«Անարխա-ֆեմինիզմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Անարխա-ֆեմինիզմ'''ը, հայտնի նաև որպես '''անարխիստական ֆեմինիզմ''' և '''անարխո-ֆեմինիզմ''', համատեղում է [[անարխիզմ]]ը [[ֆեմինիզմ]]ի հետ։ Այն դիտարկում է [[հայրիշխանություն]]ը որպես ոչ կամավոր բռնի հիերարխիա, որը պիտի փոխարինվի ապակենտրոնացված ազատ փոխգործակցությամբ։ Անարխա-ֆեմինիստները հավատում են, որ հայրիշխանության դեմ պայքարը [[Դասակարգային պայքար|դասային պայքարի]] և [[Պետություն|պետության]] դեմ անարխիստական պայքարի կարևոր բաղկացուցիչ մասն է։ Անարխա-ֆեմինիստական փիլիսոփայությունը տեսնում է անարխիստական պայքարը որպես ֆեմինիստական պայքարի կարևոր բաղկացուցիչ և հակառակը։ Լ․ Սյուզան Բրաունը պնդում է․ «Քանի որ անարխիզմը քաղաքական փիլիսոփայություն է, որը դեմ է ամեն տեսակ իշխանությանը, այն բնականորեն ֆեմինիստական է»։<ref>Brown, p. 208.</ref>:

[[Միխայիլ Բակունին]]ը ընդդիմախոսում էր պատրիարխիային և նրան, թե ինչպես է օրենքը «ենթարկում կանանց տղամարդու բացարձակ գերիշխանությանը»։ Նա պնդում էր, որ․ «հավասար իրավունքները պիտի պատկանենցպատկանեն կանանց և տղամարդկանց», որպեսզի կանայք կարողանային․ «դառնալ անկախ և ազատ կառուցելու կյանքի սեփական ուղին»։ Բակունինը կանխատեսում էր «ավտորիտար իրավական ընտանիքի» ավարտը և «կանանց լիարժեք սեռական ազատությունը»։<ref name="Anarchist FAQ 2008">An Anarchist FAQ. What is Anarcha-Feminism? Archived September 22, 2008, at the Wayback Machine.</ref>: Պրուդոնը, մյուս կողմից, դիտում էր ընտանիքը որպես հասարակության և բարոյականության հիմնական միավորը և հավատում էր, որ կանայք ունեն ընտանիքում իրենց ավանդական դերն իրականացնելու պարտականություն։պարտականություն<ref>Broude, N. and M. Garrard (1992). The Expanding Discourse: Feminism And Art History. p. 303. Westview Press. ISBN 978-0-06-430207-4</ref><ref>An Anarchist FAQ (14/17): Section 3 – The Anarchist Library</ref>:

1860-ական թվականներից սկսած՝ անարխիզմի՝ կապիտալիզմի և պետության ռադիկալ քննադատությունը համադրվում էր հայրիշխանության քննադատության հետ։ Անարխա-ֆեմինիսնտերը, հետևաբար, սկսում են այն դրույթից, որ ժամանակակից հասարակությունը կառավարվում է տղամարդկանց կողմից։ Այնպիսի ավտորիտար արժեքներն ու վարքը, ինչպես գերիշխանությունը, շահագործումը, ագրեսսիան, մրցակցությունը և այլն, անբաժանելի են հիերարխիկ քաղաքակրթություններից և դիտվում են որպես «առնական»։ Ի հակադրություն դրա՝ ոչ ավտորիտար վարքն ու արժեքները, ինչպես համագործակցությունը, փոխօգնությունը, կարեկցությունը և զգայունությունը դիտվում են որպես «կանացի» և չեն գնահատվում։ Հետևաբար, անարխա-ֆեմինիստները առաջ են քաշում ոչ ավտորիտար, անարխիստական հասարակության գաղափարը։ Նրանք հղվում են մի հասարակության կառուցմանը, որը հիմնված է փոխօգնության, համագործակցության վրա, այսինքն՝ «հասարակության կանացիացմանը»։<ref name="Anarchist FAQ 2008"/>:

Անարխա-ֆեմինիզմըֆեմինիզմն առաջ եկավ 19-րդ դարի վերջի և 20-րդ դարի սկզբի հեղինակների և տեսաբանների աշխատություններում, ինչպիսիք են անարխիստ ֆեմինիստներ [[Էմմա Գոլդման]]ը, Վոլտերին դը Կլեյրը և Լյուսի Պարսոնսը։Պարսոնսը<ref>Dunbar-Ortiz, p.9.</ref>: Իսպանական քաղաքացիական պատերազմում մի անարխա-ֆեմինիստական խումբ՝ Mujeres Libres-ը («ազատ կանայք»), որը կապված էր Իբերական անարխիստական դաշնության հետ, կազմակերպվեց պաշտպանելու համար թե՛ անարխիստական, թե՛ ֆեմինիստական գաղափարներ։գաղափարներ<ref>Ackelsberg</ref>: [[Շտիրներ Մաքս|Շտիրներիստ]] [[Նիցշե Ֆրիդրիխ|նիցշեական]] ֆեմինիստ Ֆրեդերիկա Մոնսենին առաջ էր բերում այն միտքը, որ․ «կանանց ազատագրումը կբերի սոցիալական հեղափոխության ավելի արագ իրագործմանը»,-և որ․ «սեքսիզմի դեմ հեղափոխությունը կգա ինտելեկտուալ և միլիտանտ «ապագա-կանանցից»»։ Համաձայն Մոնսենիի նիցշեական հղացքի՝ կանայք կարող էին «գիտակցել իրենց իսկ դերերը փոխելու կարիքը արվեստի և գրականության միջոցով»։<ref>"Spencer Sunshine: "Nietzsche and the Anarchists" (2005)". Fifth Estate. radicalarchives.org. 367: 36–37. Winter 2004–2005. Retrieved 2012-09-29.</ref>: Չինաստանում անարխո-ֆեմինիստ Հե Ժենը պնդում էր, որ առանց կանանց ազատագրման՝ հասարակությունը չի կարող ազատագրվել։ազատագրվել<ref>Liu (2013), p. 53</ref>: