Տիր աստծուն Արիական գաղտնագիտության մեջ համապատասխանել է եթերի տարերքը, ինչը խորհրդանշել է գիտելիքը և մարմնավորվել է երկնային ոլորտով այն ժամանակակից գիտությունում ունի [[Իոնոլորտ]] անվանումը։
Տիրին նվիրված գլխավոր Կաճառը կոչվել է [[wikt:երազամույն|Երազամույն]]՝, կամ Զվարդնոց՝ այն այսոր կոչվում է [[Զվարթնոց]]։ վերանվանության միջոցով քրիստոնեական բարբարոսությունները սրբագրելու նպատակով։ Հայաստանում դավադրաբար և բռնի ուժով քրիստոնեություն հաստատելուց հետո այն առաջինն է քանդվել հայ/Արի/ ազգի մշակութային, կրոնական ինքնագիտակցությունըինքնագիտակցության պոռտալարը կտրելով ոչնչացնելու նպատակով։ Տիրի կաճարռ է եղել նաև Այրիվանքը՝ ներկայիսժամանակակից Գեղարդավանքը: Վանական համալիրի մուտքին հարող ժայռափոր փոսերըքարանձավները, ուր ուխտավորները երազանք պահելով փորձում են քարեր գցել՝ նախապես երազանք պահելովնետել, Տիրի պաշտամունքի մնացուկներն են և ուղղակիորեն վկայում են այնտեղ ժամանակին Տիրի կաճառի գոյության մասին: Տիրի կաճառ է եղել նաև Մեծամորում, Քարահունջում, Տաթևի և Հաղպատի տեղում: Արևմտյան Հայաստանում Տիր աստծուն նվիրված նշանավոր տաճարկաճարռ կար Արևմտյան Հայաստանուի Մշո Սուրբ Կարապետ վանքի տեղում: Տիրի կաճառ է եղել է նաև Սոսյաց անտառում՝ Արմավիր մայրաքաղաքի մոտ՝ Սոսյաց անտառումմոտ, որտեղ հայոցԲնապաշտ քրմերը գիտությունբնության երևույթներնրն են ուսումնասիրել, աստղաբանությամբաստղագիտությամբ զբաղվել:
Տիր աստծո տոնահանդեսը՝ Տիրական։ Հայոց հին տոմարի 4-րդ ամիսը Տիրի անունով կոչվել է [[Տրե]] կամ տրի, ծիածանը՝ Տիրական կամ Տրական գոտի։ Նրա անունով են կոչվել [[Տիրինկատար]] լեռը, Տիրակատար քաղաքը, Տրե և Տիրառիճ գյուղերը, ինչպես նաև մի շարք անձնանունները (Տիրան, Տիրոց, Տրդատ)։ Հելլենիստական դարաշրջանում հայերը Տիրին են նույնացրել [[Ապոլլոն]]ին և [[Հերմես]]ին։
