«Ֆեոդոր Դոստոևսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 307.
=== Մինչև 1917 թվական ===
«Իվան Պերեվերզևը գրել է. Նիկոլայ Միխայլովսկին ընդհանրապես չէր հասկացել Դոստոևսկու հերոսների երկակի հոգեվիճակը: <...> Միխայլովսկին սխալ է հասկացել Դոստոևսկու ստեղծագործական կյանքի բնույթը»{{sfn|Переверзев|1982|с=348}}: Միխայլովսկին չի կարողացել գնահատել Դոստոևսկու ստեղծագործական կյանքի բարդությունը և ինքնատիպությունը, հերքել է գրողի մարդասիրությունը, որի վրա ուշադրություն էին դարձնում Վ. Բելինսկին և [[Նիկոլայ Դոբրոլյուբով|Ն. Դոբրոլյուբովը]], հոգելեզվաբանության մեջ չի տեսել ռեալիզմի նորարարություն «մեծ սրտագետի», իսկ «կոպիտ տաղանդը» համարում էր իր անձնական հոգեբանության գծերից<ref>{{Из КЛЭ|http://feb-web.ru/feb/kle/Kle-abc/ke4/ke4-8853.htm|title=Михайловский Н. К.|author=Бялий Г. А.}}</ref>: Հակասական գնահատականները բաժանվել են Դոստոևսկու գաղափարական հակառակորդների՝ լիբերալների, դեմոկրատների, կոմունիստների, ֆրեյդիստների, սիոնիստների կողմից, երբ չէր վիճարկվում գրողի ստեղծագործական կյանքի համաշխարհային նշանակությունը: «Դոստոևսկի հանճար է, բայց...»: «Բայց»-ից հետո հետևեց բացասական գաղափարական պիտակը: Նման տեսակետները հանդիպում են մինչև օրս:
Հեղինակավոր հեղինակների իրարամերժ հակասական գնահատականների համարժեք ընկալման համար պետք է հաշվի առնել պատմական ու քաղաքական իրավիճակը, որոշակի գաղափարախոսության հավատարմությունը: Օրինակ՝ Վլ. Սոլովյովը գրել է, որ Դոստոևսկի-մարգարեն հավատում էր մարդկային հոգու անսահման ուժին, իսկ Գ. Մ Ֆրիդլենդերը առաջ է բերում սոցիալիստական ռեալիզմի գրականության համահիմնադիր Մ. Գորկու կարծիքը, ով բանավիճում էր Դոստոևսկու հետ նրա մարդու նկատմամբ անհավատության, նրա կողմից մթության հորության չափազանցության, «վայրենի» սկզբի դեմ, որը մարդու մեջ ծնում է սեփականության իշխանություն{{sfn|Фридлендер|1956|с=115}}:
| |||