«Քրիստոնեության ընդունումը Վիրքում»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 40.
Վրաց ժողովրդի քրիստոնեացման միջադեպն ըստ Խորենացու
|
| width="97%" align="center" |<big>[[Պատկեր:Aquote1.png|ձախից|20x20փքս]] Նրա վրա հարձակվեցին քաղաքի նախարարները, թե ում պիտի երկրպագենք կուռքերի փոխարեն: Նունեն ասաց, թե Քրիստոսի խաչի նշանին: (Խաչ) շինեցին, կանգնեցրին վայելուչ բլուրի վրա, քաղաքի արևելյան կողմում, որ նույնպես բաժանված էր ավելի փոքր գետով: Առավոտը ամբողջ բազմությունը նրան երկրպագեց, դարձյալ ամեն մեկն իր տան տանիքից: Բայց երբ բլուրը բարձրացան ու տեսան, որ մի տաշած փայտ է, ոչ ճարտար ձեռքի գործ, շատ շատերն արհամարհեցին՝ ասելով, թե այդպիսի փայտով նրանց անտառը լիքն է, և թողին հեռացան: Բայց բարերարն աստված նրանց գայթակղվելը տեսնելով, երկնքից ամպի սյուն իջեցրեց, լեռը լցվեց անուշահոտ բուրմունքով, և լսելի եղավ բազմաթիվ սաղմոսերգուների քաղցր ձայն, և լույս ծագեց խաչի նման, փայտյա խաչի ձևով ու չափով, որ կանգնեց նրա վրա՝ տասներկու աստղով: Ապա բոլորը հավատացին ու երկրպագեցին, և այնուհետև նրանից բժշկական հրաշքներ էին կատարվում:[[Պատկեր:Aquote2.png|աջից|20x20փքս]]</big>
| width="97%" align="center" |<big>[[Պատկեր:Aquote1.png|ձախից|20x20փքս]] Մեզանից շատերը կարծում են, որ եթե մենք հաստատենք բարեկամական հարաբերություն թաթարների հետ, հանձին նրանց, մենք կունենանք ավելի հավատարիմ դաշնակիցներ, քան վրացիներն էին։ Խնդիրների քննարկումն ու վերաիմաստավորումը շատ կարևոր է, որովհետև դրանց հիմքում ընկած է կորցրած հայրենիքի մի մասի վրա պետություն ստեղծելու գաղափարը։ Ու բնավ կարևոր չէ, թե ստեղծած պետությունը 10 հազար քառակուսի կիլոմետր է, թե՝ 60 հազար, որովհետև ամբողջի ձգտումը միշտ էլ մոռացության է տալիս նախկին երդումն ու որոշումը և ձև գտնում ներսից այն ախտահարելու։ Նեղ դրության մեջ կամ հարկադրանք-պարտադրանքի անհրաժեշտությամբ ասված մտքերին լուրջ չպետք է վերաբերվել, քանի որ դրանք անմիջապես մոռացվել են իրադարձությունների ու հանգամանքների փոփոխության հետևանքով։[[Պատկեր:Aquote2.png|աջից|20x20փքս]]</big>
|
|}