[[Կոմունա]]յի [[տարածք]]ը դեպի [[ծով]] թափվող Չեչինա [[գետ]]ի գետաբերանում բնակեցվել է դեռևս էտրուսկների ժամանակաշրջանում և եղել է կապող օղակ Վոլտերոյի և
Պոպոլոնիայի միջև։
[[Հին Հռոմ]]ի ժամանակաշրջանում այստեղ էր գտնվում [[Ալբինուս Չեչինա]]յի ամառանոցը, որը հավանաբար այդ շրջանի գյուղատնտեսական [[կենտրոն]]նկենտրոնն էր համարվում։[[Հռոմեական կայսրություն|Հռոմեական կայսրության]] անկումով և հռոմեական ունեցվածքի կործանումով Մարեմմայի ծովափնյա տարածքները աստիճանաբար ճահճացան և 11-րդ դարում [[մալարիա]]յի տարածման արդյունքում այդ տարածքը լիովին անմարդաբնակ դարձավ։ Չեչինան սկզբից պատկանում էր կոմս Գերադեսկային, իսկ [[1121]] թվականից [[Պիզա]]յի եպիսկոպոսներին, նրան հիշատակել է [[Դանտե]]ն իր «Աստվածային կատակերգության» մեջ։ 16-րդ դարից ի վեր փորձեր արվեցին չորացնելու տեղանքը, սկզբում Կոզիմո [[1]]-ինի և Ֆերդինանդ [[1]]-ինի նախաձեռնությամբ, ապա [[մարգարե]] Կառլո Ջինորի, բայց միայն [[19]]-րդ դարի կեսերին Լեոպոլդ [[2]]-րդ Մեծ Պապի վերականգնման աշխատանքները հաջողությամբ պսակվեցին։ Տարածքը արագ վերաբնակեցվեց, կառուցվեցին ճանապարհներ և երկաթգծեր։
Չեչինան պաշտոնապես հռչակվեց որպես քաղաք [[1852]] թվականին, սակայն [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ից հետո, քաղաքը, որը եղել էր [[առևտուր|առևտրային]] կենտրոն, ավերվել էր և կրկին վերակառուցվեց հետպատերազմյան տարիներին։ Այժմ դա հայտնի առողջարանային քաղաք է։
Չեչինա-Մարե ծովափնյա քաղաքն ունի լայնարձակ և ավազոտ լողափ, բազմաթիվ սրճարաններ և [[բար]]եր։բարեր։ Այստեղ գտնվող լողափները վճարովի են, անվճարները գտնվում են հարավային հատվածում, [[սոճի|սոճու]] անտառների հարևանությամբ։ Այս փշատերև անտառը, որը ձգվում է ծովի ափին զուգահեռ և կազմված է սոճիներից, [[Հալեպյան եղևնի|հալեպյան եղևնուց]], և [[Մակվիս|մակվիսից]] ի սկզբանե տնկվել են ծովի քամիներց պաշտպանվելու համար: Այն զբաղեցնում է մոտավորապես [[15]] կմ տարածք Չեչինա գետի գետաբերանից մինչև հարևան [[Բիբոնա]] կոմունան և ամռանը տապից պաշտպանում է: [[1977]] թվականից փշատերև անտառը պաշտպանվում է [[պետություն|պետության]] կողմից:
