Վիքիպեդիա

«Գրիգոր I (Հռոմի պապ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Տող 3.
 
== Կենսագրությունը ==
Ըստ պատմագրության, Գրիգորը ծնվել է [[540]]թվականին, հայտնի, հարուստ [[Անիցիեներ|Անիցիեների]]ների սենատորական ընտանիքում,որի անդամներն առնվազն մեկ դար ծառայել էին եկեղեցուն. նրա պապը, հավանաբար, եղել է Հռոմի եպիսկոպոս [[Ֆելիքս III (II) (Հռոմի պապ)|Ֆելիքս III (II)]] ([[483]]—[[492]]թթ.), հայր [[Ագապիտ I]]-ը ([[535]]—[[536]] թթ.) նույնպես եղել է նրա ազգականը: Գրիգորի հայր Գորդիանը կարևոր պաշտոն էր զբաղեցնում եկեղեցական վարչակազմում: Մայրը՝ [[Սուրբ Սիլվիա|Սիլվիա]]ն, ամուսնու մահից հետո ապրում էր սուրբ Պողոսի մենաստանում, որը հայտնի էր իր մաքրությամբ, երկյուղածությամբ և սրբությամբ:
Ըստ պատմագրության, Գրիգորը ծնվել է [[540]]թվականին, г. в знатной и богатой сенаторской семье [[Аниции|Анициев]], представители которой уже по крайней мере целый век служили церкви: его дедом был, вероятно, римский епископ [[Феликс III (II) (папа римский)|Феликс III (II)]] ([[483]]—[[492]] гг.), папа [[Агапит I]] ([[535]]—[[536]] гг.) тоже приходился ему родственником. Отец Григория Гордиан занимал видный пост в церковной администрации. Мать [[Святая Сильвия|Сильвия]], после смерти мужа жившая в уединении близ римской базилики Св. Павла, прославилась глубоким благочестием и святостью.
Մինչև Հռոմի պապ կարգվելը Գրիգորի գործունեության մասին քիչ է հայտնի: Երիտասարդ տարիներին նա սովորել է լատիներեն լեզուն, ուսումնասիրել է լատինական գրականությունը, ծանոթացել է Սուրբ Գրություններին. Ավգուստին Բլաժենիի, Ամվրոսի Մեդիոլանսկի,Ժերոնիե Ստրիդոնեի ստեղծագործություններին, սակայն չէր ուսումնասիրել աշխարհիկ գրականությունը և կարևորություն չէր տալիս աստվածաբանությանը: Զբաղեցնելով տարբեր եկեղեցական պաշտոններ, նա ստեղծել է Արարումը, որով հիացան հետագա արեւմտյան եւ արեւելյան գիտնականները: [[VI]] դարի պատմիչ. [[Գրիգորի Տուրեր]] ը գրել է. « Գրիգորը այնքան լավ գիտեր քերականություն, դիալեկտիկա և հռետորաբանություն, որ ամենայն Հռոմում նրանր հավասար մեկը չկար» («Ֆրանկների պատմություն» Х.1): Իսկ Իլդեֆոնս Տոլեցկին ասել է, որ իր ճարտասանությամբ, մտածողությամբ և կրթվածությամբ նա գերազանցում էր օրհնված սուրբ Կիպրիանին: 574թ. նա ընտրվել է Հռոմ քաղաքում թաղապետ: Բայց աշխարհիկ կյանքը Գրիգորի սրտով չէր և հոր մահվանից հետո, ով թողել էր մեծ կարողություն, նա կառուցել տվեց Սրբազան վանքային համալիր, հիվանդանոցներ և շինություններ՝ այլ կարևոր նպատակների համար: Սիցիլիայում նա հիմնադրեց վեց վանքեր, ապահովելով ամեն անհրաժեշտ պարագաներով, իսկ Հռոմում նա հիմնադրեց սուրբ առաքյալ Անդրեի վանքը և ստանձնեց վանականի պաշտոնը:
 
