were, removing the three letters l-a-w from the church—does not eliminate the accusing law.<ref>Cf. Luther, ''Only the Decalogue Is Eternal'', 76, 105–07.</ref> Claiming that the law—in any form—should not be preached to Christians anymore would be tantamount to asserting that Christians are no longer sinners in themselves and that the church consists only of essentially holy people.<ref>Cf. Luther, ''Only the Decalogue Is Eternal'', 140, 157.</ref>
|
