|
Աբու Համիդ ալ-Ղազալին ծնվել է 1058 թվականին<ref name="ИЭС1991">''Ибрагим, Т. К.'', {{ИЭС1991|Сагадеев А.В.|аль-Газали|51-52}}</ref>: Նրա ընտանիքն ապրել է Թուսում և ուներ [[Պարսիկներ|պարսկական]] արմատներ։ Աբու Համիդի հայրը եղել է բուրդ մանող։ Նա կյանքից շուտ է հեռացել և նրա որդիների՝ Աբու Համիդի ու նրա եղբայր Աբուլ-Ֆուտուհա Ահմեդի դաստիարակությամբ զբաղվել է հոր ընկերներից մեկը։ Շուտով հոր կողմից թողած ժառանգությունը վերջացել է, և քանի որ հոր ընկերն ինքը շատ աղքատ էր, եղբայներին առաջարկել է մեդրեսում ընդունվել որպես սովորողներ, որպեսզի ապրուստի միջոցներ հայթայթեն։
1070 թվականին ալ-Ղազալին եղբոր հետ գնացել է Ջուրջան ([[Գորգան]]), որպեսզի կրթությունը շարունակի իմամ Ահմեդ ար-Ռազիկանի և Աբուլ-Կասիմ Ջուրջանիի մոտ։ 1080 թվականին ալ-Ղազալին մեկնել է [[Նիշապուր]], որպեսզի աշակերտի հայտնի մուսուլման գիտնական Աբուլ-Մաալի ալ-Ջուվայնիի մոտ (մահացել է 1085 թվականին), որը հայտնի է որպես Իմամ ալ-Հարամայն<ref>Իմամ ալ-Հարամայնը նշանակում է «երկու հարամների իմամ» (Մեքքայի և [[Մեդինա]]յի)</ref>)։ Ալ-Ջուվայնի իմամի մոտ Աբու Համիդն ուսումնասիրել է ֆիքհ, [[իսլամական իրավաբանության հիմքեր]], [[Աշարիականություն|աշարիականության]] [[քալամ]] և այլ գիտաճյուղեր։ Ալ-Ղազալիին սուֆիզմի նրբությունները սովորեցնող ուսուցիչների թվում էին [[Ֆազլ իբն Մուհամմադ ալ-Ֆարամիզի]]նՖարամիզին (Աբուլ-Քասիմ ալ-Քուշայրիի աշակերտը) և [[Յուսուֆ ան-ՆասաջըՆասաջ]]ը:
Շուտով երիտասարդ և տաղանդավոր աստվածաբանին նկատումնկատել է [[Սելջուկներ|սելջուկ]] [[վեզիր]] [[Նիզամ ալ-Մուլք|Նիզամ ալ-Մուլքը:Մուլք]]ը: Նա ալ-Ղազալիին հրավիումհրավիրել է [[Բաղդադ]] և нհանձնարարումհանձնարարել ղեկավարել Նիզամիայի մեդեսեն։ [[1091 год|1091մեդրեսե]]ն։ թվականից [[1091-1095 год|1095]] թվականըթվականներին նա իր կողմից ստեղծված գիտական հաստատությունում դասավանդումդասավանդել է իսլամական իրավունք։ Մեդրեսում սովորում էին մոտավորապես 300 աշակերտ, որոնց թվում էին. Աբու Բաքր իբն ալ-Արամին<ref>[[The Encyclopaedia of Islam]]. New edition. London, 1968, p. 707</ref>, Աբու ՋիլսՋիլդ իբն ար-Ռազարը, Աբու Գայս ալ-Ջայլին, ալ-Բարբաբազին, Աբուլ-Բայիհ ալ-Բաքրաջին, Աբուլ-Աբբաս ալ-Աքլիշին, Աբդուլ-Քադիր ալ-Ջիլանին, Մուհամմադ իբն ՅահյաՅահիա աշ-ՇաֆիրնՇաֆիին և այլիսլամիստական հայտնի իսլամիստականայլ աստվածաբաններ։
[[1092]] թվականին [[Նիզամ ալ-Մուլք]]ըն սպանվել է իսլամիստների ձեռքով սպանվում է, և [[1095]] թվականին ալ-Ղազալին հաջը[[հաջ]] ավարտելուկատարելու պատրվակով իր ընտանիքի հետ մենկումլքել ենէ [[Բաղդադ]]ը<ref name="ИЭС1991" />: ԻնքըԻնքը՝ ալ-Ղազալին, իր այս քայլը բացատրումբացատրել է հետևյալ կերպ.
{{Քաղվածքի սկիզբ}}«Այնուհետև, նայելով ինձ մյուս կողմից, ես զգացի, որ իմ իրավիճակըդրությունը շատ վտանգավոր է, և ես շատ կապած եմ այն ամենի հետ, ինչը ձեռք եմ բերել երկրային կյանքում, և ընդհանրապես այն ամենի հետ, ինչը շրջապատում է ինձ: Ապա ես, հետամուտ լինելով իմ գործերին, և, նկատելովտեսա, որ լավագույըլավագույնը, որովինչով կարող եմ զբաղվել՝ դասավանդելն ու ուսուցելնուսուցանելն է: Բայց դրանք այն գիտություններն էին, որոնք ոչ մի օգուտ չէին բերում աշխարհինայս աշխարհում և ոչայդքան էլ կարևոր էրչէին երկրային փչացածապականված կյանքի կյանքինհամար: Ես հիշեցի իմ ուսուցանելու իմ մտադրության մասին, և պարզվեց, որ դա անում եմ ոչ թե զուտ հանուն Ալլահի, այլ հանուն փառքի ու պատվի: Այդ ժամանակ ես համոզվեցի, որ գտնվում եմ անունդի եզրին և արդյունքում կարող եմ [[Դժոխքդժոխք]] ընկնել, եթե չսկսեմ ուղղել իմ վիճակը: Ուստի ես որոշեցի մեկնել [[Բաղդադ]]ից, քանի որ մտքերս իմ իրավիճակիդրության մասին «իմանալով»մտքերս ինձ հանգիստ չէին տալիս, և իմ հոգուն (նաֆսու) այս քայլըքայլն ամենևին դուր չիչէր եկել, և այն սկսել էր ինձ հակառակվել։ ԱյսպիսովԵվ այսպիսով, ես սկեցիսկսեցի տատանվել իմ անսանձ կրքի ևու եսասիրության ուև այն աշխարհի կոչերի միջև, մինչ այն պահը, երբ գործըգործն ընտրությունից հասավ անհրաժեշտության...»{{Քաղվածքի վերջ|աղբյուր=Իմամ Ալ-Ղազալի աթ-Թուսիի կենսագրությունը<ref name="sufizm.ru">[http://www.sufizm.ru/lib/gasali/boigraphy/ Биография имама Аль-Газали ат-Туси] sufizm.ru</ref>}}
11 տարվա ընթացքում, մինչև 1106 թվականը ալ-Ղազալին անցկացրել է իր կյանքը որպես [[Ճգնավորություն|ճգնավոր:]] Սկզբում նա ապրել է [[Լևանտ]]ում:
|
