«Թոմաս Սթեռնս Էլիոթ»–ի խմբագրումների տարբերություն

=== ԱմուսնությունԱմուսնությունը ===

1915 թվականի [[հունիսի 26]]-ին Էլիոթը ամուսնանում է Վիվիեն Հեյ-Վուդի հետ։ ԸնտանիքինՀայրական կարճօջախ այցելություն կարճատև այց կատարելուց հետո Էլիոթը վերադառնալովվերադառնում է Լոնդոն ձեռնամուխև էստանձնում լինումմանկավարժական մի քանիշարք աշխատանքների։աշխատանքներ։ Նա դասավանդում էր Բիրբեքի քոլեջում<ref>[[John Richardson (art historian)|Richardson, John]], ''Sacred Monsters, Sacred Masters''. Random House, 2001, p. 20.</ref>։, Լոնդոնի համալսարանում։ Վիվիենի առողջական խնդիրների պատճառով ամուսնությունը նկատելիորեն անհաջող ընթացք ունեցավ։ Նա հաճախ էր տնից բացակայումտևական բժիշկներիժամանակով խորհրդովբացակայում՝ բուժման նպատակով մեկնելով այլտարբեր վայրեր, որը պատճառ դարձավ, որ Էլիոթը ավելի ու ավելի հեռանա կնոջից։ 1935 թվականին նրանք ի վերջո պաշտանապես ամուսնալուծվեցին: Այս զույգի փոխհարաբերություններն են ընկած [[1984]] թվականին տեղի ունեցածԷլիոթի գրած "Թոմ և Վիվ" պիեսիթատերգության հիմքումդիպաշարի ընկած էհիմքում, այսթատերգություն, զույգի ընտանեկան պատմությունը։ Այնորը [[1994]] թվականին վերամշակվելովվերամշակվելով՝ նկարահանվեց։

Մերթոնից հեռանալուց հետո, Էլիոթը աշխատում էրէ Հայգեյթ մասնավոր դպրոցում։ Այստեղ նա դասավանդում էր ֆրանսերեն և լատիներեն։ Ավելի ուշ նա դասավանդում էրէ Ռոյալ ԳրեմմըրԳրեմըր դպրոցում, որը Բուքինգեմշայրում գործող պետական դպրոց էր։ Հավելյալ գումար վաստակելու համարնպատակով նա գրքերի համար [[ակնարկ]]ներգրախոսություններ էր գրում ևնոր լույս տեսած գրքերի համար, դասախոսություններ կարդում Լոնդոնի համալսարանի քոլեջի երեկոյան հավելյալօժանդակ դասընթացների ժամանակ։ [[1917]] թվականին նա աշխատանքի է անցնում Լլոյդների բանկում (Լոնդոն)։ [[1920]] թվականին Փարիզ կատարած այցի ընթացքում նա հանդիպում է [[Ջեյմս Ջոյս]]ին։ Նրանք ընկերներ են դառնում<ref>[[Richard Ellmann|Ellmann, Richard]]. ''James Joyce''. pp. 492–495</ref>։ [[1925]] թվականին Էլիոթը, ԼլոյդիցԼլոյդների բանկից դուրս գալով, աշխատանքի է անցնում "Ֆաբեր և Գվյեր" (Ֆաբեր և Ֆաբեր) տպագրական ընկերությունում։ընկերությունում որպես տնօրեն։ Այստեղ նա աշխատում է մինչև իր կարիերայի վերջը՝ ի վերջո դառնալով տնօրեն։վերջը:

=== ԱնգլիկանիզմինԱնցումը անգլիկանիզմին անցումը և բրիտանական քաղաքացիություն ստանալը ===

[[1927]] թվականի [[հունիսի 29]]-ին Էլիոթը ունիտարիզմից անցում է կատարում անգլիկանիզմի, իսկայդ նույն տարվա նոյեմբերին ստանում է բրիտանական [[քաղաքացիություն]]։ Նա համարվում էր անգլո-կաթոլիկ՝ ինքն իրեն կոչելով "կլասիցիստ՝ գրականությունում, ռոյալիստ՝ [[քաղաքականություն]]ում և անգլո-կաթոլիկ՝ [[կրոն]]ում"<ref>Specific quote is "The general point of view [of the essays] may be described as classicist in literature, royalist in politics, and anglo-catholic {{sic}} in religion", in preface by T.S. Eliot to ''For [[Lancelot Andrewes]]: essays on style and order'', (1929)</ref><ref>[http://www.time.com/time/magazine/article/0, 9171, 756146, 00.html Books: Royalist, Classicist, Anglo-Catholic], 25 May 1936, ''Time''</ref>։ About thirty years later Eliot commented on his religious views that he combined "a Catholic cast of mind, a Calvinist heritage, and a Puritanical temperament"<ref>{{cite book|last=Eliot|first=T.S.|title=On Poetry and Poets|year=1986|publisher=Faber &amp; Faber|location=London|isbn=0571089836|page=209}}</ref>.

