«Լոգոգրամ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Լոգոգրաֆային համակարգերն ընդգրկում են ամենավաղ գրային համակարգերը: Մերձավոր Արևելքի, [[Աֆրիկա|Աֆրիկայի]], Չինաստանի և Կենտրոնական Ամերիկայի առաջին պատմական քաղաքակրթությունները կիրառել են լոգոգրաֆային գրերի տարբեր ձևեր:

Շատ լեզուների համար ամբողջովին լոգոգրամներից բաղկացած գիրը գործնական չէր լինի, <ref>{{cite book|title=Reading the Maya Glyphs|first1=Michael|last2=Van Stone|first2=Mark|date=2001|isbn=978-0500285534|page=18|last1=Coe}}</ref> և այդպիսին գոյություն էլ չունի, բացի մի լոգոգրաֆային գրից, որը հորինվել է արհեստական մի լեզվի՝ [[Տոկիպոնա]]<nowiki/>յի համար: Վերջինս մինիմալիստական լեզու է, որը սահմանափակված է միայն 120 ձևույթով: Լոգոգրաֆային բոլոր համակարգերը, որոնք երբևէ օգտագործվել են բնական լեզուների համար, լոգոգրամների համեմատաբար սահմանափակ համակարգն ընդլայնելու համար հիմնված են ռեբուսի սկզբունքի վրա. նիշերն օգտագործվում են այն պատճառով, որ ունեն հնչյունական որոշակի արժեքներ՝ [[Բաղաձայններ|բաղաձայնային]] կամ վանկային: ''Լոգովանկային համակարգ'' տերմինն օգտագործվում է շեշտելու համար գրերի մասնակի հնչյունային բնույթը, երբ դրանցում տիրապետող է վանկային բնույթը: Ե՛վ հին [[Եգիպտերեն|եգիպտերենում]] , և՛ [[Չինարեն|չինարենում]] եղել է հնչյունային այսպիսի տարրերի ձուլում որոշիչների հետ: