«Իրավունքի քաղաքագիտություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 9.
1.[[Փիլիսոփայություն|Փիլիսոփայական]]– հայտնի է [[Հին աշխարհ|Հին Աշխարհ]]ում։ Շարունակվում է մինչեւ XIX դարի կեսը: Քաղաքական գիտության հիմնադիրը [[Արիստոտել]]ն է, հայտնի բանախոս [[Ցիցերոն]]ը նույնպես մեծ դեր ունի այս գիտության զարգացման համար։ Իտալացի գիտնական [[Նիկսելո Մաչավիել]]ը, ով ապրում էր [[Ֆլորենցիա]]յում (16-րդ դար) և համարվում է ժամանակակից քաղաքագիտության հիմնադիրը, առաջինը ներկայացրեց քաղաքական գիտությունը որպես անկախ գիտություն:
 
2.Էմպիրիալ– XIX դարի կեսեր– 1945 թ։ [[Քաղաքագիտություն|Քաղաքագիտության]] ուսումնասիրությունը սկսվում է գիտական մեթոդներով: Զարգացման վրա մեծ ազդեցություն ունեցավ սոցիոլոգիան։ Տեղի է ունենում [[Մարքսիզմ]]ի շարժումը։ 1920-ական եւև 1930-ական թվականներին [[Միացյալ Նահանգներ]]ը դարձավ քաղաքագիտության կենտրոն։ Սկսվում է քաղաքական գիտությունների ուսուցումը ուսումնական հաստատություններում։
 
3.Արտացոլում– 1945- շարունակվում է այսօրվա դրությամբ։ 1948 թ.-ին [[ՅՈՒՆԵՍԿՕ]]-ի հովանու ներքո հրավիրվեց քաղաքական գիտնականների միջազգային [[Կոլոքվիում|կոլոքվիում]], որտեղ քննարկվեցին քաղաքագիտության հարցերը, որոշվեց քաղաքական գիտության առարկան, օբյեկտը եւև խնդիրները:
 
=== Գիտական աշխատանքներ ===
 
* Քաղաքական մտածողության գոյատևման ամենահին աշխատանքներն են Արիստոտելի « Քաղաքականություն », Պլատոնի, Ցիցերոնի « Պետություն », Աուրելիուս Ավագինի « Աստծո քաղաքի մասին » աշխատությունները: Հատուկ նշանակություն ունի Հին ԱրեւելքիԱրևելքի քաղաքական միտքը։
 
* Միջին դարեր – Թոմաս Աքվինացին եւև նրա հետեւորդներըհետևորդները Սալամանյան դպրոցում:
 
* Վերածնունդ – Մաքիավելի՝ «Պետություն»– քաղաքականության տեսանկյունից որպես աստվածային նախախնամության առարկայի մերժումը, միապետների ուժը դիտվում է որպես մարդկային ամբողջ երեւույթերևույթ, հետեւաբարհետևաբար Մաքիավելիի գիրքը շատերի կողմից ընկալվում է որպես ծայրահեղ քաղաքական ցինիզմի օրինակ:
 
* Նոր ժամանակներ– Սպինոզա՝ «Աստվածաբանական-քաղաքական թեզիս»
Տող 25.
* XIX դար. Մարքսի, Ուեբերի եւ Սպենսերի սոցիալական հասկացությունները
 
* XX դար. Պոպպեր, «Բաց հասարակություն եւև նրա թշնամիները»; տոտալիտար քաղաքական գիտություն (Հիտլերի քաղաքական գործեր, Քադաֆի, «պատմական նյութականություն»), Հռոմի ակումբի աշխատանքները
 
== Քաղաքագիտության պատմությունը որպես կարգապահություն ==