«Սեպտիմիոս Սևերոս»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 21.
Որպեսզի կոտրի Նիգերին, որը դաշնագիր էր կնքել [[պարթևներ]]ի հետ, 194 թ-ին Սևերուսը որդեգրեց Ալբինային, և նշանակեց նրան [[Բրիտանիա (Գոյաս)|Բրիտանական]], [[Գալլիա Բելգիկա|Գալլական]] և [[Իսպանիա|Իսպանական]] զորքերի հրամանատար նաև իր համագահակից։ Նիգերը կրեց մի շարք պարտություններ և վերջնականապես տապալվեց Իսուսում։ Մինչ Սևերուսի զորավարները Բյուզանդիայում պաշարել էին Նիգերի մնացած զորքը, ինքը կառավարիչը մարտում էր պարթևների դեմ և կրկնելով Տրայանի քայլը՝ Հռոմին վերադարձրեց [[Արաբական թերակղզի|Արաբական թերակզին]] և [[Միջագետք (Հռոմեական նահանգ)|Միջագետքը]]։
 
Որպեսզի ուժեղացնի իր ընտանեկան իրավահաջորդությունը, Սևերուսը հայտարարեց իրեն [[Մարկ Ավրելի|Մարկ Ավրելիի]] որդին, և [[Կոմմոդոս|Կոմմոդուս<nowiki/>ի]] եղբայր։ Իսկ իր որդուն՝ [[Բասսիան Կարակելլ|Բասսիան Կարակելլին]] տվեց «Մարկոս Ավրելիոս Անտոնիուսի» անունը։ Ալբինը արդեն անհրաժեշտ չէր կայսերը և նա ստպված էր սպասել Սենատի օգնութանըօգնությանը, որպեսզի արտասաներ Սևերուսի ավանդադրումը։ Սակայն, 197թ․-ի փետրվարին Լիոնի ճակատամարտում՝ Սևերուսը, գլխավորելով 100000-անեց զորքը, ջախջախեց իր հակառակորդին և դարձավ բացարձակ կառավարիչ։ 198թ-ին Սևերուսի իր մեծ որդուն դրձնում է համակառավարիչ, իսկ փոքրին՝ կայսր։ Ազատվելով բոլոր մրցակիցներից՝ նա սկսեց իր երկրորդ հարձակումը պարթևների դեմ, որի արդյունքում գրավեց Սելվկիան, Կտեսիֆոնը։
 
Իր վերջին ճակատամարտը Սևերուսը բարեհաջող է անցկացրել Բրիտանիայում և այնտեղ հաղթել է [[պիկտ|պիկտ<nowiki/>երին]] և վերակառուցել [[Հադրիանոսի պատ|Հադրիանուսի պատը]]։ Սակայն, տեղական կլիման ավելի էր սրացրել հին հիվանդությունները և նա մահացավ Յորկում 211թ-ին։ Սևերուսը աստվածացվել է, իսկ իր աճյունը որդիները բերել են [[Հռոմ]]։