«Թիվ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 209.
Կոմպլեքս թվերի գոյությունը ամբողջովին ընդունված չէր, քանի դեռ Գասպար Վեսսելը չէր նկարագրել դրանց երկրաչափական մեկնաբանությունը։ Կառլ Ֆրիդրիխ Գաուսը նորից հայտնաբերեց և հրապարակեց մի քանի տարի անց, և որպես արդյունք, կոմպլեքս թվերի տեսությունը նշանակալի ընդլայնում ստացավ։ Կոմպլեքս թվերի գրաֆիկական ներկայացման գաղափարը առաջացել էր դեռևս 1685 թվականին, Ջոն Վալիսի ''De Algebra tractatus'' աշխատությունում։
1799 թվականին Գաուսը ներկայացրեց հանրահաշվի հիմնական թեորեմի առաջին համընդանուր ընդունված ապացույցը, որ ցույց է տալիս, որ կոմպլեքս գործակիցներով յուրաքանչյուր բազմանդամ ունի լուծումների լրիվ փաթեթ այդ տարածության մեջ։ Կոմպլեքս թվերի տեսության ընդհանուր ճանաչումը պայմանավորված է Օգյուստեն Լուի Կոշի և Նիլս Հենրիկ Աբելի աշխատանքների հետ, հատկապես վերջինի, ով առաջինն էր, որ համարձակորեն և հաջողությամբ օգտագործեց կոմպլեքս թվերը, որը շատ հայտնի է։
Գաուսն ուսումնասիրեց studied [[Gaussian integer|complex numbers of the form]] {{nowrap|''a'' + ''bi''}} կոմպլեքս թվերը, որտեղ ''a'' և ''b'' թվերը կամ ինտեգրալ են կամ ռացիոնալ (և ''i''-ն {{nowrap|''x''<sup>2</sup> + 1 {{=}} 0-ի երկու արմատներից մեկն է}})։ Նրա ուսանող Էյզենշտայնը ուսումնասիրել է {{nowrap|''a'' + ''bω''}} տիպը, որտեղ ''ω'' {{nowrap|''x''<sup>3</sup> − 1 {{=}} 0.}}-ի կոմպլեք արմատն է։ Other such classes (called [[cyclotomic fields]]) of complex numbers derive from the [[roots of unity]] {{nowrap|''x''<sup>''k''</sup> − 1 {{=}} 0}} for higher values of ''k''. This generalization is largely due to [[Ernst Kummer]], who also invented [[ideal number]]s, which were expressed as geometrical entities by [[Felix Klein]] in 1893.
In 1850 [[Victor Alexandre Puiseux]] took the key step of distinguishing between poles and branch points, and introduced the concept of [[mathematical singularity|essential singular points]]. This eventually led to the concept of the [[extended complex plane]].
== Թվանշանների անվանումներ ==
| |||