«Մայա Էնջելոու»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 36.
 
=== Հետագա կարիերա ===
Էնջելոուի ''[[Ջորջիա, Ջորջիա|Georgia, Georgia]]֊ն'', որը ստեղծվել է շվեդական ֆիլմարտադրող ընկերության կողմից և նկարահանվել Շվեդիայում, առաջին սցենարն է գրված սևամորթ կնոջ կողմից, <ref>{{Cite journal|title = Maya Angelou: The Phenomenal Woman Rises Again|date=January 4, 1997|last = Brown|first = Avonie|journal = New York Amsterdam News|issue = 88|page = 2}}</ref> և թողարկվել է 1972 թվականին։ Նա նաև գրել է ֆիլմի սաունդթրեքը, չնայած նրան, որ ունեցել է չնչին ներդրում ֆիլմի նկարահանման ընթացքի մեջ։<ref>Gillespie et al., էջ. 105.</ref>{{refn|Ստոկհոլմում Էնջելոուի ձեռք բերած փորձի համար տե՛ս ''Մայրիկը և ես և մայրիկը'', էջեր. 168—178:|group = "Ն"}} Էնջելոուն ամուսնանում է [[ուելսացի]] գորգագործ և [[Ջերմեն Գրիր]]ի նախկին ամուսին Փոլ դյուդու ՖոիՖյուի հետ Սան Ֆրանցիսկոյում 1973 թվականին։{{refn|Էնջելոուն նկարագրել է իրենց ամուսնությունը, որը նա անվանել է «ստեղծված դրախտում»,<ref>Angelou, Maya (1997). ''Even the Stars Look Lonesome''. New York: Random House. էջ. 1. {{ISBN|978-0-553-37972-3}}.</ref> իր էսսեների երկրորդ գրքում՝''[[Նույնիսկ աստղերը միայնակ են թվում]]'' (1997).|group = "Ն"}} Հաջորդ տասը տարիների ընթացքում, ինչպես Գիլեսպին է պնդում․ «Նա իրագործել է ավելին, քան շատ արտիստներ հույս են ունենում ձեռք բերել իրենց ողջ կյանքի ընթացքում»։<ref>Gillespie et al., էջ. 119.</ref> Էնջելոուն աշխատել է որպես կոմպոզիտոր՝ գրելով երգչուհի [[Ռոբերտա Ֆլեք]]ի համար {{refn|Էնջելոուն եղել է Flygi 1988 թվականի ''[[Oasis (Roberta Flack album)|Oasis]]'' ալբոմի «And So It Goes» երգի համահեղինակը:<ref>{{cite news|last=Feeney|first=Nolan|title=Roberta Flack Remembers Maya Angelou: ‘We All Have Been Inspired’ |url=http://time.com/132808/roberta-flack-maya-angelou/|accessdate=November 15, 2014|work=Time Magazine|date=May 28, 2014}}</ref>|group = "Ն"}} և շարադրելով ֆիլմի սցենարներ։ Նա գրել է հոդվածներ, կարճ պատմվածքներ, հեռուստասցենարներ, վավերագրականներ, կենսագրություններ և բանաստեղծություններ, ստեղծել է բեմադրություններ և դարձել հրավիրվող դասախոս տարբեր քոլեջներում և համալսարաններում։ Նա «դիմադրող դերասան» էր,<ref>Gillespie et al., էջ. 110.</ref> և պարգևատրվել է [[Թոնի (մրցանակ)|Թոնի մրցանակով]] 1973֊ին ''Look Away֊ում'' ''իր դերի համար''։<ref name="moore" /> Որպես թատրոնի տնօրեն՝ 1988֊ին նա ստանձնեց [[Էրրոլ Ջոն|Էրրոլ Ջոնի]] «Լուսին ծիածանի շալին» բեմադրության վերաստեղծումը [[Լոնդոն|Լոնդոնի]] [[Ալմեյդա թատրոն|Ալմեյդա թատրոնում]]։<ref>{{cite news|last=Wolf|first=Matt|authorlink=Matt Wolf|title=The National Theatre's Global Flair|url=https://www.nytimes.com/2012/03/21/arts/21iht-lon21.html?pagewanted=all&_r=0|accessdate=September 2, 2014|newspaper=The New York Times|date=March 20, 2012}}</ref>
 
1977֊ին Էնջելոուն աջակցող դերով հայտնվում է «Արմատներ» հեռուստատեսային մինիսերիալում։ Նա այս շրջանում տարբեր մրցանակներով է պարգևատրվել, ներառյալ երեսունից ավելի պատվավոր աստիճաններ աշխարհի տարբեր քոլեջներից և համալսարաններից։<ref name="moore">{{Cite news|title = Growing Up Maya Angelou|date = April 2003|url = http://www.smithsonianmag.com/ist/?next=/arts-culture/growing-up-maya-angelou-79582387/|last = Moore|first = Lucinda|work = Smithsonian Magazine|accessdate = December 19, 2013}}{{dead link|date=September 2017 |bot=InternetArchiveBot |fix-attempted=yes }}</ref> 1970֊ականների վերջերում Էնջելոուն հանդիպում [[Օփրա Ուինֆրի|Օփրա Ուինֆրիին]], երբ Ուինֆրին լրատվական հաղորդավար էր Մերիլենդի Բալթիմորում։ Էնջելոուն հետագայում դառնում է Ուինֆրիի մտերիմ ընկերն ու մենթորը։<ref>{{Cite magazine |title = Oprah Talks to Maya Angelou|date = December 2000|url = http://www.oprah.com/omagazine/Oprah-Interviews-Maya-Angelou|last = Winfrey|first = Oprah|magazine = O Magazine|accessdate = December 19, 2013}}</ref>{{refn|Էնջելոուն նվիրել է 1993 թվականի էսսեների գիրքը՝ ''[[Այս անգամ ճանապարհորդությանս համար հետս ոչինչ չէի վերցնի]]'', Ուինֆրիին:<ref>Angelou(1993)</ref>|group = "Ն"}} 1981֊ին Էնջելոուն և դյու Ֆոն ամուսնալուծվում են։ Նա վերադառնում է Հարավային Միացյալ Նահանգներ 1981 թվականին, քանի որ զգում է, որ պետք է այնտեղ համակերպվի իր անցյալի հետ, և չնայած բակալավրիատի աստիճանի բացակայության՝ նա ցմահ ընդունում է Ռեյնոլդսի [[Ամերիկագիտություն|ամերիկագիտության]] պրոֆեսորությունը Հյուսիսային Կառոլինայի Ուինստոն֊Սեյլեմի Ուեյք Ֆորեսթ համալսարանում, որտեղ նա լրիվ դրույքով աֆրոամերիկացի սակավաթիվ դասախոսներից մեկն էր։<ref>{{Cite magazine |title = Dr. Maya Angelou|date = December 2009|last = Glover|first = Terry|magazine = Ebony|issue = 65|page = 67}}</ref><ref name="hewlett">{{Cite news|url = http://www.journalnow.com/news/local/maya-angelou-dead-at-age/article_8da80e80-e66a-11e3-bc4c-001a4bcf6878.html|title = Maya Angelou, famed poet, writer, activist, dead at 86|last = Hewlett|first = Michael|date = May 28, 2014|work = The Winston-Salem Journal|accessdate =November 16, 2014}}</ref>Չնայած այդ փաստին, նա իրեն համարում էր «ուսուցիչ, ով գրում է»։<ref>{{cite web|url = http://www.c-spanvideo.org/program/282075-1|title = Book Discussion on Letter to My Daughter|date=October 1, 2008|accessdate=December 13, 2013|website = CSPAN Video Library|publisher = The New York Times|last = Cohen|first = Patricia (host)|type = Documentary}}</ref> Էնջելոուն ուսուցանել է տարբեր առարկաներ, որոնք արտացոլել են իր հետաքրքրությունները, որոնք էին փիլիսոփայությունը, էթիկան, աստվածաբանությունը, գիտությունը, թատրոնը, և գրավոր ստեղծագործելը։<ref>Gillespie et al., էջ. 126.