Վիքիպեդիա

«Մասնակից:Mary Khlkhlyan/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
No edit summary
Տող 10.
<br />
 
== ՍյուժենՍյուժե ==
[[Պատկեր:Petrovka, 38.JPG|right|thumb|267px|[[Պետրովկա 38]]-ում գտնվող շինությունը,որտեղ հիմնված է [[Քրեական Հետախուզության բաժինը|Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժինը]]<br />]]
Հինգսերիանոց  հեռուստատեսային ֆիլմի գործողությունները տեղի է ունենում Մոսկվայում 1945թ. օգոստոս-նոյեմբեր ամիսներին:{{sfn|Лазарева|2006|с=140}}
Տող 24.
'''5-րդ սերիա:''' Իրադարձությունները զարգանում են «Սև կատու» խմբավորման  բնակավայրում, որտեղ հայտնվում  է Շարապովը՝փորձելով  կապ հաստատել ավազակների հետ: Նա, ով իրեն անվանում է Վլադիմիր Սիդորենկո, հաջողվում է ներկայացնել իր «հանցավոր անցյալի» հետ կապված ճիշտ թվացող լեգենդը և հավատցնել  բանդայի ներկայացուցիչներին Ֆոքսին փրկելու կարևորության մասին, ում պետք է բերման ենթարկեին իրենց կողմից կողոպտված խանութում `«քննչական փորձառություն» անցկացնելու համար: «Սև կատու» խմբավորման գլխավորը Գորբատին ([[Արմեն Ջիգարխանյան]]) ՝Կարպ մականվամբ, պատրաստ է հավատալ այցելուին: Սակայն խմբավորման անդամների մեջ  Շարապովը հայտնաբերում է իր ռազմական ընկերոջը Լևչենկոնին ([[Վիկտոր Պավլով]]): Նա, նախկին հրամանատարին հսկողության տակ պահելու համար, գիշերը առաջարկում է նրան հեռանալ բնակատեղիից: Շարապովը հրաժարվում է: Միևնույն ժամանակ, Ժեգլովը, հասկանալով, որ «հանդիպման վայրը չի կարելի փոխել», խանութը պատրաստում է հատուկ գործողություն համար:Հաջող է ընթանում, չեզոքացվում է «Սև կատու» խմբավորումը: Միայն Լևչենկոն, օգտվելով պահից, փորձում է փախչել: Չնայած Շարապովի բողոքարկմանը, Ժեգլովը կրակում է ավազակին և սպանում է նրան: Հատուկ գործողությունից հետո, ցնցված Շարապովը գնում է իր սիրած աղջկա՝ Վարիա Սինչկինայի ([[Նատալյա Դանիլովա]]) մոտ: Վարիան կանգնած է պատուհանի մոտ,իր ձեռքում պահում է ծննդատանը լքված երեխային, ում  շնորհիվ մի քանի ամիս առաջ տեղի ունեցավ նրանց հանդիպումը:{{sfn|Лазарева|2006|с=141}}
 
== '''Նկարահանումների նախապատրաստումը''' ==
== Подготовка к съёмкам ==
 
=== Գրական սցենար: Ռեժիսորի հաստատումը ===
=== Литературный сценарий. Утверждение режиссёра ===
Фильм «МестоՀանդիպման встречиվայրը изменитьչի нельзяկարելի  փոխել» былֆիլմը снятնկարահանվել поէ мотивам1975 романаթ. [[Вайнер,Արկադի Аркадийև Александрович|Аркадия]]Գեորգի иՎայներ [[Вайнер, Георгий Александрович|Георгия Вайнеровեղբայրն]]<nowiki/>երի կողմից «[[ЭраԳթասրտության милосердия (роман)|Эра милосердия]]դարաշրջան», написанногоգրված вվեպի 1975 հիման году.վրա: ВՍտեղծագործությունը основуհիմնված произведенияէ леглиվավերական подлинныеիրադարձությունների события; правдаվրա, кսակայն деяниямնրանք группы,գրեթե именовавшейոչ себяմի «Чёрнойընդհանուր кошкой»,կապ ониչունեին почтиայն неխմբի имелиգործողությունների никакогоհետ, отношения.որոնք իրենց Участниковանվանում этойէին «бандыՍև կատու» —: преимущественноԱյս подростков —«ավազակային удалосьխմբավորման» задержатьմասնակիցները,որոնք воհիմնականում второйդեռահասներ половинеէին, 1940-хականների годовերկրորդ послеկեսին неудачнойձերբակալվել квартирнойեն кражи.անհաջող Темկողոպուտից неհետո: менееԱյնուամենայնիվ, мифօրենքից оխուսափող неуловимыхհանցագործների преступникахառասպելը, повсеместноովքեր оставлявшихամենուրեք рисункиկատուների сպատկերներով изображениямиնկարներ котовթողնելով,բավականին существовалերկար вժամանակ послевоеннойգոյատեևեցին московскойՄոսկվայի средеհետպատերազմյան довольноմիջավայրում: долго.Այս Изպատմությունից этойՎայներ историиեղբայրները братьяվերցրեցին Вайнерыմիայն позаимствовалиխմբի лишьանունը названиеև группыսիմվոլիկան: иՎեպի символику.հերոսներին Гораздоավելի ближеմոտ к героям романа оказались представителиէին [[красногорск]]ойԻվան [[Банда Ивана Митина|банды ИванаՄիտինի МитинаԿրասնոգորսկու]]. Поխմբավորման словамներկայացուցիչներին: ГеоргияԳեորգի ВайнераՎայների խոսքերով, «хотяչնայած ШараповՇարապովը это հավաքական и собирательный կերպար образէ, ноնա уունի негоնաև естьնախատիպ` иՎոլոդյա прототип —Արապովը,ով Володяհետագայում Арапов,դարձավ ставшийՄոսկվայի позднееՔրեական начальникомՀետախուզության отделаբաժնի МУРа.վարիչ: ОнՆա участвовалմասնակցել вէ захватеհայտնի знаменитойխմբավորման`Միտինի банды Митинаգրավմանը, которуюորին мыմենք персонифицировалиանձնավորեցինք какորպես „Чёрная«Սև кошка“կատու» :{{sfn|Мамонова|2011|с=6, 26, 105}}. КԻվան реальнымՍերգեևիչ событиямԳրուզդևի восходитձերբակալման иհետ сюжетнаяկապված линия,սցենարային связаннаяգիծը сնույնպես арестомկապված Иванаէ Сергеевичаիրական Груздева.իրադարձությունների Речьհետ: идётԽոսքը оգնում егоէր прототипе —նրա кандидатеնախատիպի медицинских`1944 наукթ. Евгенииիր Миркине,կնոջ которыйսպանության вկասկածանքով 1944ձերբակալված годуբժշկական былգիտությունների арестованթեկնածու поԵվգենյա подозрениюՄիրկինի вմասին: убийствеԴատավճռի собственной կայացումից жены.հետո Лишь после вынесения приговора появилисьմիայն, данныеապացուցվեց, свидетельствующиеոր оբժիշկը непричастностиներգրավված доктораչի кայս этомуհանցագործության преступлениюմեջ:<ref>{{статья|автор=Чернышева В.|заглавие=Пять знаковых ролей Сергея Юрского|оригинал=|ссылка=https://rg.ru/2015/03/17/urskiy-site.html|автор издания=|издание=[[Российская газета]]|тип=|место=|издательство=|год=2015|месяц=03|число=17|том=|выпуск=|номер=|страницы=|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|язык=|ref=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20150711150215/http://www.rg.ru/2015/03/17/urskiy-site.html|archivedate=2015-07-11|deadlink=no}}</ref>.
[[Պատկեր:Сценарий фильма «Место встречи изменить нельзя».jpg|right|thumb|267px|Обложка режиссёрского сценария фильма «Место встречи изменить нельзя»]]
Կան տարբեր վարկածներ կապված «Գթասրտության դարաշրջան» ֆիլմի էկրանավորման գաղափարի հետ: Արկադի Վայերի հուշերի համաձայն, առանձին գրքի թողարկումից հետո նա և իր եղբայրը մի քանի օրինակ են ներկայացրել ընկերներին: Նրանց թվում նաև Վլադիմիր Վիսոցկուն: Վեպը կարդալուց հետո Վիսոցսկին ասել է Վայներին,որ «Գթասրտության դարաշրջան» պատրաստի հիմք է հանդիսանում հաջորդ ֆիլմի համար, որտեղ նա կցանկանա հաստատել Ժեգլովի դերը:{{sfn|Цыбульский|2016|с=305}}. [[Ստանիսլավ Գովորուխին]] ներկայացրեց իրադարձությունների այլ մեկնաբանումը, պնդելով, որ ինքը Վիզոցսկուն խորհուրդ է տվել ծանոթանալ Վայների աշխատանքին,«Կարդացեք, դուք հրաշալի դեր ունեք»:  {{sfn|Лазарева|2006|с=144}}.
Существуют разные версии, связанные с идеей экранизации «Эры милосердия». По воспоминаниям Аркадия Вайнера, после выхода отдельной книги они с братом подарили несколько экземпляров близким друзьям. В их числе был Владимир Высоцкий. Прочитав роман, Высоцкий сообщил Вайнерам, что «Эра милосердия» представляет собой готовую основу для будущего фильма, в котором он хотел бы застолбить для себя роль Жеглова{{sfn|Цыбульский|2016|с=305}}. Иную трактовку событий изложил [[Говорухин, Станислав Сергеевич|Станислав Говорухин]], утверждавший, что именно он порекомендовал Высоцкому познакомиться с произведением Вайнеров: «Прочти, прекрасная роль на тебя»{{sfn|Лазарева|2006|с=144}}.
 