Մինչև [[1932]] թվականը Էլիոթը անընդհատ մտածում էր իր կնոջից բաժանվելու մասին։ Երբ Հարվարդից հրավեր ստացավ աշխատելու 1932-1933 թվականների ակադեմիական տարում, նա ընդունեց առաջարկը և թողելով Վիվիենին՝ մեկնեց Հարվարդ։ Վերադառնալով, նա օրինականորեն ամուսնալուծվեց՝ խուսափելով Վիվիենի հետ հանդիպումից։ Նրանք հանդիպեցին մեկ անգամ [[1932]] թվականից մինչև [[1947]] թվականը ընկած ժամանակահատվածում՝ մինչև Վիվիենի մահը։ 1938-1957 թվականներին Էլիոթի հրապարակային ուղեկիցն էր Մերի ՏրեվելյանըԹրևելյանը (Լոնդոնի համալսարան)։ Վերջինս ցանկանում էր ամուսնանալ Էլիոթի հետ։<ref>Ronald Bush ''T. S. Eliot: The Modernist in History'' 1991 – Page 11 "Mary Trevelyan, then aged forty, was less important for Eliot's writing. Where Emily Hale and Vivienne were part of Eliot's private phantasmagoria, Mary Trevelyan played her part in what was essentially a public friendship. She was Eliot's escort for nearly twenty years until his second marriage in 1957. A brainy woman, with the bracing organizational energy of a Florence Nightingale, she propped the outer structure of Eliot's life, but for him she, too, represented .."</ref><ref>Leon Surette ''The Modern Dilemma: Wallace Stevens, T.S. Eliot, and Humanism'' 2008 Page 343 "Later, sensible, efficient Mary Trevelyan served her long stint as support during the years of penitence. For her their friendship was a commitment; for Eliot quite peripheral. His passion for immortality was so commanding that it allowed him to ..."</ref><ref>Santwana Haldar ''T.S. Eliot – A Twenty-first Century View'' 2005 Page xv "Details of Eliot's friendship with Emily Hale, who was very close to him in his Boston days and with Mary Trevelyan, who wanted to marry him and left a riveting memoir of Eliot's most inscrutable years of fame, shed new light on this period in ..."</ref> 1946-1957 թվականներին Էլիոթը բնակվում էր միևնույն բնակարանում իր ընկեր Ջոն Հայվարդի հետ։ Վերջինս հավաքում և հետևում էր Էլիոթի թղթերին, ինքն իրեն կոչելով "Էլիոթի արխիվի պահակ"<ref>[[Lyndall Gordon|Gordon, Lyndall]]. ''T. S. Eliot: An Imperfect Life''. Norton 1998, p. 455.</ref>։ Երբ [[1957]] թվականին նրանք բաժանվեցին իրարից, Հայվարդը իրեն պահեց "Էլիոթի արխիվը", որը հետագայում նա կտակեց Թագավորական քոլեջին ([[1965]])։ [[1957]] թվականի [[հունվարի 10]]-ին Էլիոթը 68 տարեկան հասակում ամուսնացավ Էսմե ՎալերիյաՎալերիա Ֆլեթչերի հետ։ Այդ ժամանակ վերջինս 30 տարեկան էր։ Ի տարբերություն իր առաջին ամուսնությանըամուսնության, այս անգամ Էլիոթը իր ապագա կնոջը շատ լավ էր ճանաչում, քանի որ նա եղել էր Էլիոթի քարտուղարուհին "Ֆաբեր և ֆաբերում" [[1949]] թվականից ի վեր։ Ամուսնությունը գաղտնի տեղի ունեցավ։ Նա ոչ մի կնոջից երեխա չունեցավ։ Վաղ 1960-ականներին նա աշխատում էր ՎեսլեյանWesleyan համալսարանականUniversity մամուլիPress-ում համար որպես խմբագիր։

