|
== Կենսագրություն ==
Ծնվել է [[Վրաստան]]ում՝ [[Բաղդադ|Բաղդադի]] գյուղում՝ Վլադիմիր Կոնստանտինովիչ Մայակովսկու ([[1857]]-[[1906]]) ընտանիքում, ով երրորդ ջոկատի անտառապետ էր Էրիվանի մարզում։ Բանաստեղծի մայրը՝ Ալեքսանդրա Անդրեևնա Պավլենկոն ([[1867]]-[[1954]]), ծնունդով Կուբանի կազակներից էր։ Ապագա բանաստեղծն ուներ երկու քույր՝ Լյուդմիլա ([[1884]]-[[1972]]) և Օլգա ([[1890]]-[[1949]]) և եղբայր՝ Կոնստանտին անունով, ով մահացել է երեք տարեկան հասակում՝ տենդից։ 1902 թվականին Մայակովսկին սկսեց դպրոց հաճախել՝ Քութաիսիում։ [[1906-ի]] թվականի հուլիսին արյան վարակումից մահացավ հայրը։ Հոր մահվանից հետո Մայակովսկին, իր մոր և քույրերի հետ միասին տեղափոխվեց Մոսկվա, որտեղ ընդունվեց №5 դպրոցի (այժմ՝ Մոսկվայի № 91 դպրոց) IV դասարան, որտեղ սովորել է [[Բորիս ՊաստեռնակիՊաստեռնակ]]ի եղբոր՝ Շուրայի հետ նույն դասարանում։ [[1908]] թվականի մարտին հեռացվեց դպրոցից ուսման վարձը չվճարելու համար։ Առաջին բանաստեղծությունը Մայակովսկին հրապարակել է «Ուժեղ պոռթկում» անօրինական ամսագրում, որը տպագրվում էր երրորդ բարձրագույն դպրոցի կողմից։ Ըստ նրա «Ստացվեց, աներևակայելի հեղափոխական, սակայն տգեղ»։ Մոսկվայում[[Մոսկվա]]յում Մայակովսկին ծանոթանում է հեղափոխական հայացքների տեր ուսանողների հետ, և հետաքրքրվում Մարքսիստական գրականությունով։ [[1908]] թվականին միանում է բոլշևիկյան կուսակցությանը (РСДРП (б))։ Զբաղվում է պրոպագանդայովհրապարակախոսությամբ առևտրա-արդյունաբերական թաղամասում։ 1908-91909 տարիներինթվականներին նրան երեք անգամ ձերբակալում էն (ընդհատակյա մամուլի կասկածով, անարխիստական էքսպրոպրիատորների մի խմբի հետ կապված լինելու կասկածով, Նովինսկու բանտից մի խումբ կանանց փախուստը նպաստելու կասկածով). առաջինի դեպքում, հանձնել են ծնողական հսկողությանը, պատճառաբանելով նրա անչափահաս լինելը, որը գործում է «առանց հասկանալու», երկրորդ և երրորդ գործերը կարճվել են ապացույցների բացակայության հիմքով։
Բանտում Մայակովսկին սիրում էր սկանդալներ կազմակերպել, այնպես որ հաճախ տեղափոխվում էր մասից մաս՝ Բասմաննայա, Մեշինսկայա, Մյասնիցկայա և վերջապես, Բուտիրսկայա բանտերում, որտեղ նա անցկացրել է 11 ամիս մենակյաց բանտարկություն։
[[Պատկեր:Հուշարձան՝ Վլադիմիր Մայակովսկու (3).jpg|մինի|Մայակովսկու կիսանդրին [[Վլադիմիր Մայակովսկու անվան թիվ 7 դպրոց|Երևանի համանուն դպրոցի]] բակում]]
[[1909-ին]] թվականին Մայակովսկին կրկին սկսեց գրել բանաստեղծություններ, բայց դժգոհ էր իր գրածից։ Իր հուշերում նա շնորհակալություն է հայտնում սպաներին, որ դուրս գալուց վերցրեցին տետրը, հակառակ դեպքում կշարունակեր գրել իր տետրակում։ Չնայած այսպիսի ինքնաքննադատական վերաբերմունքին, Մայակովսկին այս տետրակից է դրել ստեղծագործությունների սկիզբը։
Երրորդ ձերբակալությունից հետո, նա ազատ է արձակվել [[1910-ի]] թվականի հունվարին։ Նա դուրս եկավ կուսակցությունից։ [[1918]] թվականին նա գրել է իր ինքնակենսագրությունը։ Մայակովսկին դնում է իր արվեստի սկիզբը և սկսում սովորել Ստրոգանով դպրոցի նախապատրաստական դասարանում, ապա նկարիչներ Ս. Յու. Ժուկովի և Պ. Կյոլինի ստուդիաներում։
[[1911]] թվականին ընդունվել է Մոսկվայի նկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության դպրոց։ Ծանոթանում է [[Դավիթ ԲուռլյուկիԲուռլյուկ]]ի հետ, և միանում Ֆուտուրիստներին[[Ֆուտուրիզմ|Ֆուտուրիստնե]]րին, որտեղ առաջին անգամ հրատարակվում է այսպես կոչված «Գիշերային» (1912) բանաստեղծությունը։
[[1913]] թվականին նրանք հրապարակում են իրենց առաջին ժողովածուն Մայակովսկու գրած «Ես» չորս փուլից կազմված բանաստեղծությունները։ Նույն տարում բանաստեղծը գրել է դրամաներ։
[[1915-ին]] թվականին Մայակովսկին գրում է «Պատերազմ և խաղաղություն»-ը, «Նոր Սատիրկոն» ամսագրի համար՝ «Հիմներ և մանկական երգեր»։
[[1920]] թվականին նա ավարտում է «150.000.000» բանաստեղծությունը, որն արտացոլում է համաշխարհային հեղափոխության թեման։
1927-ին[[1921]] թվականին գրում է «Լավ է» ստեղծագործությունը։
1922-1924 թվականներին Մայակովսկին կատարւմ է մի շարք արտերկրյա ուղևորություններ՝ [[Գերմանիա]], [[Ֆրանսիա]] և մի շարք այլ երկրներ։
[[1925]] թվականին նա կատարում է իր ամենաերկար ճանապարհորդությունը՝ ուղևորություն ամբողջ Ամերիկայով։[[Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ|Ամերիկայով]]։ Ավելի ուշ գրում է «Ամերիկայի Իմ Հայտնագործումը» ստեղծագործությունը։
[[1925]]-[[1928]] տարիներին նա ճանապարհորդել է [[Խորհրդային ՄիությունումՄիություն]]ում, հանդես է եկել մի շարք լսարաններում։
1926-1929 -ինթվականներին ակտիվորեն համագործակցել է «Կոմսոմոլսկայա պրավդա»-ի հետ։ Հրատարակվել է տարբեր ամսագրերում։
[[1927]] թվականին նա սկսել է գրել իր անձնական կենսագրությունը, «Ես ինքս»։
Իր աշխատանքներում, Մայակովսկին անդրդվելի էր։ Քննադատները անվանում էին նրան ավելի շուտ միայն «ուղեկից» քան «պրոլետարական գրող», ինչպես ինքը՝ հրապարակախոսն էր ցանկանում տեսնել իրեն։
1929 թ,թվականին նա փորձեց անցկացնել ցուցահանդես իր ստեղծագործությունների 20 ամյակին նվիրված, սակայն նրան կտրականապես խոչընդոտում էին։ Բանաստեղծի անձնական կյանքը սկսում է սրվել։
Միգուցե դա էլ հանգեցրեց նրան, որ 1930-ի թվականի [[ապրիլի 14]]-ին, ժամը 10։ 1510։15 Մայակովսկին ինքնասպան եղավ, ատրճանակից կրակելով սրտին։ Դա տեղի ունեցավ Մոսկվայում։ Ակնհայտ է, որ դա ինքնասպանություն էր։ Սակայն, չնայած բանաստեղծի ետմահու խնդրանքի՝ «Այն հանգամանքը, որ մեռնում եմ, մի մեղադրեք ոչ ոքի, և խնդրում եմ մի բամբասեք, հանգուցյալը դա չի սիրում», տարբեր սպանության վարկածներ առաջ բերվեցին, սակայն հետագա հետաքննությունների ժամանակ որևէ համոզիչ ապացույցներ չգտնվեցին։
Մայակովսկու Գեղարվեստական աշխարհը ինքնին սինթետիկ դրամա է, որը ներառում է տարբեր դրամատիկական ժանրեր՝ ողբերգություն, առեղծված, էպոսային-հերոսական դրամա, կատակերգություն, կինոմատոգրաֆիա, և այլն։ Պետք է նաև նշել, որ ոչ միայն իր պիեսները, այլ նաև բանաստեղծությունները դրամատիկական և հաճախ ողբերգական են։
| 