«Արագոներեն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Արագոներենը ծագել է ժողովրդական [[լատիներեն]]ից [[Պիրենեյներ]]ում 7-8-րդ դարերում բասկյան հիմքի ակնառու ազդեցությամբ։ [[Միջնադար]]ում լեզուն կոչվում էր նավառոարագոներեն, քանի որ Արագոնը գտնվում էր Նավառական[[Նավարրայի թագավորություն|Նավառայի թագավորության]] իշխանության տակ։

[[Ռեկոնկիստա]]յի կամ Արագոնի՝ դեպի հարավ՝ մուսուլմանների[[մուսուլմաններ]]ի հողեր ընդարձակման հետ արագոներենը տարածվեց նվաճված տարածքներում։ 13-14-րդ դարերը եղել են արագոներենի ամենշատամենaշատ տարածման ժամանակները։ Բարսելոնայի կոմսության հետ Արագոնի միացումից հետո արագոներենը կրել է կատալոներենի մեծ ազդեցությունը։ Թագավորական դիվանատունը գործավարության մեջ կիրառում էր լատիներեն, կատալոներեն և արագոներեն, ինչպես նաև երբեմն-երբեմն օքսիտաներեն։[[օքսիտաներեն]]։

[[1412]] թվականին Արագոնում Տրաստամարի դինաստիայի հաստատումից հետո կաստիլերենը արագորեն դարձավ արքունի և արագոն արիստոկրատիայի լեզու։ Քաղաքային բնակչությունը և բարձրաշխարհիկ հասարակությունը դարձան կաստիլյանիզացիայի հիմնական օջախները, որոնք արագոներենը վերածեցին «գյուղի լեզվի»։

Ֆրանկոյի բռնապետությունից հետո սկսվեց արագոներենի վերածնունդը, որը նշանավորվեց միավորումներ ստեղծելով, որոնք զբաղվում էին լեզվի պահպանմամբ և զարգացմամբ, բարբառները և ուղղագրությունը արգավորելուկարգավորելու փորձեր էին կատարում։