«Մասնակից:MNvard/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 7.
== Պատմություն ==
Պատմվածքի հանգուցալուծումը մասամբ հիմնված է իրական դեպքերի վրա, որը տեղի է ունեցել Տոլստոյի հետ նրա ծառայության ընթացքում 1850-ական թվականներին Կովկասում։ 1853 թվականի հւնիսի 23-ին նա գրում է իր օրագրում․ «Հազիվ չընկա գերի, բայց այս դեպքում պահել եմ ինձ թեև շատ զգայուն»<ref>{{Cite news|url=http://readr.ru/lev-tolstoy-dnevniki.html?page=26|title=«Дневники», Лев Толстой {{!}} Readr – читатель двадцать первого века|date=2012-08-01|work=archive.is|archiveurl=https://archive.is/20120801090126/readr.ru/lev-tolstoy-dnevniki.html?page=26|archivedate=2012-08-01|accessdate=2018-03-26|deadlink=yes}}</ref>։ Ըստ Ս․ Ա․ Բերսի հիշողությունների, գրողի աներոջ<ref>{{Книга|автор=С. А. Берс|заглавие=Воспоминания о гр. Л. Н. Толстом|ответственный=|издание=|место=Смоленск|издательство=|год=1894|страницы=|страниц=|isbn=|isbn2=}}</ref>։
 
{{քաղվածք|Мирный [[чеченец]] Садо, с которым ехал Л. Н-ч, был его большим другом. И незадолго перед тем они поменялись лошадьми. Садо купил молодую лошадь. Испытав её, он предоставил её своему другу Л. Н-чу, а сам пересел на его иноходца, который, как известно, не умеет скакать. В таком виде их и настигли чеченцы. Л. Н-ч, имея возможность ускакать на резвой лошади своего друга, не покинул его. Садо, подобно всем горцам, никогда не расставался с ружьём, но, как на беду, оно не было у него заряжено. Тем не менее он нацелил им на преследователей и, угрожая, покрикивал на них. Судя по дальнейшим действиям преследовавших, они намеревались взять в плен обоих, особенно Садо для мести, а потому не стреляли. Обстоятельство это спасло их. Они успели приблизиться к [[Грозная|Грозной]], где зоркий часовой издали заметил погоню и сделал тревогу. Выехавшие навстречу [[казаки]] принудили чеченцев прекратить преследование|}}
{{քաղվածք|Խաղաղ չեչեն Սադոն, ում հետ Լ․Ն․ գնում էր, նրա ընկերն էր։ Դրանից քիչ առաջ նրանք փոխվեցին ձիերով։ Սադոն գնեց երիտասարդ ձի։Փորձելով նրան,նա տրամադրեց նրան իր ընկերոջը, իսկ նա տեղափոխվեց նրա շորորաքայլ ձիու վրա,որը ինչպես հայտնի է չէր կարող ոստոստել։ Այդ պահին նրանց հասան չեչենները։ Լ․Ն․,ունենալով հնարավորություն փախչել իր ընկերոջ արագավազ ձիյով,նրան չլքեց։ Սադոն,ինչպես բոլոր լեռնաբնակները,ոչ մի անգամ չէր բաժանվում հրացանից,բայց այդ պահին դժբախտաբար հրացանը լիցքավորված չէր։ Այնուամենայնիվ նա նշան բռնեց հրացանով հետապնդողներին,վախեցնելով,բղավումէր նրանց վրա։Դուրս գալով հետապնդողների գործողություններից,նրանք մտադրված էին գերի վերցնել երկուսին էլ,հատկապես Սադոին վրեժի նպատակով,դրա համար չէին կրակում։Աըդհանգամանքը փրկեց նրանց։ Նրանք հասցրեցին մոտենալ Գրոզնիին,որտեղ ժամապահի սուր աչքը հասցրեց նկատել հետապնդումը և տագնապ բարձրացրեց։
 
Տոլստոյի դուստրը պատմում է այդ մասին հետևյալ կերպ<ref name=":02">{{Книга|автор=Толстая А. Л|заглавие=Отец. Жизнь Льва Толстого|ссылка=https://books.google.ru/books?id=aRAwDwAAQBAJ&pg=PA2&dq=%D0%9E%D1%82%D0%B5%D1%86.+%D0%96%D0%B8%D0%B7%D0%BD%D1%8C+%D0%9B%D1%8C%D0%B2%D0%B0+%D0%A2%D0%BE%D0%BB%D1%81%D1%82%D0%BE%D0%B3%D0%BE&hl=ru&sa=X&ved=0ahUKEwiwiNmokIraAhVMBSwKHc-NCNAQ6AEILDAB|ответственный=|издание=|место=М. - Берлин|издательство=Directmedia|год=2016|страницы=|страниц=892|isbn=9785447579647|isbn2=}}</ref>: