«Թանկարժեք և կիսաթանկարժեք քարեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 5.
 
== Հայաստանում ==
[[ՀՀ]] տարածքում հայտնի են [[ագաթ]]ի, [[քաղկեդոն]]ի ([[Տավուշի մարզ|Տավուշի]], [[Լոռու մարզ|Լոռու]], [[Սյունիքի մարզ]]եր), մեղեսիկի, լեռնային բյուրեղապակու, [[սարդիոն]]ի (Տավուշի մարզ), [[նեֆրիտՆեֆրիտ (միներալ)|նեֆրիտի]]ի, [[ուվարովիտ]]ի ([[Գեղարքունիքի մարզ]]), [[փիրուզ]]ի, [[մալաքիտ]]ի (Լոռու, Սյունիքի մարզեր), [[արծաթ]]ափայլ վանակատի, արևակնի ([[Կոտայքի մարզ|Կոտայքի]], [[Արարատի մարզ]]եր) թանկարժեք և կիսաթանկարժեք քարերի հանքավայրերը։
 
[[Հայկական լեռնաշխարհ]]ում թանկարժեք և կիսաթանկարժեք քարեր օգտագործվել են դեռևս [[բրոնզի դար]]ում, որի վկայությունն են [[Լճաշեն]]ի, [[Օշական]]ի, Գառնիի պատմական հուշարձանների դամբարանադաշտերից պեղված զարդաքարերն ու պաշտամունքային առարկաների հարուստ հավաքածուները։ Միջնադարյան [[Հայաստան]]ում թանկարժեք և կիսաթանկարժեք քարեր օգտագործվել են իշխանություն խորհրդանշող (գահ, թագ, խույր, գավազան) և պերճանքի առարկաներ զարդարելու համար (Լճաշենի պեղումներից գտնվել են փիրուզազարդ կոճակներ)։