«Դանթե Ալիգիերի»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Ուշ միջնադար]]ում պոեզիայում գերակշռում էր լատիներեն գրվածքները, որի պատճառով դրանք հասանելի էին միայն հարուստ և կրթված հանդիսատեսին։ Սակայն, De vulgari eloquentia աշխատության մեջ Դանթը պաշտպանել է գրականության մեջ մայրենի լեզվի օգտագործումը: Նա ինքը նույնիսկ գրել է Տոսկանյան բարբառով այնպիսի աշխատություններում, ինչպիսիք են «[[Նոր կյանք (Դանթե)|Նոր կյանքը]]» (1295) և վերոհիշյալ «[[Աստվածային կատակերգություն]]ը». այս ընտրությունը չնայած իր ոչ ուղղափառությանը, կարևոր նախադեպ դարձավ, որին հետևեցին իտալացի գրողներ [[Ֆրանչեսկո Պետրարկա|Պետրարկան]]ը և [[Ջովաննի Բոկաչչո|Բոկաչչո]]ն: Արդյունքում, Դանթեն կարևոր դեր է խաղացել Իտալիայի ազգային լեզվի ստեղծման գործում: Դանթեի նշանակությունը տարածվել է նաև իր երկրից այն կողմ․ նրա Դժոխքի, Քավարանի և Դրախտի պատկերների նկարագրությունը ոգեշնչել է արևմտյան արվեստի զգալի մասին, և նշվում է իր ազդեցությունը այնպիսի բանաստեղծների վրա, ինչպիսիք են [[Ջոն Միլթոն]]ը, [[Ջեֆրի Չոսեր]]ը, [[Ալֆրեդ Թեննիսոն]]ն և շատ ուրիշներ։ Բացի այդ, նրան է վերագրվում [[տերցին]]ի օգտագործումը, որը եռատող բանաստեղծական տան տեսակ է։

 

 

== Կենսագրություն ==