«Օլեգ Լոբով (պատմաբան)»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Օլեգ Նիկոլաևիչ Լոբով''' ({{lang-ru|Олег Николаевич Лобов}}, {{ԱԾ}}), [[ռուս]] պատմաբան, գավառագետ, գրող, պահեստազորի գնդապետ, [[Հայրենական մեծ պատերազմ]]ի վետերան, կազակության վերածննդի ակտիվ մասնակից: Նախաձեռնող խմբի կազմում մասնակցել է [[Դոնի կադետական կորպուս|Դոնի կայսր Ալեքսանդր III-ի անվան կադետական կորպուսի]] վերաստեղծմանը<ref>[http://cadethistory.ru/donskoy-imperatora-aleksandra-iii-k История]</ref>, որտեղ հետագայում երկար տարիներ աշխատել է մանկավարժ և թանգարանի պահապան: 2006 թվականից եղել է ՆովոչերկասկՆովոչերկասսկ քաղաքի պատվավոր քաղաքացի<ref>[https://novochgrad.ru/about/people/id/20.html Почетные граждане города Новочеркасска]</ref><ref>[http://novocherkassk.net/wiki/freemens Почетные граждане города Новочеркасска]</ref>:

1941 թվականիցթվականի հունիսին Օլեգ Լոբովը ավարտել էր միջնակարգ դպրոցի իններորդ դասարանը, դեռ 16 տարին չլրացած նա օգոստոսին կամավոր համալրում է [[Կարմիր բանակ]]ի շարքերը: Մի քանի ամիս սովորում է Վլադիմիրի հետևակային ուսումնարանում: 1941 թվականիցթվականի նոյեմբերի 7-ին նա Կարմիր հրապարակի նշանավոր զորահանդեսի մասնակիցների շարքերում մեկնում է ռազմաճակատ: [[Մոսկվա]]յի մատույցներոմմատույցներում տեղի ունեցած երկարատև արյունակիարյունալի մարտերի ընթացքում Օլեգ Լոբովը ստանում է իր առաջին մարտական շքանշանը` «Արիության համար» մեդալը:

1942 թվականիցթվականի սեպտեմբերի 1-ից ՕկեգՕլեգ Լոբովը հանդես է գալիս Ստալինգրադյան ռազմաճակատում, որտեղ էլ պարգևատրվում է «Ստալինգրադի պաշտպանության համար» մեդալով, որն էլ համարվում է նրա պարգևներից ամենանշանավորը: 1943 թվականից Օլեգ Նիկոլաևիչը Կուրգան քաղաքում սովորում է Ստալինգրադի տանկային ուսումնարանում «Т-34» տանկի հրամանատար մասնագիտացումով: Դեկտեմբերին նրան շնորհվում է «կրտսեր լեյտենանտի» զինվորական կոչում:

1944 թվականի ամռանից Լոբովը նորից տանկի հրամանատար է, բայց արդեն 5-րդ գվարդիական Դոնի կազակական հեծելազորային կորպուսի 12-րդ գվարդիական կազակական դիվիզիայի 54-րդ տանկային գնդում: 1944 թվականիցթվականի նոյեմբերի վերջին կատաղի մարտեր էին գնում Հունգարիայի ազատագրության համար: 54 տանկային գնդի առջև խնդիր էր դրված 43-րդ և 45-րդ Դոնի հեծելավաշտային կազակական գնդերի հետ սերտ համագործակցությամբ գրավել [[Դանուբ]]ի գետանցումը և Մոխաչ քաղաքը: «Т-34» տանկը, աշտարակին «Դոնի կազակ» գրությամբ, դուրս է գալիս գետի ափ հինգ հոգանոց անձնակազմով: Մարտական մեքենայի հրամանատարն էր լեյտենանտ Օլեգ Լոբովը: Հարմար դիրք գրավելով և վաշտի երեք տանկերը նախապատրաստելով գրոհի լեյտենանտ Լոբովը ստորաբաժանումներին տանում է հերթական հարձակման: Սակայն թշնամին կատաղի կրակ է թափում նրանց վրա՝ գրոհի նետելով երեք տանկեր, երկու զրահամեքենա տասնյակ ավտոմատավորներով: Ճանապարհի աջից և ձախից ուղիղ կազակների ուղղությամբ մարտի են նետվում երկու «Հովազներ»: Դրանցից յուրաքանչյուրի հետևից շարժվում էին զրահամեքենաները, իսկ ճանապարհի կենտրոնով գնում էր անսովոր ահեղ ծանր տանկ: Կազակները ոչինչ չգիտեին գերմանական զորամասերում վերջերս հայտնված «Արքայական վագրի» մասին: [[Հիտլեր]]ի մտահղացմամբ դրանք պետք է բեկում մտցնեին պատերազմում և առաջին անգամ էին հանդիպում մեր տանկիստներին: Լեյտենանտ Օլեգ Լոբովի անձնակազմի կողմից խբվածխփված այս «Արքայական վագրը» դարձավ այդ տիպի միակ տանկը 5-րդ գվարդիական Դոնի կազակական հեծելազորային կորպուսի մարտական հաշվում: Իրենց մարտական ուղին դոնականները ավարտեցին 1945 թվականիցթվականի մայիսի 9-ին Ավստրիական Ալպերում: «Դոնի կազակ» մակագրությամբ տանկերի աշտարակների մյուս կողմում հայտնվեց սուվորովյան լոզունգը «Փառք Ալպերին»:

Նովոչերկասկում Օլեգ Նիկոլաևիչ ԼոբովըԼոբովն ապրեց իր կյանքի միայն երկրորդ կեսը` արժանանալով Պատվավոր քաղաքացու կոչման: Այստեղ Օլեգ Նիկոլաևիչին ճանաչում էին ոչ միայն որպես մոլի կոլեկցիոներ, այլ նաև գավառագետ: Նա եղել էր ծանր տանկերի գնդի հրամանատար, որը տեղակայված էր դեռևս մինչպատերազմական ժամանակներից հայտնի հրամանատարական կազմի կատարելագործման Կարմրադրոշ հեծելազորային դասընթացների կազմակերպման տարածքում: Մինչ հեղափոխությունըհեղափոխությունն այստեղ տեղակայված էր Դոնի կայսր Ալեքսանդր III-ի կադետական կորպուսը: Եվ երբ վերակառուցման ժամանակահատվածում պահեստի սպաների նախաձեռնող խումբը սկսեց զբաղվել նույն անվամբ ուսումնական հաստատության վերակառուցմամբ, Օլեգ Նիկոլաևիչը պատահականորեն չհայտնվեց դրանց թվում, քանի որ նա Միտյակինսկի ստանիցայի Լոբովների սերնդի տոհմական կազակակներիցկազակներից էր:

Իր ամբողջ կյանքում Օլեգ Նիկոլաևիչ Լոբովը հավաքում էր Նովոչերկասկի վերաբերյալ ֆոտոբացիկներ, պարբերական հրատարակություններ և նամականիշեր: Պահեստազորում լինելով, նա ավարտում է Կաբարդինո-Բալկարական պետական համալսարանի պատմական ֆակուլտետը, դառնալով պատմաբան ոչ միայն հակումով այլև մասնագիտությամբ: Մի շարք բուհերում դասավանդում էր ռազմական արվեստի պատմություն, համալսարաններից մեկի ուսումնական մասի վարիչն էր: Ամենուր ուսանողներին պարտադիր ծրագրից դուրս գիտելիքներ էր տալիս, սեր էր ներարկում այն երկրամասի նկատմամբ, որտեղ բախտ էր վիճակվել ծնվել, ապրել ու սովորել: 1992 թվականին «Հայրենիքի հուշարձաններ» գործակալությունը «Դոնը հին բացիկներում» անվանակարգում թողարկել է «Նովոչերկասկ» ժողովածուն, որի կազմի մեջ մտել են Լոբովի հավաքածուի 20-րդ դարի սկզբի 28 փոստային բացիկներ: Իսկ տասը տարի անց Ռոստովում նրա հավաքածուի հիման վրա լույս է տեսնում «Նովոչերկասկ Դոնի կազակների մայրաքաղաք» բացիկների հավաքածուն: Քաղաքային Կենտրոնական գրադարանի գավառագիտության բաժնի նյութերի օգնությամբ Օլեգ Նիկոլաևիչը նախապատրաստում է «XX դարի Դոնականները : Դոնական սպաները` 1914-1918 թթ. «Առաջին համաշխարհային պատերազմի գեորգիևյան ասպետները» ժողովածուն, որը հրատարակվում է Ռոստովում 2004 թվականին:

Երկար տարիներ համագործակցում է «Ստանիցայի լրատու» ամսագրի խմբագրության հետ, որը հրատարակվում էր [[Կանադա]]յում, կազակ էմիգրանտների հետնորդների կողմից: ԼոբովըԼոբովն ամսագրի համար պատրաստում է Դոնի ժամանակակից կազակության, Նովոչերկասկի և Դոնի կադետական կորպուսի մասին բազմաթիվ հոդվածներ: Դրան ի պատասխան նա ստանում էր բազմաթիվ նամակներ և ծանրոցներ ամսագրի համարներով, որտեղ հրապարակվել էին նրա գործերը: