«Նամակագրական վեպ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Նամակագրական վեպի առաջին օրինակը եվրոպական գրականության մեջ ֆրանսիացի գրող [[Գաբրիել Ժոզեֆ Գայերագի]] ([[1628]]-[[1685]]) «Պորտուգալական նամակներ» ստեղծագործությունն է, որը գրական կեղծում է և ներկայացնում է պորտուգալացի միանձնուհի [[Մարիանա Ալկոֆորադո]]յի սիրային նամակները։ Հաջորդ կարևոր ստեղծագործությունըստեղծագործությունն այս ժանրի կայացման գործում անգլիացի գրող [[Աֆրա Բեն]]ի ([[1640]]-[[1689]]) «Պալատականի և իր քրոջ սիրային նամակագրությունը» (1684) ստեղծագործությունն է։

Այս ժանրը մեծ տարածում գտավ 18-րդ դարի գրականության մեջ՝ հատկապես [[Սենտիմենտալիզմ (ոճ)|սենտիմենտալիզմի գրական դպրրոցինդպրոցին]] պատկանող գրողների ստեղծագործություններում։ Ժանրի զարգացմանը և տարածմանը նպաստել է [[Սեմյուել Ռիչարդսոն]]ի վեպերի («Պամելա կամ պարգևատրված բարություն», «Կլարիսա կամ երիտասարդ կնոջ պատմություն», «Պարոն Չարլզ Գրանդիսոնի պատմությունը») հաջողությունը։