«Գթասրտության դարաշրջանը»  <nowiki/>[[«Օդեսա» կինոստուդիա|«Օդեսա»  կինոստուդիայի]] պլանի մեջ ընդգրկված լինելուց հետո ռեժիսորի մոտ հարց առաջացավ: Սկզբում սցենարի խմբագրական խորհուրդը մտադիր էր աշխատել [[Վիլեն Նովակ]]<nowiki/>այի, հետագայում որպես հակառակորդ ի հայտ եկավ Ալեքսեյ Բատալովը: Այնուամենայնիվ, ոչ մեկը, ոչ էլ մյուսը չկարողացան աշխատել այլ նկարահանումներով զբաղված լինելու պատճառով:{{sfn|Лазарева|2006|с=146}}.Գովորուխինը ֆիլմի ռեժիսորի պաշտոնի համար առաջարկեց Վիսոցկուն: Վայներ եղբայրները աջակցեցին նրան,որպես  թեկնածու այն բանից  հետո,երբ  Ստանիսլավ Սերգևիչը անձնական հանդիպման ժամանակ խոստացել էր գրողներին, որ առանց համահեղինակների համաձայնության, «ոչ մի պարբերություն, ոչ մի բառ» իրենց գրքում նրանք չեն փոխի:{{sfn|Цыбульский|2016|с=307}}.
После включения «Эры милосердия» в план [[Одесская киностудия|Одесской киностудии]] встал вопрос о режиссёре. Изначально сценарно-редакционная коллегия планировала привлечь к работе [[Новак, Виллен Захарович|Вилена Новака]]; позже в качестве претендента рассматривался [[Баталов, Алексей Владимирович|Алексей Баталов]]. Однако ни тот, ни другой не смогли приступить к работе из-за занятости в других картинах{{sfn|Лазарева|2006|с=146}}. Говорухина на должность постановщика ленты предложил Высоцкий. Вайнеры поддержали его кандидатуру после того, как Станислав Сергеевич при личной встрече пообещал писателям, что без согласия соавторов не изменит «ни одной строчки, ни одного слова» в их сценарии{{sfn|Цыбульский|2016|с=307}}.
 
Սցենարի հետ կապված անմիջական աշխատանքը տեղի ունեցավ [[Պերեդելկինո]]<nowiki/>յում: Ժամանակ առ ժամանակ Վիսոցսկին գալիս էր  նաև այնտեղ՝առաջարկելով այս կամ այն դրվագների մշակման իր տարբերակները:  Այսպիսով, հենց նա առաջարկեց նոր դրամատիկական քայլ `մետաղական դռան վրա փակցնել Վարի Սինիչկինի մեծացրած լուսանկարը: Ժեգլովի բեմական կերպարը ստեղծվել է `հաշվի առնելով Վիսոցկու դերասանական  կեցվածքր և կերպարը: Եթե ​​Ժեգլովը վեպում մուգ մաշկի գույնով,ամրակազմ  տղա է, «ուսերը բաճկոնի մեջ չեն տեղավորվում»,ապա համաձայն սցենարի Գլեբն ունեցել է «այլ արտաքին հատկանիշներ»:{{sfn|Блинова|1992|с=138}}{{sfn|Островский|1989|с=173}}. Աշխատանքի ընթացքում փոխել է նաև  ֆիլմի անվանումը: Ֆիլմի ստուդիայի արտադրական պլանը ներկայացրեց «Գթասրտության դարաշրջան» անվանումը: Ավելի ուշ Գովորուխինը առաջարկել է ևս մեկ անուն `«Սև կատու»: Սակայն այդպիսի համադրություն, որն ունի հստակ առեղծվածային  ուղերձ, ֆիլմի խմբում  դիտվում է գիտակցաբար անընդունելի տարբերակ: Արդյունքում, ժապավենը լույս է տեսել «Հանդիպման վայրը չի կարելի փոխել» վերնագրով,այս տարբերակը արդեն օգտագործվել է 1975 թ-ին `[[Սմենա (հանդես)|«Սմենա]]<nowiki/>» հանդեսի ամսագրի վեպի առաջին հրապարակման ժամանակ: {{sfn|Лазарева|2006|с=148}}.
Непосредственная работа над сценарием проходила в [[Переделкино|Переделкине]]. Время от времени туда приезжал и Высоцкий, предлагавший свои варианты развития тех или иных эпизодов. Так, именно он предложил новый драматургический ход — разместить на двери кладовой увеличенную фотографию Вари Синичкиной. Сценарный образ Жеглова создавался уже с учётом актёрской органики и типажа Высоцкого. Если в романе Жеглов — смуглый крепкий парень, «плечи в пиджаке не помещаются», то в сценарии Глеб имел «иные внешние характеристики»{{sfn|Блинова|1992|с=138}}{{sfn|Островский|1989|с=173}}. В процессе работы менялось и название картины. В производственном плане киностудии фигурировала «Эра милосердия». Позже Говорухин предложил другое название — «Чёрная кошка». Однако подобное сочетание, несущее явный мистический посыл, в киногруппе сочли заведомо непроходным. В результате лента вышла в свет под названием «Место встречи изменить нельзя» — этот вариант уже использовался в 1975 году, во время первой публикации романа в журнале «[[Смена (журнал)|Смена]]»{{sfn|Лазарева|2006|с=148}}.
 
'''Ռեժիսորների  սցենարը'''[[Պատկեր:Личная карточка режиссёра Говорухина.jpg|thumb|267px|Личная карточка Станислава Говорухина на Одесской киностудии]]▼
=== Режиссёрский сценарий ===
Վայներ եղբայրների սցենարը, որը հաստատվել է Օդեսա կինոստուդիայի կողմից 1977 թ հունիսին, և այնուհետեւ ուղարկվել է  [[Կենտրոնական հեռուստատեսությանը]] վերանայման համար,որը ավելի շուտ ներկայացնում էր իրենից գրական, այլ ոչ թե դրամատիկ ստեղծագործություն: Ինչպես Օդեսա կինոստուդիայի խմբագիր Գալինա Լազարևան հիշեցրեց, ծավալի և ենթատեքստի տեսանկյունից,այն չէր  համապատասխանում կինեմատոգրաֆիայի պարամետրերին:Օդեսայում և Մոսկվայում «Ողորմության դարաշրջանի» քննարկման արդյունքում ստացված մեկնաբանություններն ու առաջարկությունները հաշվի են առնվել Ստանիսլավ Գովորուխինի կողմից ռեժիսորի սցենարի պատրաստման հարցում:{{sfn|Лазарева|2012|с=428}}. Իրենից ներկայացնում տեխնիկական փաստաթուղթ`նկարահանման համար անհրաժեշտ ռեսուրսների և նյութերի հստակ նշումներով: Ռեժիսորի սցենարի համաձայն, ֆիլմում պետք է ներգրավվեն 33 գլխավոր դերասաններ (սկսած Շարապովի կերպարից  մինչեւ Լարիսա Գրուզդեւայի քրոջ՝Նադի կերպարը), 31 դերասաներ երկրորդական դերի համար և դրվագներում հայտնվող ավելի քան ութսուն մարդ: Գովորուխինը հաշվարկել է, թե որքան ժապավեն է հարկավոր նկարահանման համար, տաղավարում և ինտերիերի տարածքներում (օրինակ, [[Մեծ թատրոն (Սանկտ Պետերբուրգ)|Մեծ թատրոն]]<nowiki/>ի, բիլիարդի սենյակում և ռադիոկոմիտեում): Ռեժիսորը պատրաստել է նաև ամբողջական [[Նկարների հաջորդականությունը|նկարների հաջորդականությունը]] հաջորդ ֆիլմի համար : {{sfn|Лазарева|2012|с=273—280}}.
▲[[Պատկեր:Личная карточка режиссёра Говорухина.jpg|thumb|267px|Личная карточка Станислава Говорухина на Одесской киностудии]]
Сценарий братьев Вайнеров, утверждённый Одесской киностудией в июне 1977 года и тогда же направленный для рассмотрения на [[Центральное телевидение Гостелерадио СССР|Центральное телевидение]], представлял собой скорее литературное, нежели драматургическое произведение. Как вспоминала редактор Одесской киностудии Галина Лазарева, по объёму и сюжетным линиям он не вписывался в параметры кинопроизводства. Замечания и рекомендации, поступившие после обсуждения «Эры милосердия» в Одессе и Москве, были учтены Станиславом Говорухиным при подготовке режиссёрского сценария{{sfn|Лазарева|2012|с=428}}. Он представлял собой технический документ с точным указанием необходимых ресурсов и материалов для съёмок. Согласно режиссёрскому сценарию, для участия в картине должны быть задействованы 33 исполнителя главных ролей (от Шарапова до сестры Ларисы Груздевой — Нади), 31 исполнитель ролей второго плана и более восьмидесяти человек, появляющихся в эпизодах. Говорухин просчитал, какое количество плёнки потребуется для съёмок на натуре, в павильоне и на интерьерных площадках (например, в [[Большой театр|Большом театре]], бильярдной и радиокомитете). Режиссёр также подготовил полную [[раскадровка|раскадровку]] будущего фильма{{sfn|Лазарева|2012|с=273—280}}.
 
КаждаяՌեժիսորի серияսցենարի вյուրաքանչյուր режиссёрскомսերիա сценарии իր имелаսեփական своё название:անունն ունի՝«ЧёрнаяՍև кошкаկատու», «ЗнакомыеԾանոթ всёբոլոր лицаդեմքեր», «ПредательствоԴավաճանություն», «ОперацияՕպերացիա>> „Савой“<<Պահապան», «МестоՀանդիպման встречиվայրը изменитьչի нельзяկարելի փոխել»:{{sfn|Лазарева|2012|с=287, 307, 325, 341, 359}}. Некоторые эпизодыՄի изքանի сценарияդրվագներ Вайнеровամբողջությամբ былиվերցված полностьюեն переписаны;Վայներ поройեղբայրների такиеսցենարից,երբեմն измененияայդ делалисьփոփոխությունները вынужденно.կատարվել Кեն примеру,անհրաժեշտության вդեպքում: изначальномՕրինակ, варианте Шараповբնօրինակում, узнавՇարապովը՝ оիմանալով гибелиիր любимойընկերուհու` девушкиՎու ВариՍինիչկինայի Синичкинойմահվան մասին, набралհավաքեց номерուղեկցող справочнойծառայության службыհամարը и և попросилխնդրեց дать телефон родильного дома имениտրամադրել [[Грауэрман,Գրաուերմանա]] Григорий ծննդատան Львович|Грауэрмана]]հեռախոսահամարը:{{sfn|Лазарева|2012|с=267—268}}. Такая концовкаՆման неվերջաբանը устроилаձեռնտու չէր [[Лапин,ԽՍՀՄ СергейՊետական Георгиевич|Сергея​​հեռուստատեսության Лапинаև ռադիոյի կոմիտե]],<nowiki/>ի председателяնախագահ [[ГосударственныйՍերգեյ комитет СССР по телевидению и радиовещанию|Гостелерадио СССРԼապին]]<nowiki/>ի համար, поում заказуհանձնարարությամբ которогоնկարահանվում снималсяէր фильм. По ֆիլմը: словамԸստ ЛапинаԼապինի, настроениеհաջորդ зрителейաշխատանքային вշաբաթվա началеսկզբին очереднойհանդիսատեսի рабочейտրամադրությունը неделиկարող можетէ бытьընկնել омраченоՎարդի известиемմահվան о гибели Вариլուրով:<ref name="БГ">{{статья|автор=Грабенко Л.|заглавие=Оператор фильма «Место встречи изменить нельзя» Леонид Бурлака: «Марина Влади была категорически против того, чтобы Высоцкий в нашей картине снимался, — на колени перед Говорухиным становилась, умоляла: «Отпусти Володю, ему уже недолго осталось!»|оригинал=|ссылка=http://bulvar.com.ua/gazeta/archive/s20_66118/8124.html|автор издания=|издание=[[Бульвар Гордона]]|год=2013|месяц=|число=|том=|выпуск=|номер=20 (420)|страницы=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20171218012116/http://bulvar.com.ua/gazeta/archive/s20_66118/8124.html|archivedate=2017-12-18|deadlink=no}}</ref>.Ռեժիսորի Финалսցենարի режиссёрскогоվերջաբանը сценария выглядел иначе: տարբերվում էր`«У окна — с заснеженным пейзажем за ним — стоит Варя с малышом на руках.կանգնած Сէ ожиданиемՎարիան՝երեխան иձեռքում:Նա нежностьюնայում смотритէ наՇարապովային, Шарапова.ակնկալիքով և քնքշանքով: <…...>Վարիի На աչքերում глазахարցունքներ уկան Вари слёзы»:{{sfn|Лазарева|2012|с=376}}.
 
Վայների եղբայրների գրական սցենարն ընդգրկում է այնպիսի գեղարվեստական ​​տարր, ինչպիսին է «Շարապովի ձայնը կադրից դուրս»: Երիտասարդ անվտանգության աշխատողի ներքին մենախոսությունը մասամբ պահպանվում է ռեժիսորի սցենարում,խոսքը գնում է  հիմնականում հիշողության դրվագների մասին: Այնուամենայնիվ, խմբագրման ժամանակ ֆիլմի ստեղծողները որոշեցին հրաժարվել այս տեխնիկայից՝ գտնելով, որ էկրանային  իրադարձությունը ինքնին համոզիչ է և լրացուցիչ մեկնաբանություններ չի պահանջում: Ֆիլմի ռեժիսորի սցենարը հաստատվեց «Օդեսա» կինոստուդիայում 1977 թ. Դեկտեմբերի 14-ին: Երկու ամիս անց հանձնվեց տպագրության և տպագրվել է քաղաքային տպարանում 150 օրինակ տպաքանակով:{{sfn|Лазарева|2012|с=428—430}}.
В литературный сценарий Вайнеров был включён такой художественный элемент, как «закадровый голос Шарапова». Внутренний монолог молодого оперуполномоченного частично сохранился и в режиссёрском сценарии — речь идёт в основном об эпизодах-воспоминаниях. Однако во время монтажа создатели картины решили отказаться от этого приёма, сочтя, что экранная история сама по себе вполне убедительна и не нуждается в дополнительных комментариях. Режиссёрский сценарий картины получил утверждение на Одесской киностудии 14 декабря 1977 года. Через два месяца он был подписан в печать и издан в городской типографии тиражом 150 экземпляров{{sfn|Лазарева|2012|с=428—430}}.
 
=== '''Ֆիլմի փորձերը, դերակատարների  ընտրություն''' ===
=== Кинопробы, выбор исполнителей ===
[[Պատկեր:Одесский музей кино 23.jpg|thumb|250px|left|Осветительная техника, использовавшаяся во время съёмок фильма. Экспонат Одесского музея кино]]
Թեև Վիսոցկին Վայներ եղբայրների մոտ հաստատվեց Ժեգլովի դերում,սցենարիստները նաև գնահատականներ տվեցին այլ արվեստագետների համար, օրինակ `[[Սերգեյ Շակուրով]]<nowiki/>ը և [[Նիկոլայ Գուբենկո]]<nowiki/>ն հնարավոր թեկնածուներ էին համարվում: Գովորուխին`փորձելով հաստատել Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի կապիտանի դերում Վիսոցկուն, ֆիլմի փորձերին գիտակցաբար հրավիրեց նրան զիջող դերասանների: {{sfn|Блинова|1992|с=139}}. Այսպիսով, թեկնածուների թվում էին Եվգենի Սթեյկոն, [[Յուրի Կուզմենկով]]<nowiki/>ը, Անատոլի Պոպոլսուհինը, [[Լեոնիդ Յանովսկի]]<nowiki/>ն: {{sfn|Цыбульский|2016|с=305}}. Եվգենի Շտյեխկոն, ով հանդես է եկել լեյտենանտ Տոպորկովի դերում, իր հուշերում հաստատեց, որ փորձարկման նկարահանումների ժամանակ,նախօրոք Գովորուխինը նրան նախազգուշացրել է Ժեգլովի դերի համար,«Դուք չունեք շանս, սա  Վիսոցկու դերն է: Պարզապես մրցակցություն է պետք»: {{sfn|Цыбульский|2016|с=326}}. Ռեժիսորի կողմից մտածված պլանը հաջող էր, կինոստուդիայի ղեկավարությունը փորձնական ձայնագրությունների հետ ծանոթանալուց հետո,ասաց,որ Վիսոցկին ամենահավանական մրցակիցն է և հավանություն տվեց նրա դերին: {{sfn|Лазарева|2006|с=150}}.
Хотя Высоцкий сразу застолбил у братьев Вайнеров роль Жеглова, сценаристы во время обсуждений делали прикидки и в отношении других артистов — к примеру, в качестве возможных претендентов рассматривались [[Шакуров, Сергей Каюмович|Сергей Шакуров]] и [[Губенко, Николай Николаевич|Николай Губенко]]. Говорухин же, стремясь утвердить на роль капитана МУРа именно Высоцкого, привлёк к кинопробам заведомо проигрывающих ему актёров{{sfn|Блинова|1992|с=139}}. Так, в числе кандидатов значились Евгений Стежко, [[Кузьменков, Юрий Александрович|Юрий Кузьменков]], Анатолий Поползухин, [[Яновский, Леонид Фёдорович|Леонид Яновский]]{{sfn|Цыбульский|2016|с=305}}. Евгений Стежко, в фильме исполнявший роль лейтенанта Топоркова, в своих воспоминаниях подтвердил, что заранее был предупреждён Говорухиным перед пробными съёмками на роль Жеглова: «Шансов у тебя никаких, это роль Высоцкого. Просто нужен конкурс»{{sfn|Цыбульский|2016|с=326}}. Замысел режиссёра удался — руководство киностудии после знакомства с записями проб признало, что Высоцкий — наиболее убедительный претендент, и утвердило его на роль{{sfn|Лазарева|2006|с=150}}.
 
