«Սննդի հիգիենա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Սննդի հիգիենաի հիմնական խնդիրներն են՝ [[մարդ]]կանց ռացիոնալ սննդի հիմունքների մշակումը, ելնելով [[էներգիա]]յի և առանձին սննդանյութերի ([[սպիտակուց]]ներ, [[ճարպ]]եր, [[ածխաջուր|ածխաջրածխաջրեր]]եր, [[վիտամին]]ներ և [[հանքային աղեր]]) նկատմամբ [[օրգանիզմ]]ի պահանջից, տարիքից, [[սեռ]]ից, աշխատանքի բնույթից, բնակլիմայական պայմաններից և այլն։ Դրա հիման վրա բնակչության տարբեր տարիքային և մասնագիտական խմբերի համար (գործարան, կոլտնտեսություն, [[դպրոց]], [[մանկապարտեզ]] և այլն) մշակվում են սննդի ֆիզիոլոգիական օպտիմալ նորմաներ՝ բնակչության առողջության ու աշխատունակության պահպանման, կյանքի տևողության երկարացման համար։

Սննդի հիգիենա մշակում է սննդամթերքների մեջ [[թունաքիմիկատներ]]ի և [[քիմիական պարարտանյութեր]]ի մնացորդային քանակներից առաջացող քրոնիկական թունավորումների կանխարգելման, սննդամթերքների արտադրության, պահպանման, տեղափոխման ու վաճառքի ընթացքում սանիտարահիգենիկ և հակահամաճարակային միջոցառումներ, ինչպես նաև հասարակական սննդի [[ձեռնարկություն]]ներում՝ սանիտարական հսկողության արդյունավետ մեթոդներ։ Սննդի հիգիենան օգտվում է հետազոտության [[ֆիզիկա]]կան, [[քիմիա]]կան, [[կենսաքիմիա]]կան, [[Կենսաբանություն|կենսաբանկենսաբանական]]ական, [[բակտերիոլոգիա]]կան, [[Բուսաբանություն|բուսաբանբուսաբանական]]ական, վիճակագրական և այլ մեթոդներից։ Սննդի հիգիենան [[ԽՍՀՄ]]-ում դասավանդվում էր բժշկական ինստիտուտներում և ուսումնարաններում, իսկ նրա առանձին բաժինները՝ սննդի արդյունաբերության, խոհարարության, առևտրի և այլ ուսումնական հաստատություններում։