«Նապոլեոնի օրենսգիրք»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դարեր շարուանկշարունակ մինչև [[1789]] թվականի [[Ֆրանսիական մեծ հեղափոխություն]]ը և Նապոլեոնի օրենսգրքի ընդունումը, Ֆրանսիայում գործող իրավական նորմերը բնորոշվում էին չափազանց գույնզգույն սպեկտրում։ [[Գալիա]]յի գրավման ժամանակներից Ֆրանսիայի հարավային տարածքներում շարունակում էր գործել [[Հռոմեական իրավունք]]ը, իսկ երկրի հյուսիսում հռոմեական իրավունքը ([[Ֆրանսերեն|ֆր.]] pays de droit) փոխարինվեց կուտյումներով՝ միջազգային սովորույթներով, որոնք ծագում են ֆրանկական ցեղերի, բարբարոսների օրենքներից, գերմանական սովորական իրավունքից։ Ֆրանսիան բաժանված էր գրավոր իրավունքի ([[Ֆրանսերեն|ֆր.]] pays de droit écrit) և բանավոր իրավունքի([[Ֆրանսերեն|ֆր.]] pays de droit coutumier) ճյուղերի միջև։ Այս բաժանումը հստակ արտահայտված բնույթ չուներ, և նշված աղբյուրները հաճախ գործում էին միևնույն տարածքում։ Այն ժամանակ, երբ Հռոմեական իրավունքի հիմնական աղբյուրներ էին համարվում Թեոդոսիայի օրենսգիրքը և [[Կորպուս յուրիս ցիվիլիս]]ը, կուտյումները գրի չէին առնվում, այլ բանավոր կերպով փոխանցվում էին սերնդից սերունդ։ Ավատատիրական մասնատվածության պատճառով  վերջիններս աչքի էին ընկնում բազմաքանակությամբ և առանձնացվածությամբ։