«Շարիաթ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ Բոտ: կոսմետիկ փոփոխություններ |
չNo edit summary |
||
Տող 1.
{{Իսլամ}}
'''Շարիաթ''', ''շարիաթական օրենք'', '''իսլամական օրենք''' ({{lang-ar|شريعة}}, ''շարիա'' - ''ճշմարիտ ուղի, գործելակերպ''), [[իսլամ]]ի կրոնական և իրավական օրենքների ժողովածու, որը մշակվել է [[Արաբական խալիֆայություն]]ում՝ 7-12-րդ [[դար]]երում։ Կազմում է իսլամական ավանդույթի մասը։
[[Մուսուլման]]ների կրոնական հիմնական պարտավորությունների մասին պատվիրաններից բացի, ընդգրկում է սեփականության, պետականության, պարտավորական, ժառանգական, քրեական, քաղաքացիական, ընտանեկան, դատավարական և իրավունքի այլ նորմեր։ Շարիաթի աղբյուր են՝ [[Ղուրան]]ը, [[Հադիս]]ը, սուննան, իջման (իսլամի քարոզիչների ասույթներ) և ղիյասը (Ղուրանի և սուննայի մեկնաբանություն)։
Շարիաթը քարոզում է հնազանդություն տերերին, համբերություն, հավատարմություն, մարդու կողմից մարդու շահագործում, այլակրոն ազգերի և ժողովուրդների նկատմամբ կրոնական ու ազգային թշնամանք, կնոջը՝ անվերապահ հնազանդություն տղամարդուն։ [[Արաբ]], [[թուրք]], և [[պարսիկ]] նվաճողները շարիաթը օգտագործում էին իրենց տիրապետության տակ գտնվող ժողովուրդների (սլավոններ, հունգարացիներ, [[հույն]]եր, [[հայ]]եր, [[վրացի]]ներ են) անօրինակ հարստահարումը, նրանց նկատմամբ ազգային անհանդուրժողականությունը հիմնավորելու նպատակով։
Իսլամադավան երկրների մեծ մասում ([[Պակիստան]], [[Հյուսիսային Աֆրիկա]]յի երկրներ, [[Իրան]] են) շարիաթի նորմերը ներառված են աշխարհիկ օրենսդրության մեջ։ Շարիաթը պահպանվում է որպես իրավունքի աղբյուր և իսլամի գաղափարախոսության հիմքերից է։
{{Իսլամ-անավարտ}}
{{ՀՍՀ|հատոր=8|էջ=467}}
[[Կատեգորիա:Շարիաթ]]
| |||