|
== Նկարագրություն ==
[[Ծառ]] է՝ մինչև 20 մ բարձրությամբ և 1,5 մ բնի տրամագծով, խիտ, վրանաձև, սաղարթով:սաղարթով։ [[Կեղև |Կեղև]]ը մոխրասևավուն է, հաճախ խցանային ելուստներով:ելուստներով։ Ընձյուղները մերկ են, կարմրագորշավուն կամ գորշավուն:գորշավուն։ Տերևները հակառակ-ձվաձև են, անհավասար-կլորավուն հիմքով, ատամնաեզր:ատամնաեզր։ Ծաղիկներն աննշան են:են։
Թևապտուղները հակառակ-ձվաձև են, 1,5-2,0 սմ երկարությամբ, 1-1,4 սմ լայնությամբ:լայնությամբ։ Ծաղկում է [[մարտ]]-[[ապրիլ|ապրիլին]]: Պտուղները հասունանում են մայիսին:մայիսին։
== Տարածվածություն ==
Տարածված է [[Կովկաս]]ում, [[Եվրոպա]]կան մասում, [[Ղրիմ]]ում, [[Միջերկրական ծով]]ի ափերին, Փոքր Ասիայում:Ասիայում։ Հայաստանի սահմաններում հանդիպում է հյուսիս-արևելյան շրջաններում, [[Ապարան]]ում, [[Արարատյան դաշտ]]ի Նախալեռնային գոտում, [[Վայք]]ում, [[Ջանգեզուր]]ում, [[Մեղրի]]ում: Աճում է նախալեռնային և ստորին լեռնային գոտիներում, կաղնեբոխային անտառների եզրերին, թՓուտների մեջ, գետահովիտներում:գետահովիտներում։ Խցանային թեղին բավականին պահանջկոտ բույս է:է։ Գերադասում է խոր, սննդանյութերով հարուստ սևահողեր, առատ խոնավություն, լուսավոր պայմաններ:պայմաններ։
Բավականին ցրտադիմացկուն է:է։ Հաճախ է վարակվում հոլանդական հիվանդությամբ:հիվանդությամբ։
== Կիրառություն ==
Այս բոլորի հետ միասին խցանային թեղին լավ է դիմանում քաղաքի անբարենպաստ պայմաններին՝ ծխին, գազերին, փոշուն:փոշուն։ Միաժամանակ լավ է տանում կարճատև
երաշտը:երաշտը։ Այդ է պատճառը, որ այս ծառատեսակը հաջողությամբ է օգտագործվում բնակավայրերի կանաչապատման բնագավառում:բնագավառում։ Ապրում է մինչև 200 տարի, ընդ որում բունը չի փտում:փտում։ Սկսում է պտղաբերել 12-13 տարեկան հասակից, ամեն տարի առատորեն:առատորեն։ Բնափայտը ամուր է, ճկուն:ճկուն։ Օգտագործվում է անիվներ, կահույք, մեքենաների և նավի ստորջրյա մասեր պատրաստելու համար:համար։ Լավ ածուխ է առաջացնում:առաջացնում։ Մոխիրը օգտագործում են պոտաշ ստանալու համար:համար։ Կեղևում մեծ քանակությամբ դաբաղանյութեր է պարունակում:պարունակում։ Էկոլոգիական խումբը՝ X: Մշակության հավանական շրջանները՝ 3, 7-10, 12-13, 17-21, 22-28:<ref>{{Գիրք:ՀԴՖ|1|146}}</ref>:
== Ծանոթագրություններ ==
|
