«Եվրոպական հանձնաժողով»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Եվրոպական հանձնաժողով,''' [[ԵՄ]] հաստատություններից մեկն է, պատասխանատու է օրենսդրական առաջարկների, որոշումների կատարման, ԵՄ պայմանագրերի կատարման և ամենօրյա գործունեության պլանավորման համար<ref name="Europa Institutions">{{cite web|title=Institutions of the EU: The European Commission|publisher=[[Europa (web portal)|Europa]]|url=http://europa.eu/institutions/inst/comm/index_en.htm|accessdate=18 June 2007 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20070623104055/http://europa.eu/institutions/inst/comm/index_en.htm |archivedate=2007-06-23}}</ref>: Հանձնաժողովականները պաշտոնի անցնելիս երդվում են [[Լյուքսեմբուրգ]]ում գտնվող Արդարադատության եվրոպական դատարանում՝ պարտավորվելով հարգել պայմանագրերը և լիովին անկախ լինել իրենց մանդատի ժամանակահատվածում պարտականությունների կատարման ընթացքում<ref name=oath>[http://europa.eu/rapid/press-release_IP-10-487_en.htm europa.eu: "European Commission swears oath to respect the EU Treaties" 3 May 2010]</ref>: Հանձնաժողովը գործում է կաբինետային կառավարության սկզբունքով՝ 28 անդամներով, ովքեր հայտնի են նաև հանձնաժողովականներ (անգլ.՝ commissionners բառից)<ref>{{cite book|isbn=92-79-02225-3|url=http://ec.europa.eu/publications/booklets/eu_glance/53/2006-en.pdf|title=How the European Union works: Your guide to the EU institutions|author=European Commission|year=2006|format=PDF|accessdate=4 December 2011|page=20|quote=Informally, the appointed members of the Commission are known as 'commissioners'.}}<br />{{cite web|url=http://ec.europa.eu/about/index_en.htm|title=About the European Commission|author=European Commission|accessdate=4 December 2011|quote=A new team of 27 Commissioners (one from each EU country) is appointed every five years.}}</ref>:<br />

ԵՄ յուրաքանչյուր անդամ-պետություն ունի մեկ անդամ, որոնք երդում տալուց հետո պարտավորվում են գործել ԵՄ ընդհանուր շահերի շրջանակներում<ref name=oath/>:Վերոնշյալ 28 հանձնաժողովներից մեկը դառնում է Հանձնաժողովի նախագահ, որի թեկնածությունն առաջարկում է Եվրոպական խորհուրդը, իսկ ընտրությունը կայանում է Եվրոպական խորհրդարանում: Եվրոպական միության խորհուրդը նշանակում է մնացած 27 անդամներին՝ նշանակված նախագահի հետ համաձայնության հիման վրա<ref name="Schütze 2012">{{cite book|last1=Schütze|first1=Robert|title=European Constitutional Law|date=2012|publisher=Cambridge University Press|isbn=978-0521-73275-8|pages=99–100, 118}}</ref>: Եվրոպական հանձնաժողովի ներկայիս նախագահն է Ժան Կլոդ Յունկերը, ով իր պաշտոնը ստանձնել է 2014 թվականին: Կից գործում է Հանձնաժողովականների քոլեջը, որը 23000 Եվրոպական քաղաքացիական ծառայողներից բաղկացած վարչական մարմին է, ովքեր իրենց հերթին տեղաբաշխված են գլխավոր դիրեկտորատների և ծառայությունների վարչություններում<ref name=rules>[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/AUTO/?uri=URISERV:o10004 Summaries of EU legislation: Rules of Procedure of the European Commission]</ref>: Հանձնաժողովի աշխատանքային լեզուներն են անգլերենը, ֆրանսերենն ու գերմաներենը: Անդամներն ու իրենց կաբինետները տեղակայված են Բրյուսելում՝ Բեղլեմոն շենքում:

 

====Ժակ Դըլող====

Ժակ Դըլողի նախագահության տարիներին Եվրոպական համայնքին ուղղորդման ու գործունության զգացում հաղորդվեց<ref>{{cite web|publisher=Burson-Marsteller|title=The new Commission&nbsp;– some initial thoughts|year=2004|url=http://www.bmbrussels.be/box_bmnewcomm.php|accessdate=17 June 2007|archiveurl=https://web.archive.org/web/20060923001700/http://www.bmbrussels.be/box_bmnewcomm.php|archivedate=23 September 2006}}</ref>: Դըլողն ու իր թիմը համարվում են եվրոյի հիմնադիր հայրերը<ref name="Meet Delors">{{cite web|title=Discover the former Presidents: The Delors Commission|publisher=Europa (web portal)|url=http://ec.europa.eu/commission_barroso/president/history/delors/index_en.htm|accessdate=23 August 2007}}</ref>: Դը Ինթերնեյշընըլ Հերըլդ Թրիբյունը (անգլ՝ The International Herald Tribune ) ժամանակին գրեց, որ իր նախագահության երկրորդ ժամկետի ավարտին՝ 1992 թվականին, «Պարոն Դըլողը փրկեց Եվրոպական համայնքը ընկծվածութունից: Նա եկավ այն ժամանակ, երբ Եվրոհոռետեսությունն իր գագաթնակետին էր: Չնայած որ նա քիչ հայտնի էր որպես Ֆրանսիայի նախկին ֆիննախարար, նա կյանք ու հույս ներշնչեց Եվրոպական համայնքի ու Եվրոպական հանձնաժողովի մեջ: Պաշտոնավարման առաջին ժամկետի ընթացքում՝ 1985-88 թվականներին, Եվրոպան միավորեց միասնական շուկայի տարածքի մեջ, իսկ երկրորդ ժամկետի ընթացքում եվրոպացիներին համոզեց հեռու գնալ իրենց փառասեր տնտեսական, դրամական ու քաղաքական միավորման մեջ»<ref name="IHT Delors quote">{{cite web|last=Merritt|first=Giles|title =A Bit More Delors Could Revamp the Commission|work=International Herald Tribune|date=21 January 1992|url=http://www.iht.com/articles/1992/01/21/edgi_0.php|accessdate=17 October 2007|archiveurl=https://web.archive.org/web/20080121053056/http://www.iht.com/articles/1992/01/21/edgi_0.php|archivedate=21 January 2008}}</ref>:

 

====Ժակ Սանտեր====

Դըլողին հաջորդեց [[Ժակ Սանտեր]]ը: վերջինիս ղեկավարած հանձնաժողովը ստիպված եղավ 1999 թվականին հրաժարական տալ՝ Եվրոպական խորհրդարանի ճնշման տակ՝ կեղծիքների ու կոռուպցիոն սկանդալների սկանդալների պատճառով<ref>{{cite web|last=Topan|first=Angelina|title=The resignation of the Santer-Commission: the impact of 'trust' and 'reputation'|date=30 September 2002|publisher=European Integration Online Papers|url=http://eiop.or.at/eiop/pdf/2002-014.pdf|format=PDF|accessdate=12 June 2007 }}</ref> However the Santer Commission did carry out work on the [[Amsterdam Treaty]] and the euro.<ref name="Meet Santer">{{cite web|title=Discover the former Presidents: The Santer Commission|publisher=Europa (web portal)|url=http://ec.europa.eu/commission_barroso/president/history/santer/index_en.htm|accessdate=23 August 2007}}</ref>: Սա առաջին անգամ էր, որ Եվրոպական հանձնաժողովն իր ողջ կազմով հրաժարական տվեց և այսպիսով բարձրացվեց խորհրդարանի դերը: Համենայն դեպս, հիշատակության արժանի է այն փաստը, որ Սանտեղի ղեկավարած հանձնաժողովը մշակեց Ամստերդամի պայմանագրի ու եվրոյին վերաբերող դրույթները: Սկանդալին հաջորդեց Խարդախության դեմ պայքարի եվրոպական գրասենյակի ստեղծումը:

 

====Ռոմանո Պռոդի====

Սանտերին հաջորդած [[Ռոմանո Պռոդի]]ի նախագահության օրոք Ամստերդամի պայմանագիրը մեծացրեց հանձնաժողովի իրավասությունները, իսկ վերջինս, մամուլի ձևակերպմամբ, ձեռք բերեց վարչապետին համավասար լիազորություններ<ref>{{cite web|last=James|first=Barry|title=Prodi to Have Wide, New Powers as Head of the European Commission|work=International Herald Tribune|date=16 April 1999|url=http://www.iht.com/articles/1999/04/16/eu.2.t_0.php|accessdate=17 June 2007|archiveurl=https://web.archive.org/web/20071017203411/http://iht.com/articles/1999/04/16/eu.2.t_0.php|archivedate=17 October 2007}}</ref><ref>{{cite web|last=Rossant |first=John |title=Commentary: Romano Prodi: Europe's First Prime Minister? (int'l edition) |publisher=[[Business Week]] |date=27 September 1999 |url=http://www.businessweek.com/1999/99_39/b3648256.htm |accessdate=17 June 2007 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20071023012122/http://businessweek.com:80/1999/99_39/b3648256.htm |archivedate=23 October 2007 |df=dmy }}</ref>: Պռոդիի ղեկավարած հանձնաժողովի լիազորությունները կրկին ամրապնդվեցին 2001 թվականի Նիսի պայմանագրով:

 

====Խոսե Մանուել Բարոզո====