«Մխիթար Տաշրացի»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Մխիթար Տաշրացի''', Մխիթար Սկեվռացի (մոտ 1200–1271[[1200]]–[[1271]]), հայ միջնադարյան [[Աստվածաբանություն|աստվածաբան]], վարդապետ: Հայ մատենագրությունը նրա կյանքի և եկեղեց. գործունեության մասին շատ քիչ բան է պահպանել: Պատմիչ [[Կիրակոս Գանձակեցի]]ն տեղեկացնում է, որ Մխիթար Տաշրացին ընդգրկված է եղել [[Կիլիկիայի Հայկական Թագավորություն|Կիլիկիա]]յից [[Ոսկե հորդա]]յի [[Բաթու խան|Բաթու]] և Մանգու խաների մոտ ուղարկված դեսպանագնացությունների կազմում: Մխիթար Տաշրացու գրչին են պատկանում սակավաթիվ գործեր, որոնց մեջ առանձնանում է «Յաղագս համապատւութեան երկոտասանից առաքելոց» երկը: Գրվել է Հայոց թագավոր [[Հեթում Ա]]-ի (1226–70) հրամանով ու Կաստաղոնի եպս. Հակոբի հորդորներով և ներկայացնում է հեղինակի հաշվետվությունը 1263-ին Աքքա կատարած դիվանագիտական այցի մասին: Որպես [[Հեթում Ա]]-ի և կաթողիկոս [[Կոնստանդին Ա Բարձրաբերդցի|Կոստանդին Ա Բարձրբերդցու]] (1221–67) նվիրակ, այցելել է լատինական Արևելքի նշանավոր կենտրոններից մեկը` Աքքա, հանդիպելու Հռոմի [[Ուրբանոս IV]] պապի լեգատին (դեսպան)` Գուլիելմոս արքեպիսկոպոսին: Հռոմի եկեղեցին Հռոմկլայի կաթողիկոսարանից պահանջել է անվերապահորեն ենթարկվել պապական աթոռին` պատճառաբանելով, թե Պետրոսը առաքյալներից գլխավորն է և եկեղեցու վեմը, հետևաբար բոլոր պատրիարքներն ու կաթողիկոսները պետք է հնազանդվեն Պետրոսի աթոռին, այն է` Հռոմի եկեղեցուն, որպես գլխավորի: Մ. Տ., իր երկում հետևելով Վարդան Արևելցու մշակած եկեղեցաքաղ. գծին, ապացուցել է այդ պահանջի