«Մայիսյան իրադաձությունները Ֆրանսիայում 1968 թվականին»–ի խմբագրումների տարբերություն

Մայիսի 10-ին կեսօրից հետո տեղի ունեցած ցուցին հետո, որի մասնակիցների թիվը ըստ որստկանության տվյալների կազմում էր մոտավորապես 12000 մարդ։ Ուսանողները և ավագ դպրոցների աշակերտները մայիսի 10-ի լույս 11-ի գիշերը օկուպացրեցին Լատինական թաղամասը և բազմաթիվ բարիկադներ կառուցեցին, որոնք առավոտյան ժամը 2-ին քանդվեցին շուրջ 6255 ոստիկանների կողմից։ Լուսադեմին իրավիճակը սարսափեցնող էր, կարծես պատերազմից հետո լիներ. 125 վնասված և 65 այրված մեքենաներ<ref name="Zancarini" />, ամայի և անբարեկարգ փողոցներ, շուրջ 247 վիրավոր ոստիկան, առանց հաշվելու ամենաքիչը 100 վիրավոր ցուցարաներին<ref name="Zancarini" /> (վիրավոր ցուցարարաների մասին տվյալներ չկան, քանի որ նրանց թիվը հնարավոր չէր հաշվել)։ Ընդհանուր առմամբ շուրջ 469 մարդ ձերբակալվեց: Ըստ ոսրտկական աղբյուրների ձեռբակալվածների մեջ էրին Էվելին Պիսիեն, Պատրիկ Տոպալոֆը և Միշել Վոզելը <ref name="express1998" />։ Ոստիկանական ճնշման առկայության պայմաններում բնակչությունը այդ թվում և դասախոսները <ref name=Mercier/> որպես կանոն առաջին օրվանից սկսում են համակրանք տածել ուսանողների նկատմամբ և աւակցել նրանց; վաղ առավոտյան արհմիությունները և կուսակցությունները կոչ են անում համերաշխություն ցուցաբերել ։ Ֆրանսիական կաթոլիկ մտավորականության կենտրոնը, Ռենե ՌԵմոնդի գլխավորությամբ այդ ժամնակակժամանակակ ուղևորության էին մեկնել Իտալիա այդ իսկ պատճառով, նա՝ Ռենե ՌԵմոնդ իր լիազորությունները հանձնել էր Ժան-Մարի Մայերին, ով որոշեց զերծ մնալ ուսանողական անկարգությունների վերաբերյալ ցանկացած հայտարարությունից<ref name=Mercier/>։ Ուսանողական շարժումը քիչ-քիչ տարածվում էր ամբողջ երկրում Ստարսբուրգում ուսանողները գրավեցին գրականության ֆակուլտետը իսկ Մարսելում մոտ 2000 հազար ուսանողներ հավաքվեցին գիտությունների ֆակուլտետը դիմաց<ref name="Zancarini" />։ Մայիսի 11-ին Աֆղանստանից վերադարձած վարչապետ Ժորժ Պոմպիդուն հաշվի առնելով տարբեր արհմիությունների և միջազգային կազմակերպությունների պահանջները կարգադրեց վերաբացել համալսարանները<ref name=Mercier/>.։