«Բանդունգի կոնֆերանս»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Բանդունգի կոնֆերանս''' [[1955]] թվական, [[Ասիա]]յի և [[Աֆրիկա]]յի 29 երկրների կոնֆերանս։ Տեղի է ունեցել [[Բանդունգ|Բանդունգում]]ում ([[Ինդոնեզիա]]), [[ապրիլի 18]]–[[Ապրիլի 24|24]]–ին։ Նախաձեռնողներից ([[Հնդկաստան]], [[Մյանմա|Բիրմա]], [[Ինդոնեզիա]], [[Պակիստան]], [[Շրի Լանկա|Ցեյլոն]]) բացի կոնֆերանսին մասնակցում էին [[Աֆղանստան]]ը, [[Կամբոջա]]ն, [[Չինաստան|ՉԺՀ–ն]], [[Եգիպտոս]]ը, [[Եթովպիա]]ն, Ոսկե Ափը, [[Իրան]]ը, [[Իրաք]]ը, [[Ճապոնիա]]ն, [[Հորդանան|Հորդանանը]]ը, [[Լաոս]]ը, [[Լիբանան|Լիբանանը]]ը, Լիբերիան, [[Լիբիա]]ն, [[Նեպալ]]ը, [[Ֆիլիպիններ]]ը, [[Սաուդյան Արաբիա|Աաուդյան Արաբիան]], [[Սուդան]]ը, Աիրիան, [[Տաիլանդ]]ը, [[Թուրքիա]]ն, ՎԴՀ–ն, Հարավային Վիեւոնամը, [[Եմեն]]ը։ Բանդունգի կոնֆերանսի մասնակիցները դատապարտեցին գաղութատիրությունը, ռասայական սեգրեգացիան և խտրականությունը, դիմեցին ՄԱԿ–ի Անվտանգության խորհրդին՝ աջակցելու [[Կամբոջա]]յի, Ցեյլոնի, [[Ճապոնիա|Ճապոնիա]]յի, Հորդանանի, [[Լաոս]]ի, [[Լիբիա]]յի, [[Նեպալ]]ի և միացյալ [[Վիետնամ|Վիետնա]]միի ՄԱԿ ընդունվելուն։ Եզրափակիչ կոմյունիկեի՝ ընդհանուր խաղաղությանն ու համագործակցությանն օժանդակելու վերաբերյալ հայ տարարության հիմքում ընկած էին խաղաղ գոյակցության հինգ սկզբունքները։ Այդ նույն փաստաթուղթը պարունակում էր տնտեսական ու մշակութային համագործակցության, զինաթափման, ատոմային ու ջերմամիջուկային զենքի արտադրությունը, փորձարկումն ու գործադրումն արգելելու, ինչպես նաև վիճելի հարցերը խաղաղ միջոցներով կարգավորելու կոչ։ Բանդունգի կոնֆերանսը նպաստեց Ասիայի և Աֆրիկայի ժողովուրդների ազգային ինքնագիտակցության ամրապնդմանն ու ազատագրական շարժման հետագա զարգացմանը։