«Մասնակից:Mary Khlkhlyan/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

 

«Հանդիպման վայրը ...» ֆիլմի պրեմիերան նվիրված էր [[Ոստիկանության օրվա]]<nowiki/>ն,և ցուցադրությունը տեղի էր ունեցել [[Կենտրոնական հեռուստատեսությամբ]] 1979 թ. Նոյեմբերի 11-15-ը ընկած ժամանակահատվածում:Մամուլը բավականաչափ  բուռն կերպով արձագանքեց ֆիլմի ցուցադրմանը,միևնույն ժամանակ գրաքննադատները հետաքրքրված էին ոչ միայն դերասանական խաղով և օպերատրական աշխատանքով, այլև դետեկտիվ պատմության մեջ տեղ գտած բարոյական խնդիրներով, դրանք հիմնականում կապված են Կապիտան Ժեգլովի և օպերլիազոր [[Շարապով]]<nowiki/>ի միջև գոյություն ունեցող էթիկական դիմակայությունը: Նրանց թվում նրանք, ովքեր նախապես չեն ընդունում ֆիլմը,հենց սցենարի հեղինակներն են՝Վայներ եղբայրները, ովքեր չհամաձայնեցին ռեժիսորի միջամտությանը վեպի դրամատուրգիական գծագրին և խնդրեցին իրենց անունը հանել տիտրերից: Հետագայում սցենարիստների նախաձեռնությամբ նրանց ազգանունը վերականգնվեց: Հետագա տարիներին կինոռեժիսորները ոչ միանշանակ կարծիքներ են հայտնել ժապավենի անհատական ​​դրվագների վերաբերյալ, մասնավորապես `վերջին տեսարանի, որը նկարահանվել է Պետական ​​հեռուստառադիոընկերության ներկայացուցիչ [[Սերգեյ Լապինի]] պնդմամբ`կյանքի կոչման ասպեկտով:

 

Ֆիլմը կինեմատոգրաֆիական մրցանակներ չունի,ֆիլմի ստեղծողները ստացան ՆԳՆ-ի դիպլոմներ և Վիսոցկին հետմահու երեք անգամ պարգևատրվել է կապիտան Ժեգլովի դերի համար,իսկ 1981 թ. [[Երևան]]<nowiki/>ում 9-րդ համամիութենական կինոփառատոնում` հատուկ դիպլոմ և ժյուրիի մրցանակ, 1987 թ.` [[ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ|ԽՍՀՄ պետական ​​մրցանակ]], իսկ 1998 թ.` [[Ռուսաստանի Ներքին Գործերի նախարարության մրցանակ]]: 1999թ.-ին Վլադիմիր Կոնկինը նույնպես արժանացավ Ռուսաստանի ներքին գործերի նախարարության մրցանակին Շարապովի կերպարը կերտելու համար: Դերասանների  ռեպլիկները  համալրել են թևավոր արտահայտությունների և  աֆորիզմների բառարանը:

 

 

 

Ռեժիսորի սցենարի յուրաքանչյուր սերիա  իր սեփական անունն ունի՝«Սև կատու», «Ծանոթ բոլոր դեմքեր», «Դավաճանություն», «Օպերացիա»,«Պահապան», «Հանդիպման վայրը չի կարելի փոխել»:{{sfn|Лазарева|2012|с=287, 307, 325, 341, 359}}. Մի քանի դրվագներ ամբողջությամբ վերցված են Վայներ եղբայրների սցենարից,երբեմն այդ փոփոխությունները կատարվել են անհրաժեշտության դեպքում: Օրինակ, բնօրինակում, Շարապովը՝ իմանալով իր ընկերուհու` Վու Սինիչկինայի մահվան մասին, հավաքեց ուղեկցող ծառայության համարը  և խնդրեց տրամադրել [[Գրաուերմանա]]  ծննդատան հեռախոսահամարը:{{sfn|Лазарева|2012|с=267—268}}. Նման վերջաբանը ձեռնտու չէր [[ԽՍՀՄ Պետական ​​հեռուստատեսության և ռադիոյի կոմիտե]]<nowiki/>ի նախագահ [[Սերգեյ Լապին]]<nowiki/>ի համար, ում հանձնարարությամբ նկարահանվում էր  ֆիլմը: Ըստ Լապինի, հաջորդ աշխատանքային շաբաթվա սկզբին հանդիսատեսի տրամադրությունը կարող է ընկնել Վարդի մահվան լուրով:<ref name="БГ">{{статья|автор=Грабенко Л.|заглавие=Оператор фильма «Место встречи изменить нельзя» Леонид Бурлака: «Марина Влади была категорически против того, чтобы Высоцкий в нашей картине снимался, — на колени перед Говорухиным становилась, умоляла: «Отпусти Володю, ему уже недолго осталось!»|оригинал=|ссылка=http://bulvar.com.ua/gazeta/archive/s20_66118/8124.html|автор издания=|издание=[[Бульвар Гордона]]|год=2013|месяц=|число=|том=|выпуск=|номер=20 (420)|страницы=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20171218012116/http://bulvar.com.ua/gazeta/archive/s20_66118/8124.html|archivedate=2017-12-18|deadlink=no}}</ref>.Ռեժիսորի սցենարի վերջաբանը  տարբերվում էր`«Պատուհանի մոտ ձնապատ բնապատկերի ֆոնին  կանգնած է Վարիան՝երեխան ձեռքում:Նա նայում է Շարապովային, ակնկալիքով և քնքշանքով: <...>Վարիի  աչքերում արցունքներ կան »:{{sfn|Лазарева|2012|с=376}}

