«ՆԱՏՕ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 293.
=== Սառը պատերազմի ժամանակահատված ===
Նախնական ժամանակաշրջանում ՆԱՏՕ-յի ռազմավարական
1961 թվականից ի վեր ամերիկացիները նպաստում են նոր ռազմավարական հայեցակարգի ընդունմանը՝ ըստ ճկուն պատասխանի դոկտրինի, մինչեւ որ բազմաթիվ եվրոպական երկրների տարաձայնություններից հետո կոնսեսուս տեղի չի ունենում: Ռազմավարական մեծ քննարկումը ՆԱՏՕ-յի որոշում կայացնող մարմիններում եւ դաշնային կառավարություններում զգալի ժամանակ է ծախսում:<br>
1966 թվականին ֆրանսիական կողմի ՝ միայն ռազմական ստորաբաժանումից դուրս գալն առիթ է ստեղծում վերակազմավորել ՆԱՏՕ-յի գործունեությունը եւ եվրոպական գլխավոր դաշնակիցներին, ինչպիսիք Միացյալ թագավորությունն ու Գերմանիայի դաշնային հանրապետությունն էին, տալ առավել իրավասություններ եւ փոխզիջում գտնել նոր ռազմավարական հայեցակարգի ընդունման համար, որը ճկուն արձագանքման սկզբունքերին վերջ կդներ: Այս չորրորդ հայեցակարգն իր բնույթով մնաց ուժի մեջ մինչեւ Սառը պատերազմի ավարտը:<br>
Սառը պատերազմի ընթացքում դաշնակիցների կողմից հիմնական սպառնալիքը սպասելի էր Խորհրդային միության կողմից, որն առնվազն քանակական առումով ՆԱՏՕ-յի ուժերին գերազանցում էր եւ կարող էր լայնածավալ հարձակում ձեռնարկել Արեւելյան Եվրոպան նվաճելու համար: Ընդդեմ այսպիսի վտանգի՝ ՆԱՏՕ-ն հաջող կերպով ընդունեց երեք ռազմավարական դրույթներ պայմանագրային ուժերի կիրառման համար.<br>
• Հիմնադրումից մինչեւ 1958 թվականը Արեւմուտքի դաշնային ուժերի թուլությունն այնպիսին էր, որ պլանները նախատեսեցին վերադասավորման ռազմավարություն՝ հանձնարարված Ռենի եւ Իսելի կողմից, որոնք պաշտպանության հիմնական գիծն էին կազմում:
• 1958 թվականի հուլիսին ՆԱՏՕ-յի շտաբ-կայանները, հաշվի առնելով իրենց ուժերի օպերացիոն հնարավորությունների ամրապնդումը, ընդունում են Արեւմտյան Եվրոպայի կիսաառաջնային պաշտպանության
• 1963 թվականին, ի համադրություն ճկուն արձագանքման նոր ռազմավարական հայեցակարգին վերաբերող քննարկումների եւ գերմանացիների պնդող պահանջներին պատասխանելու նպատակով, ովքեր ժամանակ առ ժամանակ հասան
== Սառը պատերազմից հետո ==
[[Պատկեր:NATO-2002-Summit.jpg|մինի|ՆԱՏՕ-յի գագաթաժողովը Պրահայում, 2002 թվական]]
| |||