«Էդուարդ VIII»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 54.
Միֆը այն մասին, որ Էդուարդը հրաժարվեց գահից հանուն սիրո և ամուսնության, հայտնի է մինչև օրը։ Համարվում է, որ հենց դա հիմք դարձավ կառավարության հետ առերեսվելու։ Անխոս, թագավորի երկու անգամ ամուսնացած կնոջ հետ ամուսնանալու ձգտումը կարող էր լինել անցանկալի, բայց ոչ այնքան, որ տաներ հրաժարման։ Այս դեպքում, արքայի սերը չարյաց փոքրագույնն էր։
Ընդհանրապես Էդուարդին անհրաժեշտ չէր ինչ-որ մեկի համաձայնությունը ամուսնության համար. նա սուվերեն էր, և կարող էր ամուսնանալ նրա հետ, ում հետ հարկ էր համարում։ Միակ պահանջը այն էր, որ կինը չպիտի պատկաներ կաթոլիկ եկեղեցուն, այլ պիտի լիներ բողոքական, քանի որ Բրիտանիայի արքան Անգլիկան եկեղեցու գլխավորն էր։ 1701 թվականի Իրավահաջորդության ակտը հնարավորություն է տալիս սուվերենին ամուսնական ընտրություն կատարել արքայական ընտանիքի ցանկացած անդամի համար, բայց հենց միապետին ոչ ոք չէր կարող կառավարել<ref>''Полякова А. А.'' Прошлое без будущего. История короля Эдуарда VIII. — М.: Маска, 2013. — С. 117. — ISBN 978-5-91146-922-1</ref>: Գեորգ V-ը անձամբ է ընտրել կին իր որդու ՝ Էդուարդ Ալբերտի համար։ Թագավորը փորձեց կին ընտրել նաև Էդուարդի համար, սակայն նա ավելի քիչ գայթակղիչ էր և ավելի շատ ազատասեր, քան հնազանդ Ալբերտը։
Չգրված սահմանադրությամբ՝ միապետը իրավունք ունի անել այն ամենը, ինչ ուզում է, պայմանով, որը դա երբեք չի դառնա հասարակության սեփականությունը։ Նույնիսկ այնպիսի մտերի մարդու Էդուարդին, ինչպիսին էր [[Ուինսթոն Չերչիլ]]ը, անհասկանալի էր գահից հրաժարվելու իմաստը։ Նա կարծում էր, որ.
| |||