 

Վայների եղբայրների գրական սցենարն ընդգրկում է այնպիսի գեղարվեստական ​​տարր, ինչպիսին է «Շարապովի ձայնը կադրից դուրս»: Երիտասարդ անվտանգության աշխատողի ներքին մենախոսությունը մասամբ պահպանվում է ռեժիսորի սցենարում,խոսքը գնում է  հիմնականում հիշողության դրվագների մասին: Այնուամենայնիվ, խմբագրման ժամանակ ֆիլմի ստեղծողները որոշեցին հրաժարվել այս տեխնիկայից՝ գտնելով, որ էկրանային  իրադարձությունը ինքնին համոզիչ է և լրացուցիչ մեկնաբանություններ չի պահանջում: Ֆիլմի ռեժիսորի սցենարը հաստատվեց «Օդեսա» կինոստուդիայում 1977 թ. Դեկտեմբերի 14-ին: Երկու ամիս անց հանձնվեց տպագրության և տպագրվել է քաղաքային տպարանում 150 օրինակ տպաքանակով:{{sfn|Лазарева|2012|с=428—430}}.

[[Պատկեր:Одесский музей кино 22 (cropped).jpg|thumb|left|250px|Նկարահանումների ընթացքում օգտագործվող օպերատորական տեխնիկան:Օդեսայի կինոյի թանգարանի ցուցահանդեսները]]

1978 թ. Հունիսին Գավարուխինը գնաց [[Գերմանիայի Դեմոկրատական Հանրապետություն|ԳԴՀ]] կինոփառատոնին: Նրա բացակայության ժամանակ ռեժիսորի  գործառույթները հանձնվեցին Վիսոցկուն, ում հետ ռեժիսորը նախկինում քննարկել էր բոլոր մանրամասները`սկսած նկարահանման  դրվագների հասկացությունից մինչև [[միզանսցեն]]: Ենթադրվում էր, որ մեկ շաբաթվա ընթացքում չորս հարյուր մետր ժապավենը կբավարարի Վիսոցկուն,սակայն նա պլանավորվածը վերցրեց չորս օրում: Ըստ Վլադիմիր Մալցևի «Հանդիպում վայրը ...» ֆիլմի փոխնախագահի, Վիսոցկու  կազմակերպչական ձևը սկզբունքորեն տարբերվում էր Գավառուխայից: Ստանիսլավ Սերգեևիչը, «ամբարտավան, դանդաղկոտ», չէր բաժանվում ծխամորճից,անտարբեր է ստեղծագործական գործընթացին, ում գաղափարները երբեմն ծնվում էին հենց նկարահանման հրապարակում: Վիսոցսկու մոտեցումները այլ էին ,նա պահանջում էր,որ նկարահանման սկզբից ֆիլմի խմբի բոլոր ծառայողները, լուսավորողներից մինչև զգեստների դիզայներներ, լիովին պատրաստ լինեին աշխատելու: Նա խնդիրները հստակ սահմանեց, արագ փորձեր կատարեց, և որպես կանոն,մեկ կամ երկու կադրից հետո նկարում էր: Ինչպես հետագայում Գվարդուխինը հիշեց, ֆիլմի թիմը, որն անընդհատ «թեթեւ արտադրության ծանրաբեռնվածության  մեջ էր», հետևյալ բառերով հանդիպեց վերադարձող տնօրենին,«Նա [Վիսոցկին] տանջեց մեզ»: {{sfn|Лазарева|2006|с=182}}{{sfn|Бакин|2010|с=561}}{{sfn|Киеня|1992|с=100}}.