=== ՄահՄահը և պարգևներհիշատակը ===

Շատ ծխելու պատճառով Էլիոթը երկար տարիներ տառապում էր [[թոք]]երի հետ կապված առողջական խնդիրներից։ Մահացավ թոքերի էմֆիզեմայից իր տանըտանը՝ ԿենսինգթոնումՔենսինգթոնում [[1965]] թվականի [[հունվարի 4]]-ին։ ԱմփոփվածՆրա դիակը կիզվել է Գոլդերս Գրին դիակիզարանում։դիակիզարանում Կյանքիև, ընթացքումիր նակամքի նաևհամաձայն, ունեցելաճյունի էմոխիրը [[Հարբեցողություն|ալկոհոլային]]տեղափոխվել չարաշահմանէ հետՍբ. կապվածՄիքայելի խնդիրներ։ու Նրաբոլոր ցանկությամբհրեշտակների իրեկեղեցին՝ աճյունիՍոմերսեթ մոխիրըկոմսության տեղափոխվել էԻսթ ԻստՔոկեր Կոկերգյուղում, որտեղից էին գրողի նախնիները երկար տարիներ առաջ տեղափոխվել էին [[Ամերիկա]]։ ՀուշաքարԵկեղեցու Էլիոթիպատին, ի հիշատակ հիշատակինպոետի, փակցված է հուշատախտակ, որի վրա փորագրված էեն իրնրա ,,Իսթ Քոկեր,, բանաստեղծությունից(Իստ Կոկեր)հետևյալ տողեր՝ տողերը. "ԱյնտեղԻմ եմվերջը վերջանումիմ ես,սկզբի որտեղմեջ սկսվումէ, եմ։և Այնտեղիմ եմվերջի սկսվում,մեջ որտեղէ վերջանումիմ եմսկիզբը"։ [[1967]] թվականինթվականին՝ Էլիոթի մահվան երկրորդ տարելիցին [[Վեստմինստերյան աբբայություն|Վեստմինստերյան աբբայությու]]նումնում՝ Գրողների անկյունում տեղադրվեց նրա անունովհիշատակը հավերժացնող մեծ քար՝քար, գրողների անկյունում։ ։ Քարիորի վրա փորագրված էեն գրողի ծննդյան և մահվան թվերըտարեթվերը, նրա վաստակիՎաստակի աստիճանըշքանշանը և համահունչ տողեր իր "Փոքրիկ Գիդդինգ" բանաստեղծությունից տողեր։բանաստեղծությունից։<ref>http://www.tabathayeatts.com/Poets%20Corner.jpg</ref>

ԱյնՀուշատախտակ տանը,է որտեղփակցված նանաև մահացելայն էտան պատին, փակցվածորտեղ էնա կապույտմահացել հուշատախտակ։է:<ref>{{cite web|url=http://openplaques.org/plaques/500|title=T. S. Eliot Blue Plaque|publisher=''openplaques.org''|accessdate=2013 թ․ նոյեմբերի 23}}</ref>

Լինելով նման բարձր մակարդակի պոետ, Էլիոթը ստեղծագործել համեմատաբար փոքրաթիվ բանաստեղծություններ է համեմատաբարգրել։ փոքրՏարեկան թվովընդամենը բանաստեղծություններ։երկու-երեք Նաբանաստեղծություն շատէր լավհրատարակում: գիտերԻր այսնամակներից մասինմեկում խոստովանում է. ,,Լոնդոնում նույնիսկիմ իրհամբավն կարիերայիստեղծվել վաղէ շրջանում։բանաստեղծությունների մի փոքրիկ հատորյակի հիման վրա,,: Որպես կանոնկանոն՝ Էլիոթն Էլիոթը իր բանաստեղծությունները սկզբում հերթով տպագրում էր պարբերականներում կամ փոքրիկ գրքերումգրքույկներում, այնուհետև բոլորը ներառում էր մեկ գրքում։ Նրա առաջին ժողովածուն կոչվումվերնագրված է "Պրաֆրոկ և այլ դիտարկումներ" (1917)։ 1920 թվականին նա հրատարակում է ավելի շատ բանաստեղծություններ "Արա Վոս Պրեկում" և "Բանաստեղծություններ։1920"։ [[1925]] թվականին նա ժողովում է "Ամայի երկիր" և "Պրաֆրոկի" բանաստեղծությունները մեկ հատորում և ավելացնելով "Դատարկ մարդը"՝ կազմում է "Բանաստեղծություններ։1909-1925"-ը։

1915 թվականին Էզրա ՊաունդըՓաունդը հանդիպելով "Պոեզիա" ամսագրի խմբագրին, առաջարկում է հրատարակել "Ալֆրեդ Պրաֆրոկի սիրո երգը"։ Չնայած որ Պրաֆրոկի կերպարը միջին հասակի տղամարդ էր, Էլիոթը այն գրել է 22 տարեկան հասակում։