</ref> Ուինստոն֊Սեյլեմ ամսագիրը գրել է, որ չնայած նրան, որ նա շատ ընկերներ է ձեռք բերել ուսումնական կառույցում՝ «նա երբեք չի դադարել հիշել այն մարդկանց քննադատությունները, ովքեր կարծում էին, որ նա ավելի շատ հայտնի դեմք է, քան մտավորական...[և] չափից շատ վարձատրվող գործիչ»։<ref name="hewlett" /> Վերջին առարկան, որ նա դասավանդել է Ուեյք Ֆորեսթում 2011 թվականին էր, սակայն ավելի ուշ 2014֊ին նա ծրագրում է դասավանդել մեկ այլ առարկա։ Նրա վերջնական ելույթը համալսարանում 2013֊ի վերջերին էր։<ref>{{cite web|url = http://news.wfu.edu/2014/06/02/remembering-dr-maya-angelou/|title = Remembering Dr. Maya Angelou|date=June 2, 2014|accessdate=June 2, 2014|website = News Center|publisher=Wake Forest University|last = McGrath|first = Kim}}</ref> 1990֊ականներից սկսած Էնջելոուն ակտիվորեն մասնակցել է դասախոսությունների ցիկլին<ref name="wordsmith" /> հարմարեցված տուրիստական ավտոբուսում, ինչը շարունակել է իր ութսունամյա տարիքում։<ref name="younge1">{{Cite news|title=No surrender|date=May 24, 2002|url = https://www.theguardian.com/books/2002/may/25/biography.mayaangelou|last = Younge|first = Gary|work = The Guardian|accessdate=December 20, 2013}}</ref><ref name="gillepsie-9">Gillepsie et al., էջ. 9.</ref>
Տող 59.
Ապացույցներ կան, որ Էնջելոուն ունի մասնակի ծագում [[Արևմտյան Աֆրիկա|Արևմտյան Աֆրիկայի]] Մենդե մարդկանցից:<ref>{{cite web|url = https://www.pbs.org/wnet/aalives/|title = African American Lives 2: The Past is Another Country (Part 4)|year = 2008|accessdate =December 20, 2013|publisher = PBS|last = Gates, Jr.|first = Henry L. (host)}}</ref> [[2008]] թվականի [[PBS]]-ի վավերագրական ֆիլմը բացահայտում է, որ Էնջելոուի մորական մեծ տատը՝ Մերի Լին, ով ազատագրվել էր [[Քաղաքացիական պատերազմ]]ից հետո, հղիանում է իր սպիտակ նախկին տիրոջից՝ Ջոն Սեյվինից: Նա ստիպում է Լիին ստորագրել կեղծ փաստաթուղթ, որով մեղադրում է ուրիշ տղամարդու՝ իր երեխայի հայրը լինելու մեջ: Երբ Սեյվինին մեղադրանք է ներկայացվում Լիին կեղծ վկայություն տալ ստիպելու համար ու չնայած նրան, որ բացահայտվում է, որ երեխայի հայրը Սեյվինն է, ատենակալները նրան անմեղ են ճանաչում: Լիին իր աղջկա՝ Մարգերիտ Բաքստերի հետ, ով դառնում է Էնջելոուի տատիկը, ուղարկում են [[Միսսուրի|Միսսուրիում]] գտնվող Քլինտոն Քաունտի անկելանոցը: Էնջելոուն նկարագրում է Լիին, ինչպես «այդ խեղճ փոքրիկ սևամորթ կինը՝ վիրավորված ֆիզիկապես ու հոգեպես»:<ref>{{cite web|url = https://www.pbs.org/wnet/aalives/|title = African American Lives 2: A Way out of No Way (Part 2)|year = 2008|accessdate=December 20, 2013|publisher = PBS|last = Gates, Jr.|first = Henry L. (host)}}</ref>
 