 

 

 

<nowiki/>{{Քաղվածքի սկիզբ}}Վիսոցսկին, ինչպես դա տեղի ունեցավ, մեծամասամբ նկարահանման ժամանակ,որտեղ ես եմ նկարահանվել,եղել է ռեժիսոր ... <...> Ուստի, ես հետևել եմ Վիսոցկուն, ինչպես ասում են, միաժամանակ երկու դերում: Եվ ինձ թվում է, որ նա հիանալի գործ է արել: Սա բարձրացրեց իր ոգին, շփվող էր , շատ հեշտությամբ է փոխզիջումներ անում:{{sfn|Цыбульский|2016|с=316}}{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=-Սերգեյ Յուրսկի}}'''Հնարքներ, դուբլյորներ և կասկադյորներ'''

 

Մամուլի կողմից բուռն արձագանք ունեցավ «Հանդիպման վայրը ...» ֆիլմի պրեմիերան: Հինգսերիանոց  ֆիլմի պրեմիերան տեղի է ունեցել  1979 թ. Նոյեմբերի 15-ին: Հաջորդ օրը «<nowiki/>[[Երեկոյան Օդեսա]]<nowiki/>» թերթում տպագրվեց Ստանիսլավ Գովորուխինի հետ հարցազրույցը: Այնտեղ ռեժիսորը հիշատակում է կինոխմբի շատ տարբեր մասնակիցների մասին՝դերասանների,օպերատորների,կասկադյորների,և նույնիսկ պատմեց,որ տեխնիկական դժվարությունների պատճառով ժապավենի ստեղծողները հրաժարվեցին հետապնդումների տեսարաններում համակցված նկարահանումներից"Այնպես որ մեքենան իսկապես գնում է ցանկապատի ուղղությամբ և իսկապես ընկնում է ջուրը " ։{{sfn|Лазарева|2006|с=192}}.Ապագայում ֆիլմին նվիրված նյութերը  հայտնվեցին համամիութենական հրապարակումներում տարբեր ուղղություններով` ֆիլմի մասին գրել են կինոքննադատները և ներքին գործերի գործակալությունների ներկայացուցիչները: Մի շարք քննադատական  կարծիքների շնորհիվ  վերլուծվել են ֆիլմում բարձրացված բարոյական և էթիկական խնդիրները:Առաջին հերթին, խոսքը գնում էր  Ժեգլովի գործունեությանը հետևող ծանր նպատակահարմարության խնդիրը: Հրապարակման մեջ ընդգծվում է 1979 թ. Դեկտեմբերի 17-ին «Պրավդա» թերթում տպագրված «<nowiki/>[[Կարգավորողներ]] և ուրիշներ» [[Վիկտոր Դյոմինա|Վիկտոր Դյոմին]]<nowiki/>ի մանրամասն հոդվածը: Հեղինակը գրել է Ժեգլովի մասին որպես երկակի բնույթ բնուցող կերպարի, որի արտաքին հեզության հետևում երբեմն կեղտոտ հնարք է թաքնվում, և պաթոսները, անկասկած,մեղմում է հեգնանքով: ԽՍՀՄ-ի գլխավոր գաղափարական հրապարակումից հետո <<[[Պրավդա թերթ|Պրավդա]]>> թերթի ուշադրությունը Ժեգլովլի դերի նկատմամբ, ըստ էության, նշանակում էր Վիսոցկու պաշտոնական ճանաչումը որպես  դերասանի:{{sfn|Кузнецова|2001|с=441—442}}.

 

 

 

 

<nowiki/><nowiki/><nowiki/><nowiki/>{{Քաղվածքի սկիզբ}}Մոսկվայի քրեական հետախուզության բաժանմունքի գործունեությունը մշտապես տարբերվել է կողմնկալությամբ: Ֆիլմում դա բավականին արտացոլված չէ:Անձնակազմի բնութագրական առանձնահատկությունները միշտ եղել են ճշգրիտ հաշվարկված բարձր մասնագիտական հմտությունը, գաղափարական ամրացումը,նրանք տարբերվել են խիստ կարգապահությամբ: Էկրանի վրա այս հատկությունները փչանում են: {{sfn|Кузнецова|2001|с=165}}. {{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=}}

 

Ֆիլմի հանդեպ շարունակվող հետաքրքրության ապացույցը դարձավ 1990-ական թվականներին «<nowiki/>[[Լյուբէ]]<nowiki/>»,«<nowiki/>[[Ատաս]]<nowiki/>» խմբերի կողմից գրված երգը Գլեբ Ժեգլովի և Վոլոդյա Շարապովայի մասին, ովքեր «բռնում են խմբավորմանը և առաջնորդին»:<ref name="Борусяк"/>.[[Ալեքսանդր Բաշլաչևն]]  իր «Ջրաղաց» բանաստեղծության մեջ հղում է կատարում «Հանդիպում վայրը ...» ֆիլմի մասին: Ջրաղաց բանաստեղծության հերոսի բնակատեղի նկարագրությունը,նույնկանացվում է Շարապովի ավազակախմբի բնակատեղում հայտնվելու դրվագի հետ, «Цепкий глаз. Ладони скользкие — А ну-ка кыш! — ворьё, заточки-[[Розочка (оружие)|розочки]]! / <…> Жарко в комнатах натоплено / Да мелко сыплется за ворот нехороший холодок. / На мешках — собаки сонные, да бляди сытые, да мухи жирные. / А парни-то все рослые, плечистые. / Мундиры чистые, погоны спороты»<ref name="Палий" />. [[Բորիս Ակունինի|Բորիս Ակունինին]] պատմել է Գովորուխինի ֆիլմի  ազդեցության մասին:Նրա խոսքերով, [[«Հանրային խորհրդատու»]] վեպի գաղափարը նրա մոտ առաջացավ «Հանդիպման վայրը ...» ֆիլմի  հերթական դիտումից հետո, որ ֆիլմը գրողի համար դարձավ «զզվելի կետ» :<ref name="Плешкова" />.Կինոքննադատները նշել են «Հանդիպման վայրը ...» և [[Սերգեյ Ուրսուլյակ|Սերգեյ Ուրսուլյակի «Լուծարումը»]] ֆիլմերում առկա թեմատիկան և ստիլիստական:Ժեգլովին անվանում էին [[Դավիթ Գոցման|Դավիթ Գոցմանի]] նախատիպ, իսկ Ուրսուլյակի ֆիլմը «Հանդիպման վայրը ...» ֆիլմի յուրահատուկ թողարկում:Դեմ լինելով նման մոտեցմանը՝քննադատ [[Յուրի Բոգոմոլով]]<nowiki/>ը նշել է, որ «Լուծարումը» չի կրկնում «Հանդիպում վայրը ...» ֆիլմին, այլ խաղում է իր սյուժետային  մոտիվներով»:<ref name="Сеанс" />.

 

Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի վավերագրական պատմաբան և լրագրող Էրիկ Կոտլերը նշում է, որ ֆիլմը ստեղծել է «Դասական Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի դետեկտիվի դարաշրջանին բնորոշ կերպարը», որը օրինակ դարձավ ոստիկանի բազմաթիվ սերունդների համար: Նրա կարծիքով, ֆիլմը ոչ միայն պատմական արժեք է, այլև դետեկտորների համար յուրահատուկ տեսագործիք է: «Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի հանդիպման վայրը»  գրքում հեղինակը մանրամասն ուսումնասիրում է «անընդհատ վեճեր» գործառնական աշխատողների միջև այն մասին,թե ում դիրքորոշումները և իրադարձությունների վերաբերյալ տեսակետները են ավելի մոտ նրանց `Ժեգլովի թե Շարապովի: Մոսկվայի քրեական հետախուզության վարչության պետ, ոստիկանության գեներալ-մայոր Վիկտոր Գոլովանովը համաձայնում է դրան`նշելով ֆիլմում պատկերված մթնոլորտի հուսալիությունը և  գործառնական աշխատանքների մանրամասները և երկու ֆիլմի կերպարների մեթոդների մանրամասն համեմատական ​​վերլուծություն կատարելով:{{sfn|Котляр|1999|с=5—11}}.

== Փառատոններ և պարգևներ ==

Չնայած այն բանին, որ ֆիլմը հիշատակվել է 1980 թ. [[Սովետական մեծ հանրագիտարան|Սովետական մեծ ​​հանրագիտարանի տարեգրքում]], որպես «ճանաչված»{{sfn|Олюнин|1980|с=66}}, այն  չի ստացել կինոնկարների պարգևներ ոչ այն ժամանակ,ոչ էլ հետագայում: Ինչպես գրում է Գավարուխինը,որ 1980-ին, հեռուստատեսությամբ «Հանդիպման վայրը...» ֆիլմի երկու ցուցադրություններից հետո,հրավիրվել է Երևանում կազմակերպված Համամիութենական  հեռուստատեսության կինոփառատոնին: Փառատոնի ծրագրին առաջադրված էին շուրջ երկու տասնյակ  ֆիլմեր, և տարբեր մրցանակների թիվը ավելին էր, քան թեկնածուները: Միակ ֆիլմը, որը կինոգործիչների կողմից որեւէ մրցանակ չի ստացել, դարձավ «Հանդիպման վայրը չի կարող փոխվել» ֆիլմը: {{sfn|Говорухин|2016|с=66}}.Ֆիլմի ստեղծողները ստացան ՆԳՆ-ի դիպլոմներ և 1981 թ. Երեւանում 9-րդ համամիութենական կինոփառատոնում Վիսոցկին հետմահու արժանացավ հատուկ դիպլոմի և ժյուրիի մրցանակից `Ժեգլովի դերը կատարելու համար: 1987 թվականին Վլադիմիր Վիսոցկին կապիտանի Ժեգլովի դերի կատարման համար հետմահու պարգևատրվել է [[ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ|ԽՍՀՄ պետական ​​մրցանակով]]: {{sfn|Спутницкая|2008|с=33}}.