Հենց սկզբից ապստամբությունն ընդունում է արմատական բնույթ։ Ժակերը հրկիզում և ավերում էին [[ազնվականներ]]ի ամրոցներն ու տները, սպանում էին ֆեոդալներին` ձգտելով դառնալ «տերեր»։ Նրանք ամրոցներում հափշտակում էին ռազմական հանդերձանքը և ոչնչացնում ֆեոդալական [[պարհակ]]ների ցուցակները։ Բոլոր մարզերի ապստամբների թիվը միասին վերցված, ժամանակակիցների տեղեկությունների համաձայն, կազմում էր մոտավորապես 100 հազար։ Որոշ քաղաքացիներ բացահայտորեն անցնում էին գյուղացիների կողմը։ Փարիզցիները, մի քանի ջոկատներ ուղարկվելով, Ժակերին օգնում էին շատ ամրոցներ խորտակել Փարիզի[[Փարիզ]]ի շրջակայքում։ Սակայն այդ օգնությունը աննշան էր, և քաղաքացիների և գյուղացիների դաշինքը այնպես էլ չէր կայանում։ Ապստամբությունը առավել մեծ թափ է ստանում [[Բովեզի]]ում։ Գյուղացիների միավորված ջոկատները գլխավորում էր [[Հիլյոմ Կայլ]]ը` փորձված ու ռազմական գործին ծանոթ մի մարդ։
Ապստամբները նաև ունեին դրոշակ` թագավորական գերբով[[գերբ]]ով, և հանդես էին գալիս ֆեոդալների դեմ, բայց հանուն «բարի թագավորի»։ [[Նավարրա]]յի թագավոր [[Կարլոս Չար]]ը, որ իր նավարրական ու անգլիական [[ասպետ]]ների հետ շտապում էր [[Փարիզ]]` նպատակ ունենալով զավթել ֆրանսիական գահը, ֆրանսիական [[ազնվական]]ների խնդրանքով դուրս է գալիս գյուղացիական ջոկատների դեմ։ Ասպետական ու գյուղացիական ջոկատները երկու օր լրիվ մարտական պատրաստականությամբ իրար դիմաց կանգնած էին։ Կարլոս Չարը խաբում է Հիլյոմ Կայլին` առաջարկելով [[զինադադար]] և համագործակցություն, ապա ուխտադրժորեն կալանավորում [[բանակցություն]]ների համար իրեն ներկայացած Հիլյոմ Կայլին։ [[Ասպետ]]ները նետվում են զորահրամանատարից զրկված ջոկատների վրա և դաժանորեն ջախջախում նրանց։ Հիլյոմ Կայլը և նրա ընկերները տանջալից մահապատժի են ենթարկվում, և դրանով ավարտվում է ապստամբությունը Բովեզիում։ Մյուս [[մարզ]]երում, որտեղ անջատ-անջատ գործում էին գյուղացիական ջոկատներ, հուզումները շարունակվում էին մինչև [[1358]] թվականի օգոստոսը, երբ այստեղ ևս ջախջախվում են գյուղացիները։ Ապստամբությունը ճնշելուց հետո ազնվականությունը արտակարգ դաժանությամբ դատաստան է տեսնում գյուղացիության հետ<ref>{{cite book | title=Միջին դարերի պատմություն | publisher=Երևանի համալսարանի հրատարակչություն | author=Ս. Դ. Սկազկին | year=1975 | location=Երևան | page=412}}</ref>:
