«Կաստորի և Պոլիդևքեսի տաճար»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Կաստորի և Պոլուքսի տաճար''' (Italian: Tempio dei Dioscuri), անտիկ տաճար [[Իտալիա]]յի մայրաքաղաք [[Հռոմ]]ում<ref name="jr1992">{{cite book|author=L. Richardson, jr|title=A New Topographical Dictionary of Ancient Rome|url=https://books.google.com/books?id=K_qjo30tjHAC&pg=PA75|date=1 October 1992|publisher=JHU Press|isbn=978-0-8018-4300-6|pages=75–}}</ref>։ Տեղակայված է [[ՀռոմՀռոմի ֆորում]]ի ֆորումում։ում։ Սկզբնական կառույցըշինությունը կառուցվել է Առաջին Լատինական պատերազմում տարած հաղթանակի համարպատվին (Մ․ թ․ ա 495)։ Կաստորը և Պոլուքսը [[Զևս]]ի և [[Լեդա]]յի երկվորյակ որդիներն են։ Նրանց պաշտամունքը Հռոմ է եկել [[Հունաստան]]ից<ref name="Parker1879">{{cite book|author=John Henry Parker|title=The Archaeology of Rome: Forum romanum et magnum|url=https://books.google.com/books?id=Ux7TAAAAMAAJ&pg=PA33|year=1879|publisher=J. Parker|pages=33–}}</ref>։

Հին Հռոմի վերջին թագավորը՝ [[Լուկիոս Տարքվինիոս ԳոռոզնԳոռոզ]]ն ու իր դաշնակիցներ՝դաշնակից լատինացիները պատերազմ սկսեցին նորընծա [[Հռոմեական Հանրապետություն|Հռոմեական Հանրապետության]] հետ, և հռոմեացի բռնապետդիկտատոր Ավլուս Պոստումիոս Ալբուս Ռեգիլլենսիսը խոստացավ կառուցել Dioscuri տաճար, եթե հանրապետականները կարողանան հաղթել։ Ըստ լեգենդի Կաստորն ու Պոլուքսը ճակատամարտում հայտնվեցին ճակատամարտում և օգնեցին հանրապետականներին։ Ավարտից հետո նրանք հայտնվում են Հռոմի ֆորումում և հայտարարում հաղթանակի մասին։ Տաճարը կանգնեցված է նրանց հայտնվելու ենթադրյալ տեղում։

Հանրապետության ժամանակաշրջանում տաճարը ծառայում էր որպես [[Հռոմեական սենատ|Հռոմի սենատի]] հանդիպման վայր, իսկ Մ․ թ․ ա 2-րդ դարի կեսերին նրադրա ամբիոնը ճառասացների հարթակն էր։ Կայսերական ժամանակաշրջանում տաճարը եղել է Պետական գանձարան։

Մ․ թ․ ա 14 թվականին ֆորումի մեծ մասը հրդեհվում է։ Լիվիայի որդին՝ [[Տիբերիոս]]ը վերակառուցում է Կաստորի և Պոլուքսի տաճարը։ Վերջինիս օծումը տեղի է ունեցել 6-րդ դարում։ Ներկայիս տաճարի մնացորդները Տիբերիոսի ժամանակաշրջանինն են, բացի ամբիոնից։ Վերջինս կառուցվել է Մետելլուսի ժամանակաշրջանում։օրոք։

Տաճարը հավանաբար անկում է ապրել 4-րդ դարում, երբ Lacus Juturnae ավազանի դիմացի պատը կառուցվել է տաճարիդրա մնացորդներով։ Նրա հետագա պատմության մասին այլևս ոչինչ հայտնի չէ։ 15-րդ դարում սկզբնական կառույցից միայն երեք սյուն ենէ կանգուն մնացել։ Տաճարի հարակից փողոցը կրել է via Trium Columnarum անունը։

Տաճարն ուներ ութ կորնթոսյան սյուներ կարճ կողմերում և տասնմեկ սյուն՝ երկար կողմերում։ Ամբիոնն ունիունեցել է 7 մ բարձրություն, 32 մ լայնություն և 49 մ երկարություն։ Կառույցը պատված է եղել տուֆով, որը հետագայում հեռացվել է։ Ըստ հնագույն աղբյուրների տաճարն ունեցել է եզակի կենտրոնական աստիճան, որով բարձրանում էին ամբիոն, սակայն պեղումների արդյունքում հայտնաբերվել են երկկողմանի աստիճաններ։