Բլեյքը իր մահվան օրը տարված աշխատում էր Դանթեի[[Դանթե]]ի ստեղծագործության նկարազարդման վրա: Ասում են, որ նա ի վերջո մի կողմ էր դրել աշխատանքը և շրջվել էր դեպի Քեթրինը, ով այդ ամբողջ ժամանակ նստած էր նրա կողքին, անկողնու մոտ, և՝ անկարող զսպել արցունքներ, արտասվում էր: Նայելով նրա վրա, նա բացականչեց. «Օ՜, Քեյթ խնդրում եմ, մնա անշարժ, ես հիմա կնկարեմ քո դիմանկարը: Դու միշտ հրեշտակ ես եղել իմ համար»: Ավարտելով դիմանկարը ( որը այդպես էլ մեզ չհասավ և համարվում է կորցված), Բլեյքը մի կողմ էր դրել իր ամբողջ վրձիները ու պարագաները և սկսել էր երգել օրհներգը և երգեր: Նույն օրը, երեկոյան ժամի 6-ին՝ խոսք տալով կնոջը, որ կլինի նրա հետ հավերժ, Բլեյքը մահանում է: Գիլքրիսթը ասում էր, որ կինը, ով ապրում էր այդ տանը և ներկա էր Բլեյքի մահվանը, ասել էր. «Ես տեսել եմ երանելի հրեշտակի մահը, այլ ոչ թե սովորական մարդու»<ref>Gilchrist, ''The Life of William Blake'', London, 1863, 405</ref>.
Իր նամակում Սեմյուել Փալմերի, Ջորջ Ռիչմոնդը այսպես է նկարում Բլեյքի մահը.
{{quote|
Տող 100.
Բլեյքը նաև սրբացվել է: Ecclesia Gnostica Catholica-ում նա դասված է սրբերի շարքին: 1949 թվականին, [[Ավստրալիա]]յում սահմանադրվել էր Բլեյք Ուիլյամի անվան մրցանակ՝ կրոնական մշակույթում ներդրման համար:
1957 թվականին [[Վեսթմինյան ԱբբայությունումԱբբայություն]]ում<ref>{{cite web | author=Tate UK | title= William Blake's London | url=http://www.tate.org.uk/learn/online-resources/william-blake/william-blakes-london/westminster-abbey |accessdate=26 August 2006}}</ref> կառուցվել էր հումարձանհուշարձան ի հիշատակ Բլեյքին և նրա կնոջը:
