«Թոմաս Սթեռնս Էլիոթ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Նա նաև մեծապես հետաքրքրված էր հոգևոր երևույթներով։

 

Մինչև [[1932]] թվականը Էլիոթը անընդհատ մտածում էր իր կնոջից բաժանվելու մասին։ Երբ Հարվարդից հրավեր ստացավ աշխատելու 1932-1933 թվականների ակադեմիական տարում, ընդունեց առաջարկը և թողնելով Վիվիենին՝ մեկնեց Հարվարդ։ Վերադառնալով, նա օրինականորեն ամուսնալուծվեց՝ խուսափելով Վիվիենի հետ հանդիպումից։ Նրանք ընդամենը մեկ անգամ հանդիպեցին [[1932]] թվականից մինչև [[1947]] թվականը ընկած ժամանակահատվածում՝ մինչև Վիվիենի մահը։ 1938-1957 թվականներին Էլիոթի հրապարակային ուղեկիցն էր Մերի Թրևելյանը (Լոնդոնի համալսարան)։ Վերջինս ցանկանում էր ամուսնանալ Էլիոթի հետ։<ref>Ronald Bush ''T. S. Eliot: The Modernist in History'' 1991 – Page 11 "Mary Trevelyan, then aged forty, was less important for Eliot's writing. Where Emily Hale and Vivienne were part of Eliot's private phantasmagoria, Mary Trevelyan played her part in what was essentially a public friendship. She was Eliot's escort for nearly twenty years until his second marriage in 1957. A brainy woman, with the bracing organizational energy of a Florence Nightingale, she propped the outer structure of Eliot's life, but for him she, too, represented .."</ref><ref>Leon Surette ''The Modern Dilemma: Wallace Stevens, T.S. Eliot, and Humanism'' 2008 Page 343 "Later, sensible, efficient Mary Trevelyan served her long stint as support during the years of penitence. For her their friendship was a commitment; for Eliot quite peripheral. His passion for immortality was so commanding that it allowed him to ..."</ref><ref>Santwana Haldar ''T.S. Eliot – A Twenty-first Century View'' 2005 Page xv "Details of Eliot's friendship with Emily Hale, who was very close to him in his Boston days and with Mary Trevelyan, who wanted to marry him and left a riveting memoir of Eliot's most inscrutable years of fame, shed new light on this period in ..."</ref> 1946-1957 թվականներին Էլիոթը բնակվում էր միևնույն բնակարանում իր ընկեր Ջոն Հայվարդի հետ։ Վերջինս հավաքում և հետևում էր Էլիոթի թղթերին, ինքն իրեն կոչելով "Էլիոթի արխիվի պահակ"<ref>[[Lyndall Gordon|Gordon, Lyndall]]. ''T. S. Eliot: An Imperfect Life''. Norton 1998, p. 455.</ref>։ Երբ [[1957]] թվականին նրանք բաժանվեցին իրարից, Հայվարդը իրեն պահեց "Էլիոթի արխիվը", որը հետագայում նա կտակեց Թագավորական քոլեջին ([[1965]])։ [[1957]] թվականի [[հունվարի 10]]-ին Էլիոթը 68 տարեկան հասակում ամուսնացավ Էսմե Վալերիա Ֆլեթչերի հետ։ Այդ ժամանակ վերջինս 30 տարեկան էր։ Ի տարբերություն իր առաջին ամուսնության, այս անգամ Էլիոթը իր ապագա կնոջը շատ լավ էր ճանաչում, քանի որ նա եղել էր Էլիոթի քարտուղարուհին "Ֆաբեր և Ֆաբերում" [[1949]] թվականից ի վեր։ Ամուսնությունը գաղտնի տեղի ունեցավ։ Նա ոչ մի կնոջից երեխա չունեցավ։

 

 

=== Ալֆրեդ Փրուֆրոքի սիրո երգը ===

Պոեմում նկարագրվում է Փրուֆրոքի գիտակցական փորձը՝ ողբալով նրա ֆիզիկական և մտավոր անգործությունը, կյանքում նրա կորցրած հնարավորությունները և հոգևոր առաջխաղացման թերին՝ մարմնական [[Սեր|սիրո]] անընդհատ ունեցած պակասի հետ։ Քննադատական կարծիքներ կան՝ արդյո՝ք պատմողը լքում է իր կեցավայրը պատումի ընթացքում։ Նկարագրված վայրերը կարող են մեկնաբանվել որպես իրական ֆիզիկական փորձառություններ, մտացածին հուշեր, կամ անգիտակից մտքի ծնունդ խորհրդանշական պատկերներ։

Պոեմի կառուցվածքի վրա մեծամասամբ ազդել է Էլիոթի կողմից [[Դանթե]]ի ակտիվ ընթերցումը, ինչպես նաև մի շարք այլ գրական երկեր, ներառյալ [[Համլետ (ողբերգություն)|Համլետը]]։

"Ամայի երկրից" հետո նա գրել է, որ նոր ձևի և ոճի կարիք ունի։ Նա մտադրվել էր չափածո պիես գրել՝ կիրառելով վաղ շրջանի [[ջազ]]ի ռիթմեր։ Պիեսում գործում էր Սուինիի կերպարը, որը առկա է նրա մի շարք պոեմներում, բանաստեղծություններում: Թեև Էլիոթը չի ավարտել պիեսը, սակայն այնտեղից երկու հատված հրատարակել է։ Էլիոթի կարծիքով այն մեկ գործողությամբ պիես չէ, սակայն երբեմն այն խաղում են մեկ գործողությամբ։<ref name=Gallup/> [[1934]] թվականին, մի խումբ հեղինակների հետ համագործակցելով, մասնակցում է "Ժայռը" պիեսի ստեղծման աշխտանքներին։ [[1935]] թվականին գրում է "Մարդասպանը տաճարում" չափածո թատերգությունը, իսկ դրանից հետո առավելապես աշխատում է կոմերցիոն թատերական երկերի վրա՝ "Ընտանիքի վերամիավորումը"([[1939]]), "Կոկտեյլով երեկույթը"([[1949]]), "Վստահելի քլերքը"([[1953]]) և "Պետական խոշոր գործիչը"([[1958]])։

 

Գրող Ռոնալդ Բուշը նշում է, որ Էլիոթի սկզբնական բանաստեղծությունները ունեն յուրօրինակ և համոզիչ էֆեկտ։ Կոնրադ Էյկենը հիացած էր, "Ինչքան դիպուկ և ամբողջական է ամեն ինչ ամենասկզբից։ Ամենսկզբից կա ամբողջականություն"։<ref name="english.illinois.edu">Bush, Ronald. "T.S. Eliot". American National Biography. Ed. John A Garraty and Mark C. Carnes. New York: Oxford University Press, 1999.[http://www.english.illinois.edu/maps/poets/a_f/eliot/life.htm].</ref>

Որոշ քննադատների կարծիքով (Գիլբերտ Սելդես, Կոնրադ Էյկեն և այլն ) "Ամայի երկիրը" անգլիական գրականության մեջ լավագույն բանաստեղծությունն է։ Մյուսների կարծիքով այն "թաքնված" է։ Էդմոնդ Վիլսոնը նրան անվանել է ,,մեր միակ իսկական պոետներից մեկը,,։ Վիլսոնը նաև մատնանշել է Էլիոթի թույլ կողմերից մեկը՝ կառուցվածքային միասնականության բացակայությունը։

 

=== Ազդեցությունը ===

 

== Ծանոթագրություններ ==