«Արիադնե»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Արիադնե''' ({{lang-grc|Ἀριάδνη}}), [[Դիցաբանություն|առասպելական կերպար]] [[Հին հունական դիցաբանություն|հին հունական դիցաբանությունում]], [[Կրետեի ծովապետություն|Կրետեի թագավոր]] [[Մինոս|Մինոսի]] և Պասիֆայի դուստրը, որի անունը հիշատակված է [[Հոմերոս|Հոմերոսի]] [[Իլիական|«Իլիականը» հայտնի աշխատությունում։աշխատությունում]]։ Արիադնեի պատմությունը գրի է առել Նեստորը՝[[Նեստոր|Նեստորը]]՝ իր «Կիպրիա» նշանավոր էպոսում։

{{հիմնական|Արիադնեի կծիկ}}[[Մինոս|Մինոսյան քաղաքակրթության]] սկզբնական շրջանում՝ [[Կրետեի ծովապետություն|Կրետեի ծովապետության]] զորեղության օրոք, [[Մինոս]] թագավորն իր բազմաթիվ զորքով ներխուժում է [[Հին Աթենք|Աթենական պոլիս]], և քաղաքի բնակիչները ստիպված են լինում ինը տարին մեկ անգամ յոթ երիտասարդ և յոթ օրիորդ ուղարկել [[Կրետե]] կղզի։ Մինոսը տալիս էր նրանց ցլի գլխով և մարդու մարմնով մի հսկայի, որին կոչում էին [[Մինոտավրոս]]։ Ահռելի հսկան, որ Մինոսի որդին էր, միանգամից խժռում էր ուղարկվածներին։ Մինոտավրոսն ապրում էր մի աժդահա դղյակում, որն էլ իր հերթին գտնվում էր խճճված սենյակներով մի [[Լաբիրինթոս|լաբիրինթոսում]]։ Ով մտնում էր լաբիրինթոս, այլևս չէր վերադառնում, իսկ Մինոտավրոսը վերջ էր տալիս նրանց գոյությանը։գոյությանը<ref>Հին Հունաստանի լեգենդներն ու առասպելները, Երևան : Սովետական գրող, 1979, Կուն, Նիկոլայ Ալբերտովիչ</ref>։

Աթենացի հերոս Թեսևսը որոշում է սպանել [[Մինոտավրոս|Մինոտավրոսին]] (Արիադնեի հարազատ եղբորը) և այդ իսկ նպատակով ճանապարհ է բռնում դեպի Կրետե։[[Կրետե]]։ Անզուգական գեղեցկության տեր Արիադնեին ևս ցանկանում էր վերջ տալ այդ տկարամիտ սովորությանը և այդ իսկ պատճառով ծանոթանում է [[Թեսևս|Թեսևսի]] հետ։ Արիադնեն ցույց է տալիս լաբիրինթոսի տեղը և մի կծիկ թել տալիս վերջինիս՝ ետվերադարձի ճանապարհը նշմարելու համար։ Ներս մտնելուց Թեսևսն ամրացնում է թելը լաբիրինթոսի դռանը, և երբ նրանք հասնում են Մինոտավրոսի մոտ, Թեսևսը սպանում է նրան, և թելի օգնությամբ նա հավաքում է մնացած երիտասարդներին և օրիորդներին, ու թելը բռնած դուրս գալիս այնտեղից։

Այս հերոսական քայլից հետո Արիադնեն սիրահարվում է Թեսևսին։ Նրանք միասին Կրետեից ուղևորվում են Նաքսոս՝ նպատակ ունենալով այնտեղից ուղևորվել դեպի Աթենք։[[Աթենք]]։ Սակայն գիշերը Թեսևսի երազում գալիս է հունական դիցարանի գլխավոր աստվածներից մեկը՝ [[Դիոնիսոս|Դիոնիսոսը]], ով հորդորում է հեռու մնալ Արիադնեին, քանի որ նրանք ծնվել են իրար հետ լինելու համար։

Լսելով օլիմպիական աստծո հորդորը՝ Թեսևսը քնած ժամանակ լքում է Արիադնեին և ուղևորվում Աթենք։ Արիադնեն շատ է վշտանում այդ քայլից և ամուսնանում Դիոնիսոսի հետ։ Արիադնեի և հյուրասիրության աստծո ամուսնությունը տեղի է ունենում Կրետեի [[Իդա|Իդա լեռան]] շրջակայքում։ Նրանք ունենում են չորս զավակ՝ Ֆոանտը[[Թոաս|Թոասը]] (հետագայում դառնում է Լեմնոսի արքա), Ստաֆիլոսը, Էնոպիոնը և Պեպերեֆոսը։ Արիադնեի հետ ամուսնանալուց և երեխաներ ունենալուց հետո Դիոնիսոսը դառնում է անմահ աստված։