|
Արևելահայ գրական լեզվում գրությունը հիմնականում համապատասխանում է արտասանությանը։ Որոշ դիրքերում, մասնավորապես ր-ից հետո, այն արտասանվում է թույլ կամ բոլորովին չի արտասանվում (''աշխարհ, շնորհ, նիրհ, արհամարհել, ճանապարհ և այլն'')։
Որոշ բարբառներում [[պատմական հնչյունափոխություն|պատմական հնչյունափոխությամբ]]`՝ հ-ֆ, մասնավորապես միավանկների սկզբում`սկզբում՝ օ (ո)-ից առաջ (հո-ֆօ/ֆո). հող-ֆօղ, հորթ-ֆօրթ։ Այս երևույթը առկա է, օրինակ, [[Հաճընի բարբառ|Հաճընի]], Կարնո, Սեբաստիայի բարբառներում, Այրարատյան որոշ խոսվածքներում. Հաճընի բարբառում նաև՝ հո-ֆուէ, հող-ֆուէղ։ Նույն դիրքում՝ որոշ բարբառներում (խոսվածքներում)`՝ հո-վըր. ինչպես`ինչպես՝ հոր-վըէր, հոտ-վըէտ (Ղարաբաղի բարբառում)։ Մի քանի բարբառներում (Վանի, [[Ուրմիայի բարբառ|Ուրմիայի]], [[Մարաղայի բարբառ|Մարաղայի]], [[Դիադինի բարբառ|Դիադինի]]) և [[Նոր Ջուղայի բարբառ|Նոր Ջուղայի]], Մշո, Այրարատյանի առանձին խոսվածքներում՝ համատարած (Վանի բարբառ) կամ մասամբ (մյուսներում)՝ հ-խ, հաց-խաց, հայր-խէր։ Այսպիսի անցման դեպքեր արձանագրվում են անգամ նիջինհայերենյան տեքստերը։ <ref name="Հ. Զ. Պետրոսյան">Հ. Զ. Պետրոսյան, Հայերենագիտական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1987, էջ 312։</ref>
== [[Բրայլի գրեր|Բրայլով]] ներկայացումը ==
{|class=wikitable
|