Շարապովի դերի համար Գովորուխինը մտադիր էր հրավիրել Նիկոլայ Գուբենկոյին, սակայն նա բողոքի ակցիա էր ունեցել Վիսոցսկու կողմից, ով գտնում  էր, որ նրանց կերպարները նման են և ունեն  նմանատիպ դերասանական գործելաոճ: Այնուհետեւ հայտնվեց [[Վլադիմիր Կոնկին]]<nowiki/>ի թեկնածությունը, ով առաջին անգամ հանդիպեց Վայներ եղբայրների ակտիվ դիմադրության:Նրանց կարծիքով, նախկին գաղտնի գործակալը,ով քառասուներկու անգամ քայլել է ճակատային գծում և հաճախ վերադարձել «հոգնած», չէր կարող այնպիսի տեսք ունենալ,ինչպես  Կոնկինին:Բայց այստեղ էլ Գովորուխինը նախապես փորձեր  է կազմակերպել, նրա առաջադրած տասը այլընտրանքային դերակատարները հստակորեն զիջում էին սկզբնական թեկնածուին,նրանք«ավելի վատն էին և  մանրախնդիր»: Գիտակցելով, որ Շարապովայի նման կերպարը  տնօրենի գլխում «հավիտյան արմատացած էր» և այդ թեկնածուի դիմադրությունը կարող է ոչնչացնել Գովորուխինի ստեղծագործական տրամադրվածությունը, Վայները համաձայնեց: Ֆիլմի նկարահանումների ժամանակ ռեժիսորը հիշեց [[Լեոնիդ Ֆիլատով]]<nowiki/>ին,«Կլինի հենց այն Շարապովը ,ինչպիսին ես ուզում էի սկզբից, Ժեգլովին չզիջող ուժով ,այլ նրա առջև չհանձնվող: Ուժեղ զույգին  հարկավոր է միայն ուժեղ »:  {{sfn|Цыбульский|2016|с=308, 311}}.
На роль Шарапова Говорухин предполагал пригласить Николая Губенко, но столкнулся с протестом со стороны Высоцкого, считавшего, что у них схожие типажи и близкий актёрский почерк. Тогда появилась кандидатура [[Конкин, Владимир Алексеевич|Владимира Конкина]], поначалу встретившая активное сопротивление со стороны братьев Вайнеров. В их представлении бывший разведчик, сорок два раза ходивший за линию фронта и зачастую возвращавшийся «с языком на плече», не мог выглядеть так, как выглядел Конкин. Но и тут Говорухин оригинально организовал пробы — предложенные им десять альтернативных актёров явно уступали изначальной кандидатуре: они были «похуже и пожиже». Поняв, что такой образ Шарапова «засел навсегда» в голове у режиссёра, а сопротивление этой кандидатуре может разрушить творческий настрой Говорухина, Вайнеры согласились. Уже во время съёмок фильма режиссёр вспомнил про [[Филатов, Леонид Алексеевич|Леонида Филатова]]: «Это был бы тот Шарапов, какого я хотел с самого начала — не уступающий Жеглову по силе, не пасующий перед ним. Сильному в пару годится только сильный»{{sfn|Цыбульский|2016|с=308, 311}}.
 
Ֆոքսի դերի համար սկզբում հրավիրվել էր  [[Բորիս Խիմչև]]<nowiki/>ը, սակայն այդ աշխատանքի ընթացքում  պարզ դարձավ, որ Գովորուխինի համար իր տեսակով հարմար չէր: Վիսոցկու  խորհրդով Խիմիչևին փոխարինեց [[Ալեքսանդր Բելյավսկի]]<nowiki/>ն: Իրականում, առանց «մրցակցության», ոստիկանության աշխատակից Սոլովյևի դերի համար,ընտրվեց [[Վսեվոլոդ Աբդուլովը]], ով վթարից հետո ծանր վիճակում էր գտնվում:Գովորուխինն ու Վիսոցսկին, ովքեր այցելել  էին արտիստին հիվանդանոցում, նրան թողեցին սցենարը եւ առաջարկեցին ընտրել ցանկացած դեր: Դժվարությամբ (պատահարի հետևանքով), դերասանը՝հիշելով դերասանական տեքստը կանգ առավ Սոլովյովի դերի վրա:  Վիզոցսկին առաջարկեց Վիկտոր Պավլովին,«Համաձայնեք ... դուք դեր կխաղացեք այնպես, ինչպես դուք տեսնում եք»: Ավազակ դարձած նախկին ռազմաճակատի զինվոր Լևչենկոյի էկրանային  պատկերը ստեղծելու համար, Վիսոցկին առաջարկեց [[Վիկտոր Պավլով]]<nowiki/>ին: Չնայած նրան, որ դերը փոքր էր, Պավլովը համաձայնվեց : Իվան Բորտնիկին, ով չընտրվեց Շարապովի դերի համար, Գովարուխինը առաջարկել էր խաղալ Պրոմոկաշկա անունով  ավազակի դերը : Նա նաև հրավիրեց [[Սվետլանա Սվետլիչնայա|Սվետլանա Սվետլիչնա]]<nowiki/>յին ` ֆիլմում մասնակցելու համար:{{sfn|Цыбульский|2016|с=322}}. Մանկի  Օբլիգացիի թեթևաբարո աղջկա դերի համար, փորձեցին [[Նինա Իլինա]]<nowiki/>ն և [[Նատալյա Չենչիկ]]<nowiki/>ը,Լարիսա Ուդովիչենկոյին Գավարուխինը առաջարկել է խաղալ Ոստիկանության աշխատակից Վարի Սինչկինի դերը: Ուդովիչենկոն պնդել է մարմնավաճառի դերի մասին, իսկ Նատալյա Չենչիկը  ստացել է Ստախոս Անիի դերը:{{sfn|Передрий|2012|с=323}}. БՎայներ  եղբայրները  Գորբատովի հանցագործ խմբավորման առաջնորդի դերում տեսնում էին [[Ռոլանա Բիկովի]]<nowiki/>ն: Դերասանը համաձայնել և մասնակցել է Օդեսայի փորձերին, սակայն չկարողացավ մասնակցել նկարահանումներին `առողջության պատճառով: Ֆիլմի երկրորդ ռեժիսորի Նադեժդա Պոպովոյի առաջարկությամբ այս դերի համար հրավիրվեց Արմեն Ջիգարխանյանը:<ref name="МК1"/>
На роль Фокса изначально был приглашён [[Химичев, Борис Петрович|Борис Химичев]], но в процессе работы выяснилось, что его типаж не устраивает Говорухина. По совету Высоцкого Химичева заменили на [[Белявский, Александр Борисович|Александра Белявского]]. Фактически без «конкурса» на роль милиционера Соловьёва был утверждён [[Абдулов, Всеволод Осипович|Всеволод Абдулов]], находившийся после автомобильной аварии в тяжёлом состоянии. Навестившие артиста в больнице Говорухин и Высоцкий оставили ему сценарий и предложили на выбор любую роль. С трудом (из-за последствий аварии) запоминавший текст роли актёр остановился на Соловьёве. Создать экранный образ Левченко — бывшего фронтовика, ставшего бандитом, — Высоцкий предложил [[Павлов, Виктор Павлович|Виктору Павлову]]: «Соглашайся… роль сделаешь такой, как ты её увидишь». Несмотря на то, что роль была небольшая, Павлов согласился{{sfn|Цыбульский|2016|с=324—325}}. [[Бортник, Иван Сергеевич|Ивану Бортнику]], не утверждённому на роль Шарапова, Говорухин предложил сыграть роль бандита по кличке Промокашка{{sfn|Лазарева|2006|с=152}}{{sfn|Блинова|1992|с=141}}. Он же пригласил к участию в картине [[Светличная, Светлана Афанасьевна|Светлану Светличную]]{{sfn|Цыбульский|2016|с=322}}. На роль девицы лёгкого поведения Маньки Облигации пробовались [[Ильина, Нина Александровна|Нина Ильина]] и [[Ченчик, Наталья Петровна|Наталья Ченчик]]; Ларисе Удовиченко Говорухин предлагал сыграть милиционера Варю Синичкину. Удовиченко же настояла на роли проститутки, а Наталье Ченчик досталась роль Лже-Ани{{sfn|Передрий|2012|с=323}}. Братья Вайнеры видели в роли главаря банды Горбатого [[Быков, Ролан Антонович|Ролана Быкова]]. Актёр дал согласие и прибыл на пробы в Одессу, но не смог участвовать в съёмках по состоянию здоровья. По предложению второго режиссёра картины Надежды Поповой на эту роль был приглашён Армен Джигарханян<ref name="МК1"/>.
 
