«Դանթե Ալիգիերի»–ի խմբագրումների տարբերություն

«Նոր կյանքի» պատմական իմաստը անհատի գիտակցության զարթոնքի բանաստեղծականացումն է, եկեղեցու իշխանությունից, ընդհանրապես՝ միջնադարյան կապանքներից մարդու ազատագրման միտումի առաջին գեղարվեստական արտահայտությունը եվրոպական գրականության մեջ։ Սա է Դանթեի նորարարությունը։ Նա ճեղքում է միջնադարյան պատնեշները և ճանապարհ բացում դեպի [[Պետրարկա]]ն ու [[Բոկաչո]]ն, դեպի Վերածնություն։<ref>{{cite book|author=Ս.Սողոմոնյան|title=Արտասահմանյան գրկանության պատմություն|publisher=Երևանի համալսարանի հրատարակչություն|location=|year=1981|page=23-31}}</ref>

 

 

«Նոր կյանքից» հետո Դանթեն զբաղվում է փիլիսոփայության, գիտության և պատմության ուսումնասիրությամբ, որոնք շարադրված են «Խնջույք» ([[1303]]-[[1306]]), «Ժողովրդական ճարտասանոթյուն» (1303-1306) աշխատություններում։