«Ռուբեն Պարոնյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ռուբեն Լազարի Պարոնյան''' ([[նոյեմբերի 2]](15), [[1894]], [[Բաքու]] - [[նոյեմբերի 14]], [[1978]], [[Երևան]]], հայ սովետական վիրաբույժ։ Բժշկական գիտությունների դոկտոր ([[1954|1954 թ.]]), [[պրոֆեսոր]] ([[1956]] թ.)։ ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ ([[1965|1965 թ.]])։ ԽՄԿԿ անդամ [[1945]] թվականից։

Ավարտել է Սարատովի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը ([[1924]] թ.), մինչև [[1937]] թվականը աշխատել Դոնբասի մարզի հիվանդանոցներում, [[1937]] թվականից՝ [[Երևանի Բժշկական Ինստիտուտ|Երևանի բժշկական ինստիտուտ]]ի վիրաբուժության ամբիոնում։ [[1938]]-1954 թվականներին Պարոնյանի համատեղության կարգով եղել է հեմատոլոգիայի և արյան փոխներարկման ԳՀԻ-ի տնօրենի գիտական գծով տեղակալ, [[1954]]-[[1956]] թվականներին՝ բժշկական ինստիտուտի սան ֆակուլտետի վիրաբուժության, [[1956]]-[[1971]] թվականին՝թվականներին՝ բուժական ֆակուլտետի ֆակուլտետային վիրաբուժության ամբիոնների վարիչ, [[1971]]-[[1978]] թվականին՝թվականներին՝ գիտական խորհրդատու։ Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին ([[1941]]-1945 թթ.) Պարոնյանի Երևանի էվակոհոսպիտալների վիրաբույժ խորհրդատուն էր։ [[1946]] թվականին Պարոնյանի նախաձեռնությամբ կազմակերպվել են 3-րդ հիվանդանոցին կից անհետաձգելի վիրաբուժության (ղեկավարել է մինչև [[1952]] թվականը), [[1954]] թվականին՝ 4-րդ հիվանդանոցին կից վիրաբուժական բաժանմունքները (ղեկավարել է մինչև [[1956]] թվականը)։

Գիտական աշխատանքները հիմնականում վերաբերում են արյան փոխներարկման, կլինիկական վիրաբուժության հարցերի ուսումնասիրությանը։ 1940 թվականին Պարոնյանի ՀԽՍՀ-ում առաջինն է կատարել [[ստամոքս]]ի մասնահատում խոցային հիվանդության ժամանակ, լայնորեն կիրառել [[ողնուղեղ]]ային անզգայացումը սովկաինով ([[1946|1946 թ.]])։ Մշակել է [[լյարդ]]ի պունկցիայի նոր մեթոդ, որն ունի ախտորոշիչ կարևոր նշանակություն։ Պարոնյանը եղել է ՀԽՍՀ առողջապահության մինիստրության գլխավոր վիրաբույժ ([[1954]]-[[1958]] թթ.)։