Ֆիլմի համեստ բյուջեն նպաստեց նրան, որ ֆիլմի մի շարք դրվագներում խմբի անդամների ղեկավարն ու հարազատները ներգրավված էին,Արկադի Վեյների դուստրը `[[Նատալյա Դարիալովա]]<nowiki/>ն, Գովորուխինի կինը` [[Յունոնա Կարեվա|Յունոնա Կարեվան]], [[Վադիմ Տումանով|Վադիմ Թումանով]]<nowiki/>ի որդին `Վադիմը; Արկադի Սվիվսկին՝Վիսոցկու դպրոցի ընկերը, Վլադիմիր Գոլդմանը՝ Վիսոցսկու ոչ պաշտոնական կառավարիչը, Բաբեկ Սերուշի կինը `[[Նատալյա Պետրովա]]<nowiki/>ն, [[Մարինա Վլադի]]<nowiki/>ի որդին՝Պետրոսը, Վիսոցկու Մեծ Կարետնիում բնակվող ընկերը `[[Օլեգ Սավոսին]]<nowiki/>ինը,[[Տագանկայի թատրոն|Տագանկայի թատրոնի]] կառավարիչը՝ Վալերի Յանկլովիչը:{{sfn|Бакин|2010|с=557}}.
Скромный бюджет фильма способствовал тому, что для участия в ряде эпизодов режиссёром были задействованы родственники и друзья членов киногруппы: дочь Аркадия Вайнера — [[Дарьялова, Наталья Аркадьевна|Наталья Дарьялова]]; супруга Говорухина — [[Карева, Юнона Ильинична|Юнона Карева]]; сын [[Туманов, Вадим Иванович|Вадима Туманова]] — Вадим; Аркадий Свидерский — товарищ Высоцкого по школе; Владимир Гольдман — неофициальный администратор Высоцкого; жена Бабека Серуша — [[Петрова, Наталья Владимировна|Наталья Петрова]]; сын [[Влади, Марина|Марины Влади]] — Пётр; приятель Высоцкого по [[Большой Каретный переулок|Большому Каретному]] — каскадёр [[Савосин, Олег Иванович|Олег Савосин]]; администратор [[Театр на Таганке|Театра на Таганке]] Валерий Янклович{{sfn|Бакин|2010|с=557}}.
 
=== Հանդերձանքներ,օբյեկտներ,աքսեսուարներ ===
Տող 64 ⟶ 63՝
 
 
В роли хлебного автофургона, в котором передвигались бандиты, снималась «машина-памятник» — «[[ГАЗ-АА]]» 1940-х годов — съёмочная группа позаимствовала её «с пьедестала в „Мосхлебтрансе“». Автомобиль входил в число первых фургонов, начинавших развозить хлеб в Москве. Машина находилась в плохом техническом состоянии, и сцена её проезда во время погони перед поездом снималась с определённым риском{{sfn|Лазарева|2006|с=183}}. Грузовик «[[Studebaker Corporation|Студебеккер]]» был получен на студии «[[Мосфильм]]». Машина в кадре передвигалась на буксире — из оборудования в ней работали только тормоза. Для съёмок эпизода падения в реку грузовик разгоняли с помощью толкача «под горку»<ref name="БГ" />. «Мосфильмом» же был предоставлен и автобус [[ЗИС-8]] по прозвищу «Фердинанд», выступавший в роли основного средства передвижения сотрудников МУРа{{sfn|Соколов|2011|с=71, 459}}.▼
 
 
▲В роли хлебного автофургона, в котором передвигались бандиты, снималась «машина-памятник» — «[[ГАЗ-АА]]» 1940-х годов — съёмочная группа позаимствовала её «с пьедестала в „Мосхлебтрансе“». Автомобиль входил в число первых фургонов, начинавших развозить хлеб в Москве. Машина находилась в плохом техническом состоянии, и сцена её проезда во время погони перед поездом снималась с определённым риском{{sfn|Лазарева|2006|с=183}}. Грузовик «[[Studebaker Corporation|Студебеккер]]» был получен на студии «[[Мосфильм]]». Машина в кадре передвигалась на буксире — из оборудования в ней работали только тормоза. Для съёмок эпизода падения в реку грузовик разгоняли с помощью толкача «под горку»<ref name="БГ"/>. «Мосфильмом» же был предоставлен и автобус [[ЗИС-8]] по прозвищу «Фердинанд», выступавший в роли основного средства передвижения сотрудников МУРа{{sfn|Соколов|2011|с=71, 459}}.
 
== Նկարահանումներ ==
 
Տող 83 ⟶ 79՝
1978 թ. Հունիսին Գավարուխինը գնաց [[Գերմանիայի Դեմոկրատական Հանրապետություն|ԳԴՀ]] կինոփառատոնին: Նրա բացակայության ժամանակ ռեժիսորի  գործառույթները հանձնվեցին Վիսոցկուն, ում հետ ռեժիսորը նախկինում քննարկել էր բոլոր մանրամասները`սկսած նկարահանման  դրվագների հասկացությունից մինչև [[միզանսցեն]]: Ենթադրվում էր, որ մեկ շաբաթվա ընթացքում չորս հարյուր մետր ժապավենը կբավարարի Վիսոցկուն,սակայն նա պլանավորվածը վերցրեց չորս օրում: Ըստ Վլադիմիր Մալցևի «Հանդիպում վայրը ...» ֆիլմի փոխնախագահի, Վիսոցկու  կազմակերպչական ձևը սկզբունքորեն տարբերվում էր Գավառուխայից: Ստանիսլավ Սերգեևիչը, «ամբարտավան, դանդաղկոտ», չէր բաժանվում ծխամորճից,անտարբեր է ստեղծագործական գործընթացին, ում գաղափարները երբեմն ծնվում էին հենց նկարահանման հրապարակում: Վիսոցսկու մոտեցումները այլ էին ,նա պահանջում էր,որ նկարահանման սկզբից ֆիլմի խմբի բոլոր ծառայողները, լուսավորողներից մինչև զգեստների դիզայներներ, լիովին պատրաստ լինեին աշխատելու: Նա խնդիրները հստակ սահմանեց, արագ փորձեր կատարեց, և որպես կանոն,մեկ կամ երկու կադրից հետո նկարում էր: Ինչպես հետագայում Գվարդուխինը հիշեց, ֆիլմի թիմը, որն անընդհատ «թեթեւ արտադրության ծանրաբեռնվածության  մեջ էր», հետևյալ բառերով հանդիպեց վերադարձող տնօրենին,«Նա [Վիսոցկին] տանջեց մեզ»: {{sfn|Лазарева|2006|с=182}}{{sfn|Бакин|2010|с=561}}{{sfn|Киеня|1992|с=100}}.
 
Վիսոցսկին ինքն է նկարահանել Ֆոքսի բացահայտման հետ կապված և Շարապովի բժիշկ Գրուզդևի կողմից կատարված հարցաքննությունը դրվագները, ինչպես նաև մահացած օպերատոր Վասի Վեկշինի մասնակցությամբ տեսարանը: Վեկշին դերը խաղացող [[Եվգենի Լեոնով-Գլադիշևը]] հայտարարել է, որ Վիսոցկին առաջարկել է իր հերոսին հագցնել սպիտակ սպայական կաշնե, որը հետպատերազմյան տարիներին կրում այն երիտասարդները, ովքեր չեն գնացել ռազմաճակատ (այդ կադրերը ընդգրկված չեն ֆիլմում): Ժելտովսկայի դերակատարը՝<nowiki/>[[Յունովա Կարևան]] խոստովանեց, որ նա, ով ֆիլմում նկարահանվելու փորձ չուներ, դժվարանում էր հայտնվել տեսախցիկի առջև,և միայն Վիսոցկու հավաքվածությունն օգնեց դերասանուհուն հաղթահարել իր անհանգստությունը: Սակայն ֆիլմերի փառատոնից վերադառնալուց հետո Գավառուխինին չէր գոհացրել նկարահանված կադրերը,«Ստանիսլավ Սերգեյևիչին ոչինչ դուր չեկավ այն,թե ինչպես եմ քայլում, ինչպես եմ խոսում, և ինչպես եմ  հագնված»: Գովարուխինը ինքը պնդեց, որ Վիսոցկու կողմից նկարահանված որոշ դրվագներում «թատրոնի ռեժիսորական ուղղություն» է զգացվում,այնուամենայնիվ, այդ դրվագները ընդգրկված էին ֆիլմում,«Մենք ժամանակ չունենք վերանայելու համար, և  կարիք էլ չկա»:{{sfn|Цыбульский|2016|с=311—315}}.
<nowiki/>{{Քաղվածքի սկիզբ}}Վիսոցսկին, ինչպես դա տեղի ունեցավ, մեծամասամբ նկարահանման ժամանակ,որտեղ ես եմ նկարահանվել,եղել է ռեժիսոր ... <...> Ուստի, ես հետևել եմ Վիսոցկուն, ինչպես ասում են, միաժամանակ երկու դերում: Եվ ինձ թվում է, որ նա հիանալի գործ է արել: Սա բարձրացրեց իր ոգին, շփվող էր , շատ հեշտությամբ է փոխզիջումներ անում:{{sfn|Цыбульский|2016|с=316}}{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=-Սերգեյ Յուրսկի}}'''Հնարքներ, դուբլյորներ և կասկադյորներ'''
 
Ֆիլմի մի շարք դրվագներում դերասաններին փոխարինեցին դուբլյորները  և կասկադյորները: Բիլիարդի սենյակի տեսարանի նկարահանման ընթացքում,որտեղ Ժեգլովը խոսում է Կոպչոնիի հետ, պարզ դարձավ, որ ոչ Վիսոցկին,և ոչ էլ Կուռավլյովը երբեք չեմ խաղացել բիլիարդ, և չգիտեր, թե ինչպես պետք է ճիշտ բռնել կին, այնպես որ նրանց կողմից իրականացված բոլոր հարվածները իրականացնում էր  տեղացի վարպետներից մեկը՝ԽՍՀՄ բիլիարդի գավաթի արծաթե մեդալակիր Վլադիմիր Իվանովը, Ֆրից մականունով:{{sfn|Лазарева|2006|с=160}}{{sfn|Цыбульский|2013|с=129—130}}{{sfn|Бакин|2011|с=398}}. Այն դրվագը, որտեղ Շարապովը ավազակների տանը կատարում է [[Ֆրեդերիկ Շոպեն|Շոպեն]]<nowiki/>ի 2-րդ  էտյուդը և «<nowiki/>[[Մուրկա]]<nowiki/>ն» (25-րդ, 2-րդ, ֆա մինոր) ,նույնպես դուբլյորի օգնությամբ նկարահանվել են `Կոնկինը չէր հիշում մեղեդին և կարող էր դրանք վերարտադրել միայն մի քանի  փորձերից հետո: Նրա փոխարենը դաշնամուր նվագել է ստուդիայի  Երաժշտություն խմբագիր Գալինա Բուրիմենկոն,դրվագում նրա ձեռքերն են՝գրիմով:{{sfn|Лазарева|2006|с=188}}{{sfn|Шилина|2008|с=48}}.
=== Трюки, дублёры и каскадёры ===
В ряде эпизодов фильма актёров заменяли дублёры и каскадёры. Во время съёмок сцены в бильярдной, где Жеглов разговаривает с Копчёным, выяснилось, что ни Высоцкий, ни Куравлёв прежде не играли в бильярд и не умели правильно держать кий, поэтому все удары за них выполнял один из местных мастеров — серебряный призёр Кубка СССР по бильярду Владимир Иванов по прозвищу Фриц{{sfn|Лазарева|2006|с=160}}{{sfn|Цыбульский|2013|с=129—130}}{{sfn|Бакин|2011|с=398}}. Эпизод, в котором Шарапов исполняет в логове бандитов 2-й этюд [[Шопен, Фридерик|Шопена]] (ор. 25, № 2, фа минор, presto) и «[[Мурка (песня)|Мурку]]», также снимался с дублёром — Конкин не помнил на память мелодии и мог их воспроизвести только после дополнительных репетиций. Вместо него на пианино играла музыкальный редактор студии Галина Бурименко, в кадре — её загримированные руки{{sfn|Лазарева|2006|с=188}}{{sfn|Шилина|2008|с=48}}.
 
Погоня за Фоксом снималась двадцать дней, пока Высоцкий находился в отъезде. Сцену стрельбы через разбитое окно с его участием снимали позже отдельно. Разбивая шестимиллиметровое стекло автобуса, актёр ощутимо травмировал руку, порезав участок от мизинца до запястья: «Если присмотреться, это даже в кадре видно, но в суматохе никто не обратил внимания. Зато после команды: „Стоп!“ кровь у него лилась прямо с локтя и залила сиденье автобуса». Трюк с падением «Студебеккера» в реку выполняли каскадёры [[Жариков, Владимир Юрьевич|Владимир Жариков]] и Олег Федулов. Грузовик, пробив решётку ограждения реки, неожиданно перевернулся и упал в воду крышей кабины. Машина незапланированно погрузилась в плотный слой ила, и её двери оказались заклинены. Это помешало каскадёрам быстро вынырнуть. Они, по словам главного оператора фильма Леонида Бурлаки, вынуждены были пробивать ил, и первый из исполнителей трюков появился на поверхности лишь через сорок секунд — членам съёмочной группы показалось, что эта неполная минута по напряжённости была сопоставима с часами ожидания. На следующий день с помощью крана удалось вытащить из воды «студебеккер»: «Не могли же мы оставить в реке имущество „Мосфильма“»<ref name="БГ"/>. Каскадёрскую часть сцен с официанткой, чьим телом Фокс выбивал окно в «Астории», и сбитой автомобилем регулировщицей также выполнял Владимир Жариков<ref name="МК2"/>.
Տող 109 ⟶ 105՝
 
=== Մոնտաժը և հնչյունավորումը ===
 
 
 
Ֆիլմի նյութի որակը գնահատվել է անմիջապես նկարահանման ժամանակ,Ֆիլմի մշակման բաժինը աշխատում էր ամբողջ օրը`ստուգելով, որ  նկարահանված տեսանյութը չունենա թերություններ: Միևնույն ժամանակ, դեկորացիան պահպանվել է, իսկ դերասանների խումբը չէր հեռանում նկարահանման վայրից, մինչև տեխնիկական վերահսկողության ստորաբաժանումը չէր հաստատում, որ աշխատողների արդյունավետության որակը համապատասխանում է պահանջներին, ինչը նշանակում է, որ նորից նկարահանելու անհրաժեշտություն  չկա: Միևնույն ժամանակ, Լյուդմիլա Պոպովի (ֆիլմի վերամշակման բաժնի ղեկավար) վկայությամբ, հաջողված կրկնօրինակումների  մի փոքր մասը հեռացվել է Գավարուխինի կողմից, նույնիսկ դիտարկման փուլում `ելնելով ֆիմի մետրաժի չափանիշից:{{sfn|Лазарева|2006|с=186}}.
Տող 134 ⟶ 128՝
 
 
1960-ականներին ներքին գործերի մարմիններում Եժովովի և Բերիայի իշխանության մասին հիշողությունները դեռևս թարմ էին խորհրդային հասարակությունում: «Մութ ժամանակների ժառանգություն» հետ չասոցացվելու ցանկությունը  դարձավ այն պատճառներից մեկը,համաձայն որի  Վիսոցսկին կտրականապես հրաժարվեց ֆիլմում ոստիկանական համազգեստ կրելուց: Միակ դրվագը, երբ նա հայտնվեց բաճկոնով («Ահա, Շարապով, իմ տնային հագուստը, նման է գիշերազգեստի»), նկարահանվել է Ներքին գործերի նախարարի անձնական խնդրանքով:{{sfn|Кредов|2016|с=93—94}}. Իլարյոնովի խոսքերով, Վիսոցսկին «Հանդիպման վայրը» ֆիլմի հաջողությունից հետո մտածեց ֆիլմի շարունակության մասին: Ներքին գործերի նախարարության արխիվներում գտնվելով, դերասանը գործի վերցրեց,որպեսզի պատմի [[«Կարմիր աստղ» շքանշան]]<nowiki/>ի մասին, որը կրում է ֆիլմի հերոսը:
<nowiki/>{{Քաղվածքի սկիզբ}}1942 թ.-ին ձմռանը Սվերդլովսկից Մոսկվա էր գալիս սննդամթերքով բեռնված գնացք: Գնացքը հսկում էին Ներքին գործերի ժողովրդական կոմիսարիատ մի խումբ աշխատակիցներ նավապետի գլխավորությամբ: Օպերատիվ տվյալներ են ստացվել, որ Լիկհոբորյան կայարանի ժամանած գնացքը հնարավոր է հարձակման է ենթարկվել զինված խմբավորման կողմից: Որոշեցին խաբեությամբ սննդամթերքը հեռացնել վագոններից եւ դրա փոխարեն ուժեղացնել հսկողությունը: Բայց տեղի ունեցավ անահանջողություն: Փոքր խումբը ստիպված էր անհավասար պայքար մղել ավազակների հետ: Դրա արդյունքում վիրավորված նավապետը պարգևատրվում է նույն շքանշանով, ինչ և Ժեգլովը:{{sfn|Кредов|2016|с=95}}.{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=}}
 
== ֆիլմի պրիմիերան ==
Ներքին գործերի նախարարության խորհրդատու, գեներալ-լեյտենանտ Կոնստանտին Նիկիտինի հանկարծակի մահը որոշ չափով բարդացնում է ֆիլմի  հանձնումը, քանի որ նրա փոխարեն  եկած ընդունող հանձնաժողովի անդամները ներկայացրել են իրենց պահանջները՝ասելով «Խելագարվել եք: Ցանկանում եք, որ ամբողջ Միությունը խոսի մեկ շաբաթվա ընթացքում գողերի և մարմնավաճառների մասին»: Մի անհասկանալի իրավիճակ ստեղծվեց, ֆիլմի բացումը արգելվեց և միևնույն ժամանակ չընդունվեց: Այնուամենայնիվ, մի փոքր դադարից հետո [[Կենտրոնական հեռուստատեսությունը]] ժապավենը միացրեց հեռարձակման ժամանակացույցին, որի պրեմիերան համընկավ [[Ոստիկանության օրվա]] հետ: Առաջին սերիայի  ցուցադրությունը տեղի ունեցավ 1979 թ. Նոյեմբերի 11-ին, [[Առաջին ծրագրի|առաջին ծրագրի]] համաձայն:{{sfn|Лазарева|2006|с=162}}.
 
Սանկտ-Պետավրոս Գավառուխինի վկայությամբ, ով հենց այդ պահին Սևաստոպոլում էր, «Հանդիպման վայրը...» ֆիլմի հաջորդ սերիայի ցուցադրությունը, ըստ էության, հանգեցրեց զանգվածային տոնակատարության բռնկմնան, պատճառ հանդիսացավ , որ «Ժողովուրդը անտեսեց քաղաքի իրադարձությունը և նստեց հեռուստացույցների առաջ»:{{sfn|Разлогов|2006|с=640}} Հանդիսատեսի առաջին արձագանքները սկսեցին անմիջապես պրեմիերայից հետո:Այսպիսով, «<nowiki/>[[Սովետական ​​Կուլտուրա թերթ|Սովետական ​​Կուլտուրա]]<nowiki/>» թերթի խմբագրություն նամակ էին ուղարկել [[Վորոշիլովգրադի մարզ]]<nowiki/>ի Ա.Պ. Սուշկոյի կողմից:Նամակի հեղինակն արձանագրեց, որ յուրաքանչյուր նոր սերիայի հետ միասին, ժապավենի հայտնիությունը «աննկարագրելիորեն մեծանում է»:▼
 
<nowiki/><nowiki/><nowiki/>{{Քաղվածքի սկիզբ}}Աշխատանքային ժամի վերջում գրեթե ամբողջ հերթափոխը դիտում էր վերջին սերիան:Մի կողմ դնելով իր բոլոր գործերը ,այդ թվում `նաև անձնականը,հաշվի չառնելով հոգնածությունը,մարդիկ անահամբերությամբ սպասում էին վերջին մասին:{{sfn|Лазарева|2006|с=194}}.{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=}}▼
 
▲Սանկտ-Պետավրոս Գավառուխինի վկայությամբ, ով հենց այդ պահին Սևաստոպոլում էր, «Հանդիպման վայրը...» ֆիլմի հաջորդ սերիայի ցուցադրությունը, ըստ էության, հանգեցրեց զանգվածային տոնակատարության բռնկմնան, պատճառ հանդիսացավ , որ «Ժողովուրդը անտեսեց քաղաքի իրադարձությունը և նստեց հեռուստացույցների առաջ»:{{sfn|Разлогов|2006|с=640}} Հանդիսատեսի առաջին արձագանքները սկսեցին անմիջապես պրեմիերայից հետո:Այսպիսով, «<nowiki/>[[Սովետական ​​Կուլտուրա թերթ|Սովետական ​​Կուլտուրա]]<nowiki/>» թերթի խմբագրություն նամակ էին ուղարկել [[Վորոշիլովգրադի մարզ]]<nowiki/>ի Ա.Պ. Սուշկոյի կողմից:Նամակի հեղինակն արձանագրեց, որ յուրաքանչյուր նոր սերիայի հետ միասին, ժապավենի հայտնիությունը «աննկարագրելիորեն մեծանում է»:
▲{{Քաղվածքի սկիզբ}}Աշխատանքային ժամի վերջում գրեթե ամբողջ հերթափոխը դիտում էր վերջին սերիան:Մի կողմ դնելով իր բոլոր գործերը ,այդ թվում `նաև անձնականը,հաշվի չառնելով հոգնածությունը,մարդիկ անահամբերությամբ սպասում էին վերջին մասին:{{sfn|Лазарева|2006|с=194}}.{{Քաղվածքի ավարտ|աղբյուր=}}
 
== Персонажи ==
Տող 178 ⟶ 172՝
}}
Վիսոցսկու դերասանական  խաղը  արժանացել է ժամանակակիցների ոչ միանշանակ գնահատականներին: Այնպիսով, նրա ընկեր Անատոլի Ուտեվսկին չի բացառել, որ Ժեգլովի կերպարում հանդես գալը պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ իր երիտասարդության մեջ Վլադիմիրը որպես «զբոսաշրջիկ» մեկ անգամ չէ որ հայտնվել է Պետրովկեում: Ուտեվսկին, Մոսկվայի Պետական ​​Համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետի ապագա ուսանող, Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնում է անցել պրակտիկա,և ժամանակ առ ժամանակ Վիսոցկուն իր հետ տարել է քննչական միջոցառումներին:{{sfn|Киеня|1992|с=97}}.Արվեստի քննադատ [[Նատալյա Կրիմովան]] նշեց, որ այս ֆիլմի դերասանը.«Այս դերի բոլոր նշանները, նշանները, ներշնչումները նրա կողմից ուսումնասիրվել են ոչ պակաս, քան երբևէ ուսումնասիրել են` [[Արվեստի թատրոնում]] նրանք, ովքեր գնացել էին [[Хитровская площадь|Խիտովյան շուկա]]»:{{sfn|Кузнецова|2001|с=441}}.Բորիս Տուլինցևի խոսքերով, առաջին մեկնաբանությունը, որով Վիսոցսկին դուրս եկավ [[Տագանկայի թատրոն]]<nowiki/>ի բեմ «<nowiki/>[[Բարի մարդը Սեզուանից]]<nowiki/>» պիեսում, կատաղի հնչեց ՝ «Ոչ մարդ դանակ », և այդ «հիասթափությունը» հետագայում ուղեկցեց արվեստի բոլոր ստեղծագործություններին, ներառյալ «Հանդիպում վայրը...» ֆիլմը:{{sfn|Тулинцев|2011|с=205}}. Ֆիլմում նկարահանվող անձանցից Վիսոցկու խաղը չէր ընդունում Գորբատովի դերը կատարողը՝ [[Արմեն Ջիգարխանյան|Արմեն Ջիգարխանյանը]]՝ մտածելով,որ որպես անձանավորություն «մեծագույնն է», բայց նրա մասնագիտությունը բանաստեղցություններ գրելն էր, այլ ոչ թե թատրոնի ներկայացումները:{{sfn|Цыбульский|2016|с=326—327}}.
 
 
 
Վլադիմիր Կոնկինը, ում աշխատանքը կտրուկ մերժվեց Վայների եղբայրների կողմից, կինոռեժիսոր Աննա Բլինովայի կարծիքով,նա բավականին լավ էր «երիտասարդ քրեական հետախուզության պատանու դերում, քնքուշ Սինչիկինայի հանդեպ տածած քնարական զգացմունքով, զինվորական և արական անվախությամբ»: {{sfn|Блинова|1992|с=146}}. Միևնույն ժամանակ, Կոնկինը նկարահանումներ մասին հիշում էր,ինչպես  իր կյանքի ամենասարսափելի ժամանակներից մեկը, ըստ նրա, ֆիլմի մի շարք անդամների հակակրանքը այնքան ակնհայտ էր, որ նա նույնիսկ պատրաստվում էր հրաժարվել նկարահանումներից,«Վեճերը բառացիորեն տեղի էին ունենում նույն վայրում», - նա [Վիսոցսկին ] անընդհատ համաձայն չէր իմ  խաղի հետ: <...> Անկեղծ ասած, Կիրպիչի  նետված դրամապանակի վեճը մեզ համար ավելի հեշտ էր խաղալ: Մեր «բնավորությունների անհամապատասխանությունը» աշխատեց մեր օգտին: Այստեղ մենք ազատություն տվեցինք մեր հույզերին:{{sfn|Цыбульский|2016|с=318}}{{sfn|Лазарева|2006|с=156}}.
Տող 223 ⟶ 215՝
=== Իրավապահ ներկայացուցիչներ ===
Մոսկվայի քրեական հետախուզության բաժնի առաջին աշխատակիցը, ում հետ Շարապովը հանդիպել էր Պետրովկայում, լուսանկարիչ Գրիշա Ուաշիվինն էր Վեցը իննի վրա մականունով: Ըստ Գրիշայի՝<nowiki/>[[Լյովա Պերֆիլովայ]]<nowiki/>ի դերակատարի հուշերի,նա ինքն է դիմել Գովոռուխիին՝խնդրելով  փոխարինել նրան  ֆիլմում: Դերասանը կարծում էր, որ դերը, որոնք նա խաղացել էր նախորդ ֆիլմերում, թույլ կտար  նրան խաղալ միայն «ավազակի, հարբեցողի, անցորդի»դերեր, ուստի նախապես ակնկալում է ստանալ «Սև կատու» խմբավորման անդամներից մեկի դերը: Տնօրենի «բարոն [[Մյուխաունզեն]]<nowiki/>ի թոռը» Մոսկվայի Քրեական Հետախուզության բաժնի լուսանկարչի կեպարը մարմնավորելու առաջարկը դերասանի համար անակնկալ էր, «Հատուկ որևէ երանգ չի եղել, այնպես որ, ես պարզապես սկսեցի խաղալ  իր դերը  այն հանգամանքներում, ինչպես առաջարկել են՝դպրոցականի պես պահել, նույն ձևով ժպտալ»:Գովառուխինը, ով խրախուսում էր  դերասանական  իմպրովիզացիաների կիրառումը, ֆիլմում  օգտագործել էր Պերֆիլովի բնական հումորը և ակորդեոն նվագելու ունակությունը:{{sfn|Передрий|2012|с=326—327}}.
 
