«Ֆեոդոր Դոստոևսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 249.
{{քաղվածք|«Ես մեծապես համոզմունքներ ունեմ զուտ սլավոնասերներից, չնայած, կարող է, և ոչ այդքան էլ սլավոնասեր չեմ: < ... > Եվ վերջապես, երրորդների համար ալավոնասիրությունը, նշանակում է և իր մեջ ներառում է բոլոր հավատացյալների հոգևոր միությունը նրանում, որ մեր մեծ Ռուսաստանը, միավորված սլավոնների գլխավորությամբ, կասի ողջ աշխարհին, ողջ եվրոպական մարդկությանը և քաղաքակրթությանը իր նոր, առողջ ու դեռևս աշխարհում չլսված բառը: Այդ խոսքը կասվի ի նպաստ ողջ մարդկության նոր, եղբայրական, համաշխարհային միության համար, որի սկիզբը գտնվում է սլավոնների հանճարներ մեջ, իսկ առավելապես ռուս մեծ ժողովրդի հոգում, որը այնքան երկար տառապել է, շատ դարեր պարփակված է լռության մեջ, բայց միշտ իր մեջ ունի մեծ ուժ ապագայի պարզաբանման և շատ դառը և առավել բախտորոշ արևմտաեվրոպական քաղաքակրթության թյուրիմացությունների լուծման համար: Ահա այս բաժնի հավատացյալների թվին եմ պատկանում նաև ես»:|- Գրողի օրագիրը: 1877 թվական (Դոստոևսկի)/Հուլիս-սեպտեմբեր/ԳԼՈՒԽ ԵՐԿՐՈՐԴ II Սլավոնասերի խոստովանությունը}}
Քենթերբերիի արքեպիսկոպոս Ռոուեն Ուիլյամսը Ռուսական Բի-բի-սի ծառայությանը տված հարցազրույցում խոսել է Դոստոևսկուն որպես վիպասան և առանձին որպես հրապարակախոս ընկալելու մասին: Դոստոևսկու անձի խնդիրը շատ լուրջ է: Իմ գրքի գրախոսություններից մեկում առանձնապես ընդգծվում էր, որ Դոստոևսկին իր ամսագրերի ու հրապարակախոսական ելույթներում բոլորովին այն երկխոսական և պոլիֆոնիկ հեղինակը չէ, ում մենք գիտենք վեպերից: Ընդհակառակը, հրապարակախոս Դոստոևսկին խիստ անհամբեր և մոլեռանդ է: <...> Նա արհամարհանքով և ծաղրանքով հաշվեհարդար է տեսնում իր ընդիմախոսների հետ: Նրա գրչին առաջ էր տանում կատաղությունը<ref name="Роуэн Уильямс" />:
=== Դոստոևսկին և «հրեական հարցը» ===
| |||