'''Խունկ''', [[խեժեր|խեժ]], որ ստացվում է արևադարձայինբուրսերազգիների որոշ(Burseraceae) ընտանիքի ''Boswellia'' ցեղին պատկանող ծառերի կողևից։ Անցյալում հայ եկեղեցականները խունկ են պատրաստել սովորական խնկեղեգից (''Acorus calamus'')։ ծառերից։ Ըստ երկրորդ նշանակության '''խունկը''' տարբեր խեժերի ([[լատան]], [[կնդրուկ]], [[ստաշխն]], [[հալվե]], խունկ) հավաքական անվանումն է։ Այդ խեժերը պնդանալիս փոխարկվում են դեղնավուն կտորների, այրվելիս արձակում են բուրավետ հոտ։ Պարունակում են բուսախեժեր, եթերային յուղեր և այլն։ Մասնակիորեն լուծվում է ջրում և օրգանական լուծիչներում, տաքացնելիս (առանց հեղուկ վիճակի անցնելու) գոլորշիանում է։
Խունկն օգտագործվել է ժողովրդական բժշկության մեջ (ունի հականեխիչ և բուժիչ հատկություններ), կրոնական ծեսերի ժամանակ։ [[Զոհաբերություն]]ների գարշահոտությունը վերացնելու համար խնկարկել են նաև տաճարներում։ Մարդիկ հավատացել են, թե խնկահոտը հաճելի է աստվածներին։