== Կոստանդնուպոլիսի պատվիրակ ==
О деятельности Григория до восшествия на папский престол известно немногое. В молодости он изучал латинскую литературу, Священное Писание, творения Августина Блаженного, Амвросия Медиоланского, Иеронима Стридонского, но со светскими науками не был знаком и не придавал им никакого значения в богословии. Занимая, различные церковные должности, создавал Творения, которыми восхищались последующие западные и восточные богословы. Историк конца [[VI]] в. [[Григорий Турский]] писал: Григорий «был настолько сведущ в науке грамматики, диалектики и риторики, что считали, что во всём Риме не было равного ему человека» («История франков» Х.1). А Ильдефонс Толедский говорил, что он превосходил св. Киприана красноречием, блаж. Аргустина — ученостью. В 574 г. был избран префектом города Рима. Но светская жизнь была не по душе Григорию и после смерти своего отца Гордиана, оставшееся ему большое имение потратил на создание Святых обителей, больниц и странноприимных домов. В Сицилии он создал шесть монастырей, снабдив их всем необходимым, а в Риме основал монастырь св. апостола Андрея и принял в нём иноческий постриг.
[[Ֆայլ:Jerome and Gregory.jpg|thumb|[[Հիերոնիմ Ստրիդոնսկի]] և Գրիգորի]]:
[[579]]թ. ընդհատվել էր նրա գործունեությունը, որն ուղղված էր հոգու փրկությանը, երբ հայր [[Պելագիուս II]]-ը նրան ձեռնադրեց սարկավագ և որպես պատվիրակ ուղարկեց [[Կոնստանդնուպոլիս]]ի կայսրություն: Գրիգորին անհանգստացնում էին հակասող մտքերը. մնալ վանքի ստվերում և, միևնույն ժամանակ, հավատարմորեն ծառայել եկեղեցուն: Քերոլ Ստրոուն իր ուսումնասիրությունների արդյունքում նշել է, որ Գրիգորը կարողացել է իր առաքելությունները և ստացած հանձնարարությունները կատարել մեծ նվիրումով. երկրային կարիերան, ներգրավվածությունը աշխարհիկ գործերին, որպես զոհաբերություն՝ հնազանդություն Աստծուն, ինչպես և վանական կյանքում, բարելավել մարդկային ոգին: Այդ ճանապարհին նրան սպասում էին մեծ դժվարություններ, որոնք հաղթահարելու համար նա ստիպված էր դրսևորել խոհեմություն, առաքինություն, հոգեկան հավասարակշռություն և աշխարհիկ կյանքի գայթակղություններին չտրվելու կամք: Գտնվելով Կոնստանդինապոլսում , Գրիգորը շարունակում է իր կյանքի այն էտապը, որն ուղեկցվում էր սուրբ Անդրեի վանքի վարդապետների ընկերակցությամբ, իսկ հանգստի ժամերին նա մեկնաբանում էր աստվածաշնչյան «Գիրք Հոբին»:
Որպես Հռոմի եկեղեցու ներկայացուցիչ, նա դիմել է [[Տիբերիոս II|Տիբերիոս II Կոնստանտին]]ին, իսկ հետո
[[Մավրիկիոս (կայսր) | Մավրիկիոս]]ին, որպեսզի պաշտպանեն Հռոմը
[[Լանգոբարդ | լանգոբարդ]]- բարբարոսներից,
վերջերս բնակություն է հյուսիսային Իտալիայում եւ նրա որոշ կենտրոնական շրջաններում: Բայց բյուզանդական իշխանությունը, առաջատար է կատաղի պայքար է պարսիկների դեպի արեւելք, չէր կարող պայքարել մի քանի ճակատով:
 
== Ծանոթագրություններ ==
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Գրիգոր_I_(Հռոմի_պապ)» էջից