«Իլյա Ռեպին»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 10.
== Ծագում: Մանկություն, պատանեկություն, երիտասարդություն ==
[[Պատկեր:Yefim Vasilyevich by Repin.jpg|thumb|left|200px|
[[Պատկեր:Tatyana Stepanovna by Repin.jpg|thumb|left|200px|
Հորական պապը՝ կազակ Վասիլի Եֆիմովիչ Ռեպինը, զբաղվում էր առևտրով և ուներ հյուրանոց: Ըստ մետրական գրքերի, նա մահացել է 1830-ական թվականներին, որից հետո բոլոր տնտեսական խնդիրները ընկան նրա կնոջ՝ Նատալյա Ռեպինայի ուսերին: Նկարչի հայրը՝ Եֆիմ Վասիլևիչը (1804-1894), ընտանիքի երեխաներից ավագն էր<ref name="СБ">{{статья |автор=Светлана Бучастая, Елена Сабодаш, Ольга Шевченко. |заглавие= Новые данные по генеалогии рода И. Е. Репина и новый взгляд на происхождение художника|ссылка= http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:wsemW_kzbj4J:irbis-nbuv.gov.ua/cgi-bin/irbis_nbuv/cgiirbis_64.exe%3FC21COM%3D2%26I21DBN%3DUJRN%26P21DBN%3DUJRN%26IMAGE_FILE_DOWNLOAD%3D1%26Image_file_name%3DPDF/apvvi_2014_17_22.pdf+&cd=4&hl=ru&ct=clnk&gl=ru|автор издания= |издание=Актуальні проблеми вітчизняної та всесвітньої історії: збірник наукових праць / [[Харьковский национальный университет имени В. Н. Каразина]] |тип= |место=Харьков |издательство= |год=2014 |выпуск=17 |том= |номер= |страницы=182 |isbn= |archiveurl= |archivedate=}}</ref>:
Տող 18.
Slavonic Papers. — Vol. 55 (2013). — Nos. 1-2. — PP. 19-43.</ref>:
Նկարչի մորական պապը՝ Ստեփան Վասիլևիչ Բոչարովը, նույնպես տարիներ շարունակ զբաղվել է զինվորական ծառայությամբ: Նրա կինը դարձավ Պելագեյա Մինաևնան, որի օրիորդական ազգանունը հետազոտողներին այդպես էլ չհաջողվեց պարզել<ref>{{статья |автор=Светлана Бучастая, Елена Сабодаш, Ольга Шевченко. |заглавие= Новые данные по генеалогии рода И. Е. Репина и новый взгляд на происхождение художника|ссылка= http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:wsemW_kzbj4J:irbis-nbuv.gov.ua/cgi-bin/irbis_nbuv/cgiirbis_64.exe%3FC21COM%3D2%26I21DBN%3DUJRN%26P21DBN%3DUJRN%26IMAGE_FILE_DOWNLOAD%3D1%26Image_file_name%3DPDF/apvvi_2014_17_22.pdf+&cd=4&hl=ru&ct=clnk&gl=ru|автор издания= |издание=Актуальні проблеми вітчизняної та всесвітньої історії: збірник наукових праць / [[Харьковский национальный университет имени В. Н. Каразина]] |тип= |место=Харьков |издательство= |год=2014 |выпуск=17 |том= |номер= |страницы=185 |archiveurl= |archivedate=}}</ref>: 1830-ականների սկզբին Բոչարովների դուստրը Տատյանա Ստեպանովնան (1811-1880) ամուսնացել է Եֆիմ Վասիլևիչի հետ: Սկզբնական շրջանում Ռեպինները ապրում էին մեկ հարկի տակ ամուսնու ծնողների հետ:<ref name="СБ" />, ավելի ուշ,
Ռեպինների տուն առաջին անգամ ջրաներկեր բերել է Իլյա Եֆիմովիչի զարմիկը՝ Տրոֆիմ Չապլիգինը: Ինչպես վերհիշում է հետագայում նկարիչը, նրա կյանքը փոխվեց այն պահին, երբ նա տեսավ ձմերուկի «կենդանացումը». սև-սպիտակ նկարը, տեղադրված մանկական այբուբենում, հանկարծ ձեռք բերեց պայծառություն և հյութալիություն: Այդ օրվանից ներկերի միջոցով աշխարհի պայծառակերպության գաղափարը չէր թողնում տղային:
{|
|{{Քաղվածքի սկիզբ}}Ինձ մխիթարելու համար Տրոֆիմը ինձ թողեց իր ներկերը, և այդ օրվանից ի վեր ես այնքան տարվեցի այդ ներկերով, կպչելով սեղանին, որ ինձ ճաշի համար հազիվ էին տանում և ամոթանք էին տալիս, որ ես աշխատասիրությունից բոլորովին թաց էի, ինչպես մկնիկը, և այդ օրերին խելագարվեցի իմ ներկերի հետ{{sfn|Репин|1958|с=48}}:{{Քաղվածքի վերջ|источник=}}
|}
В 1855 году родители отдали одиннадцатилетнего Илью на учёбу в школу [[Топография|топографов]] — эта специальность, связанная со съёмочными и чертёжными работами, считалась в Чугуеве престижной{{sfn|Репин|1958|с=64}}. Однако через два года учебное заведение было упразднено, и Репин устроился в иконописную мастерскую к художнику {{comment|И. М. Бунакову|Иван Михайлович Бунаков}}. Вскоре весть о талантливом ученике Бунакова распространилась далеко за пределами Чугуева; юного мастера стали приглашать приезжавшие в город подрядчики, которым нужны были живописцы и позолотчики{{sfn|Репин|1958|с=67}}. В шестнадцать лет юноша покинул и мастерскую, и родительский дом: ему предложили 25 рублей в месяц за работу в кочевой иконописной артели, которая по мере выполнения заказов перемещалась из города в город{{sfn|Репин|1958|с=68}}:
1863 թվականի ամռանը արտելականները աշխատում էին Վորոնեժի մարզում՝ Օստրոնոժկայից ոչ հեռու, քաղաքում, որտեղ ծնվել է նկարիչ Իվան Կրամսկոյը: Տեղի վարպետներից Ռեպինը տեղեկացել է, որ իրենց հայրենակիցը, որը այն ժամանակ արդեն ստացել էր Մոիսեյը ժայռից թափում է ջուրը նկարի համար ստացել է փոքր ոսկե մեդալ, յոթ տարի առաջ լքել է հարազատ վայրերը և հեռացել սովորելու Գեղարվեստի ակադեմիայում: Օստրոգոժցիների պատմությունները խթան հանդիսացան կտրուկ կենսական փոփոխությունների համար: Աշնանը, հավաքելովով ամռան ամիսներին վաստակած ամբողջ գումարը, Իլյա Եֆիմովիչը մեկնում է Պետերբուրգ{{sfn|Пророкова|1960|с=53—54}}:
== Ծանոթագրություններ ==
| |||