Երիտասարդ օպերատոր Վասյա Վեկշինը հայտնվում է միայն առաջին սերիայում: Նա «գողերին վայել շարժուձևով» գնում է հանդիպելու ավազակներից մեկի հետ, նստում է նստարանին, ուտում պաղպաղակ և կայծակնային հարված է ստանում ուղիղ սրտին: Այս դրվագի ռեժիսուրայի հեղինակը Վիսոցսկին է և  նկարահանվել է նրա կողմից  Գովառուխինի բացակայությամբ: Ըստ Վեկշինայաի՝<nowiki/>[[Եվգենի Լեոնովը-Գլադիշեվայի]] դերակատարի  Վիսոցկին բեմադրման աշխատանքի ընթացքքում  իրեն որպես [[Իոսիֆ Խեյֆից|Իոսիֆ Խեյֆի]] աշակերտ  էր դրսևորում,ով ուշադիր էր շրջապատում և կադրում եղած  ամեն մանրուքի հանդեպ (մինչև «Հանդիպման Վայրը ...»ֆիլմը, դերասանը նկարահանվել է իր ֆիլմերում, [[«Վատ լավ մարդ»]], և [[«Միակը ...»]]): Իմանալով, որ Վեկշինի կենսագրության մեջ  գաղութում լինելու փորձառություն ուներ, Վլադիմիր Սեմենովիչը առաջարկեց հաշվի առնել այս մանրամասնությունը և Լոլա մակագրությամբ դաջվածք անել հերոսուհու վրա`դա տարածված էր  1940-ականներին (դաջվածքով դրվագը  ժապավենում չկա):{{sfn|Передрий|2012|с=289}}{{sfn|Цыбульский|2016|с=313—314}}.▼
 
 
 
▲Երիտասարդ օպերատոր Վասյա Վեկշինը հայտնվում է միայն առաջին սերիայում: Նա «գողերին վայել շարժուձևով» գնում է հանդիպելու ավազակներից մեկի հետ, նստում է նստարանին, ուտում պաղպաղակ և կայծակնային հարված է ստանում ուղիղ սրտին: Այս դրվագի ռեժիսուրայի հեղինակը Վիսոցսկին է և  նկարահանվել է նրա կողմից  Գովառուխինի բացակայությամբ: Ըստ Վեկշինայաի՝<nowiki/>[[Եվգենի Լեոնովը-Գլադիշեվայի]] դերակատարի  Վիսոցկին բեմադրման աշխատանքի ընթացքքում  իրեն որպես [[Իոսիֆ Խեյֆից|Իոսիֆ Խեյֆի]] աշակերտ  էր դրսևորում,ով ուշադիր էր շրջապատում և կադրում եղած  ամեն մանրուքի հանդեպ (մինչև «Հանդիպման Վայրը ...»ֆիլմը, դերասանը նկարահանվել է իր ֆիլմերում, [[«Վատ լավ մարդ»]], և [[«Միակը ...»]]): Իմանալով, որ Վեկշինի կենսագրության մեջ  գաղութում լինելու փորձառություն ուներ, Վլադիմիր Սեմենովիչը առաջարկեց հաշվի առնել այս մանրամասնությունը և Լոլա մակագրությամբ դաջվածք անել հերոսուհու վրա`դա տարածված էր  1940-ականներին (դաջվածքով դրվագը  ժապավենում չկա):{{sfn|Передрий|2012|с=289}}{{sfn|Цыбульский|2016|с=313—314}}.
 
 
Տող 269 ⟶ 262՝
Эпизод в бильярдной показывает умение Жеглова использовать методы психологического давления на собеседников. Забивая в лузу шары, капитан милиции одновременно пытается выяснить, как к Копчёному попал браслет Ларисы Груздевой. Вор изображает недоумение, и Жеглов сообщает ему, что продолжение диалога будет происходить уже в стенах МУРа: «Вот ''такой'' у меня с тобой разговор выйдет. Поговорю я с тобой вот ''так''! Вдумчиво да серьёзно, чтобы дошёл до тебя мой вопрос. До ума, до сердца, до печёнок. И до остального твоего гнилого ливера». После каждой реплики Жеглов выдерживает паузу. Его фразы не содержат прямой угрозы, но они произносятся одновременно с ударами по шарам и создают напряжение вокруг бильярдного стола, поэтому Копчёный начинает осознавать нависшую над ним опасность<ref name="ЮН" />.
 
== '''Հետպատերազմյան Մոսկվայի պատկերը''' ==
== Образ послевоенной Москвы ==
[[Պատկեր:RIAN archive 493933 A policewoman on a Moscow street.jpg|thumb|267px|Москва. Ноябрь 1945 года]]
«Հանդիպման վայրի» առաջին մասում Մոսկվան պայծառ ու տոնական քաղաք էր: Շարապովը, որը վերադարձել է պատերազմից, գնում է Պետրովկա, և նրա զգացմունքները համընկնում են մոսկայի տեղացիների տրամադրությանը: Քաղաքի մթնոլորտը հիշեցնում է «անսահման տոն»` բարձրախոսներից հնչում էր [[Ուտեսովայ]]<nowiki/>ի ձայնը,ճակատային զինվորները և շքանշանակիրները տեղափոխվում են փողոցներ, քաղաքացիները գնում են ծաղիկներ, պաղպաղակ և փուչիկներ,երեխաները լավ հագնված են, իսկ կոշկակարները, այնքան բարեհամբույր  և ժպտում են, ասես ճանապարհային պաստառի վրա պատկերված   հաղթող զինվոր լինեն:{{sfn|Тулинцев|2011|с=200}}.
Տող 319 ⟶ 312՝
 
1998-1999 թվականներին Վլադիմիր Վիսոցսկին (հետմահու) և Վլադիմիր Կոնկինը [[Ռուսաստանի ՆԳՆ մրցանակին|Ռուսաստանի Ներքին Գործերի Նախարարության մրցանակին]] արժանացան մշակույթի, գրականության և արվեստի բնագավառներում `Գլեբ Ժեգլովի և Վլադիմիր Շարապովի կերպարների  ստեղծման համար:<ref name="Премия МВД"/>
 
 
'''Հեղինակային իրավունք'''
 
1995 թ-ին լուծարվել է Օստանկինո հեռուստաընկերությունը, որին պատկանում էր ողջ խորհրդային հեռուստաֆոնդը: Այս պահից սկսած բազմիցս դատական ​​նիստում տարբեր կինոստուդիաները եւ ստեղծագործական միությունները փորձել են  լուծել բազմաթիվ խորհրդային հեռուստատեսային ֆիլմերի ներառյալ «Հանդիպման վայրը չի կարող փոխվել» ֆիլմի  հեղինակային իրավունքին վերաբերվող հարցը:<ref name="Комм1"/>. Օդեսայի կինոստուդիան մասնակցել է այդ վեճերին,դատավարության ընթացքում տարածաշրջանային արխիվներում պահպանվող ֆիլմի կինոնկարը խնդրեց այնժամյա ստուդիայի ռեժիսոր Թամարա Յարովսկայայի կողմից և հետագայում կորցրեց:  {{sfn|Лазарева|2012|с=428}}. 2013-ին ФГБУ <<հեռուստառադիոհաղորդումների պետական ​​ֆոնդը»  ([[Գոստելերադիոֆոնդ|Գոստելերադիոֆոնդում]]) ԽՍՀՄ ռադիոյի և հեռուստատեսության իրավահաջորդն, [[Գերագույն դատարան|Գերագույն դատարանում]] հասավ ավելի քան չորս հարյուր խորհրդային հեռուստատեսային ֆիլմերի  հավաքածուում այս  ֆիլմի  իրավունքների ճանաչման որոշմանը:<ref name="Комм2"/>.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Մասնակից:Mary_Khlkhlyan/Ավազարկղ» էջից