«Մասնակից:AnnaGasp/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 6.
Այս ուղղության հիմքը համարվում է հումանիստական հոգեբանությունը: Այս ճյուղը հիմնված է [[Գորդոն Օլպորտ]]ի, [[Աբրահամ Մասլոու]]ի և [[Կարլ Ռոջերս]]ի նվաճումների վրա: Տեսակետներից մեկի համաձայն «դրական հոգեբանություն» տերմինը առաջին անգամ օգտագործել է Մասլոուն իր «Մոտիվացիա և անհատականություն» գրքում (1954): Նա և հումանիստական հոգեբանություն այլ ներկայացուցիչներ 1950-ականների և 1960-ականների իրենց աշխատություններում, հոգեբաններին կոչ էին անում ավելի շատ ուշադրություն դարձնել ոչ թե հիվանդությունների և պաթոլոգիաների բուժմանը, այլ հոգեկան առողջության խթանմանը: Այս ոլորտի ժամանակակից հետազոտողներից առավել ակնառու են Էդ Դիները, Միխայ Չիկսենտմիխային, Չարլզ Սնայդերը, [[Ալբերտ Բանդուրա]]ն, Դանիել Գիլբերտը և Ջոն Հայդը:
 
Դրական հոգեբանության ակադեմիական ոլորտի հիմնադիր,հիմնադիրէ համարվում է Մարտին Սելիգմանը,ով 1988 թվականին ընտրվելով Ամերիկայի հոգեբանական ասոցիացիայի նախագահ, իր ելույթը նվիրեց հոգեբանության այս նոր ուղղությանը: Իր ելույթում նա ընդգծեց, որ նախորդ 50 տարիների ընթացքում հոգեբանությունը զբաղված է եղել տարբեր պաթոլոգիաների հետազոտությամբ և բուժմամբ՝ ուշադրություն չդարձնելով մարդու կյանքում դրական երևույթներին՝երևույթներին, ինչպիսիք ենեն՝ ստեղծագործելու կարողությունը, հույսը կամ նպատակներին հասնելու համառությունը: Սելիգմանը կոչ է արել իր գործընկերներին «վերականգնել հավասարակշռությունը» և առաջարկել 3 հիմնական ուղղություն ապագա հետազոտողների համար:
*
Основателем позитивной психологии как академической области является Мартин Селигман[3], который, при избрании президентом Американской психологической ассоциации в 1998 году, свою речь посвятил именно этому новому направлению психологии. В своем выступлении Селигман подчеркнул, что в течение предшествующих пятидесяти лет психология занималась исследованием и лечением всевозможных патологий, не обращая внимания на позитивные аспекты жизни человека, такие, как способность к творчеству, надежда или упорство в достижении своих целей. Селигман призвал своих коллег «восстановить равновесие» и предложил три основных направления для будущих исследований:
 
 
положительные эмоции и субъективное ощущение счастья (например, наслаждение, удовлетворение жизнью, чувство близости, конструктивные мысли о себе и своём будущем, оптимизм, уверенность в себе, наполненность энергией, «жизненной силой»);
позитивные черты характера человека (мудрость, любовь, духовность, честность, смелость, доброта, творчество, чувство реальности, поиски смысла, прощение, юмор, щедрость, альтруизм, эмпатия и т. д.);
социальные структуры, способствующие счастью и развитию людей (демократия, здоровая семья, свободные средства массовой информации, здоровая среда на рабочем месте, здоровые локальные социальные сообщества).