Էնջելոուի կյանքի մանրամասները, որոնք ներկայացված են նրա յոթ ինքնակենսագրություններում ու բազմաթիվ հարցազրույցներում, խոսքերում ու հոդվածներում, երբեմն հակասական են: Քննադատ [[Մերի Ջեյն Լուպտոն]]ը բացատրում է, որ երբ Էնջելոուն խոսում է իր կյանքի մասին, անում է դա շատ գեղեցիկ բայց ոչ պաշտոնապես ու «առանց իր առաջ ժամանակացույց ունենալու»:<ref>Lupton, էջ 2</ref> Օրինակ՝ նա ամուսնացած է եղել ամենաքիչը՝ երկու անգամ, բայց երբեք չի պարզաբանել իր ամուսնությունների հստակ թիվը, «վախենալով թեթևամիտ թվալ»:<ref name="younge1" /> Ըստ իր ինքնակենսագրության ու [[Մարսիա Գիլսպի|Գիլսպիի]]՝ ամուսնացել է Տոշ Անջելոսի հետ [[1951]] թվականին, ՊոլՓոլ դու Ֆյուի հետ [[1974]] թվականին ու Վուսումզի Մեյքի հետ հարաբերությունները սկսել է [[1961]] թվականին, բայց երբեք պաշտոնապես չի ամուսնացել նրա հետ: Էնջելոուն բազմաթիվ աշխատանքներ է ունեցել, ներառյալ [[սեքս-ինդուստրիա]]յի հետ կապված, վարձկանի, [[Լեսբուհի|լեսբուհիների]] համար մադամի աշխատանքները, ինչպես ինքը նկարագրել է իր երկրորդ ինքնակենսագրության՝ «[[Հավաքվեք իմ անունով|Հավաքվեք միասին իմ անվան տակ]]», գրքի մեջ: [[1995]] թվականի հարցազրույցում Էնջելոուն ասել է. «Ես գրել եմ իմ փորձի մասին, որովհետև կարծում էի, որ շատ մարդիկ ջահելներին ասում են. «Ես երբեք ոչ մի սխալ չեմ արել: Ո՞վ, Moi? – Երբեք: Ես պահարանումս կմախքներ չունեմ: Ընդհանրապես ասած՝ ես պահարան էլ չունեմ»: Նրանք ստում են այդպես, ու հետո երիտասարդները հայտնվում են որոշ իրավիճակներում ու մտածում են. «Գրո՛ղը տանի, ես փաստորեն շատ վատն եմ: Մայրս կամ հայրս երբեք ոչ մի սխալ չեն գործել»: Նրանք չեն կարող իրենց ներել ու շարունակել իրենց կյանքը»:<ref>{{Cite magazine |last=Wolf|first=Linda|year=Winter 1995|title=Laugh and Dare to Love|url=http://www.context.org/iclib/ic43/angelou/|magazine=In Context Magazine|volume=43|pages=45|via=}}</ref>
 
Էնջելոուն ուներ մի տղա՝ Գայը, ում ծնունդը նկարագրել է իր առաջին ինքնակենսագրության մեջ, մի թոռ, երկու ծոռ,<ref>Gillespie et al., էջ 156</ref> ու ըստ [[Մարսիա Գիլսպի|Գիլսպիի]]՝ ընկերների ու մեծ ընտանիքի ընդարձակ խումբ: Էնջելոուի մայրը՝ Վիվիեն Բաքստերը մահացել է [[1991]] թվականին, իսկ նրա եղբայրը՝ Բեյլի Ջոնսոն Կրտսերը, մահացել է [[2000]] թվականին ուղեղի բազմակի կաթվածներից. Երկուսն էլ կարևոր դեր ունեին իր կյանքում ու իր գրքերում:<ref>Gillespie et al., էջ 155</ref> [[1981]] թվականին նրա թոռան մայրը անհետանում է նրա թոռան հետ, որոնց գտնելու համար չորս տարի պահանջվեց:<ref>{{cite news|last1=Beyette|first1=Beverly|title=Angelou's 4-Year Search for Grandson: Kidnapping Spurs Emotional Odyssey|url=http://articles.latimes.com/1986-06-12/news/vw-10461_1_maya-angelou|accessdate=November 19, 2014|work=Los Angeles Times|date=June 12, 1986}}</ref>