«Բաթու խան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Բաթու խան''' ({{lang-ar|باتو خان }}, {{ԱԾ}}), [[Մոնղոլիա|մոնղոլամոնղոլական]]կան զորավար և քաղաքական գործիչ, [[Ոսկե Հորդա]]յի կառավարիչ, Ջուչիի և Ուկի-խաթունի որդին, [[Չինգիզ խան]]ի<ref name="Викитека ВЭС">{{ВТ-ВЭС|Батый}}</ref> թոռը։ Հոր մահից հետո (1227) գլխավորել է Ջուչյան ուլուսը։ Բաթուն կրել է նաև Սաին-խան կոչումը, որը նշանակում է «բարեգութ»<ref name="">https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0%B0%D1%82%D1%8B%D0%B9</ref>

[[1236]]—[[1243]] թվականներին Բաթու խանը գլխավորեց համամոնղոլական Արևմտյան արշավանքը, որի արդյունում նվաճվեցին պոլովեցյան տափաստանների արևմտյան մասերը, Վոլգյան Բուլղարիան, մերձվոլգյան շրջանները և հյուսիսկովկասյան ժողովորդներին։ Նրա անմիջական ղեկավարությամբ դեպի Ռուսիա կատարվեցին մի քանի արշավանքներ՝ [[1237]]—[[1238]] թվականներին դեպի Ռյազան և Վլադիմիր, [[1239]] թվականին դեպի Չենիգով և [[1240]]—[[1241]] թվականներին դեպի [[Կիև]]. [[1241]]—[[1242]] թվականներին գրավվեցին [[Լեհաստան]]ը և [[Հունգարիա]]ն մինչև [[Ադրիատիկ ծով|ԱդրիատիկԱդրիատիկի]]ի ափերը